Carrying The Bad Boy's Baby

Chapter 28

Hehehehe ayun naka 1 month akong di nakapag update. Sorry sorry sorry!

Heto na po :)

Merry Christmas everyone!

****

Nanghihina ako para kay Shara. Pero kaylangan kong magpakatatag para sa aking kaibigan.

Iyak lang siya ng iyak. Di ko alam kung anong gagawin. Haplos lang ako ng haplos sa kaniyang likod.

"Bakit ganon si dad? Bakit kaylangan pa kasing mag loko? Ish!" She cried. Niyakap ko siya at kahit ako nadadamay sa pag iyak niya. "All I want is a perfect family." Bulong niya pa.

"Everybody wants that. Nadagdagan ka pa ng isang pamilya Shara. Hindi ba magiging maganda iyon?" Kumalas ako sa pagkakayakap at tinignan siya. Tumingin rin siya saakin at kunot ang noo.

"And you think tatanggapin ako ng unang pamilya ni dad? Do you think they're nice?" Giit niya. Napayuko ako sa pagkapahiya. I honestly don't know how to comfort people and I think that's bad. "But I wish." Dagdag niya. Dumapa siya sa kaniyang kama at pinikit ang mata. "I want to die!"

O____O!

"Shara don't say that! Hindi pa naman huli ang lahat. Kung 'yang mga iniisip mo ay di maganda, edi ikaw ang gumawa ng paraan para maging maayos."

"How Tamara?" Aniya habang nakapikit parin.

"I-I honestly don't know. Pero alam ko, kaylangan mo magpakatatag para sa mommy mo. Dahil pati siya ay naloko." Tumango siya at kita kong may pumatak nanamang luha sa mata niya.

"Challenge yourself Shara. Pagsubok lang ang lahat ng ito. All these problems will become your blessings someday." Tumingin siya sakain at pinunasan niya ang kaniyang luha. "Remember the time na ako ang nagkaproblema? Yes I thought of killing myself. Pero may isang bata sa loob ng tiyan ko na gustong mabuhay. And that problem became my best blessing."

"I hope this will be a blessing."

"It will be Shara. Diba gusto mong magkaroon ng kapatid? Ayun! Binigyan ka na ng kapatid." I smiled. Tumango siya at napayuko.

*knock*knock*knock*

Nagbukas ang pinto at nag pakita si tito. Agad akong tumingin kay Shara na nag sisismulang umiyak muli. Pagkatapos kasi namin marinig iyon, di pa sila nag uusap. Ang totoo nga, hindi nila alam na narinig namin yun.

"Sh-Shara? Why are you crying?!" Agad lumapit si tito at tumabi kay Shara. Lalong napahagulgol si Shara. Tumingin saakin si tito hudyat na umalis muna ako para makapag usap ang mag-ama. "Sh-Shara l-let's talk." Dinig ko ng maka alis ako. Bumababa ako sa sala at dun ko nakita si tita na mugto ang mga mata at panay ang iyak.

"Tita" mahinahong sabi ko at agad lumapit sakaniya. Gaya ni Shara, sobra ang iyak niya ng haplusin ko ang likod niya.

"Oh. I'm so sorry." Aniya at agad pinunasan ang mga luha niya.

"Tita it's ok. Nandito lang naman ako para sainyong dalawa kung ano man ang problemang hinaharap ninyo."

"Nakakahiya hija pero salamat. Maraming salamat." Aniya at niyakap ako. Gusto ko naring sumabay sa pag iyak nila dahil naging parte rin ako ng pamilya nila. Kahit ako ay nasasaktan sa nangyayari sakanila. "Thank you for being a good girl Tammy." Dagdag pa ni tita. I smiled and nodded.