23. Bölüm

1.7K 161 11
                                    

Şehrime gel sevgili.
Yarın çık gel.
Bırak herşeyi, bir bekleyenim var de
Gel.
Gel ki, bu şehir adımlarınla
Anlamlansın.
Gel ki, bu şehir nefretim olmaktan
Çıksın.
Gel ki, nefes alayım.
Gel.
           (Nazım Hikmet)

    İnanır mısınız bilmem avucumun içinde ki küçücük ellerin beni bu kadar hayata bağlamasını?  Mezarlıktan sahile gelene kadar hiç konuşmadığımız uzun bir yol yürüdük. Bütün yol boyunca beni izledi. Anlattıklarımla yaralandığını biliyordum. Peki ya ben? Nasıl oluyordu da bu hatıralar bana acı vermemişti? Tüm mucize avuçlarımın içindeki eller miydi?

  İlk karşılaştığımız yere geldiğimizde oturmamız için beni kendine doğru çektiğinde o tarafa doğru ilerledim. İlk ben oturduğumda yanıma oturup başını omzuma dayadı. Eli tekrar elimi bulduğunda gülümsedim. Mucize gibiydi. Uzun bir süre sadece dalgalar eşlik ediyordu tüm bu sessizliğe. Diğer elinide elimin üstüne getirdiğinde bakışlarımız buluştu.

"Sahilde tartıştığımız o geceyi hatırlıyor musun?"

"Yalnızlığımı sorgulamıştın."

"Eğer bilseydim yapmazdım. Ben düşünüyorum kafamı toplamaya çalışıyorum sana bir şeyler demek istiyorum ama olmuyor. Kerem sen bunları nasıl kaldırdın? Sen nasıl tutundun? "

"Ben yok oluyordum günden güne yok oluyordum. Ama sonra senle karşılaştık. Gururun yaptıkları benimle aynı olmasada seven bir insanı aptal yerine koymanın acısını biliyorum Zeynep. Seni bu kadar iyi anlayabilmemin sebebi buydu. "

"Seni tanımaya başladığımda ilk yüreğini gördüm ben kerem. O kadar güçlü o kadar güzeldi ki. Sen tarafından sevilen birinin nasıl şanslı olduğunu düşündüm bazen gecelerce. Yüreğinin yandığını bilmeden."

"Ben yeniden doğdum Zeynep. Seninle bir kez daha bağlandım bu hayata. O yaralı halinin altında ne kadar güçlü olduğunu gördüm. "

" Kerem ben seni çok seviyorum. Özür dilerim."

"Özür dileme güzelim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Özür dileme güzelim. Ben sana kızamam ki... "

"Ayrı kalmayalım artık."

"Tek bir saniye bile ayrı kalmayalım. Sen benim elimi tuttun ya ayrı kelimesi hiç var olmamış gibi çıktı dünyamdan."

"Alin'i kıskanmıştım, ilk anlattığın gün. Defterinde ki yazıların. Hep benide böyle sever mi diye düşündüm. Kaçtığın gün dünyam başıma yıkılmıştı sanki."

"Sen benim yaşadığımı hissettiğim hayatımın ilk ve son aşkı olacaksın. Ben buraya yanına ait hissediyorum zeynep. İlk defa bir yere ait hissediyorum."

  Kafasını tekrar omzundan kaldırıp elleriyle yüzümü kavradığında dudaklarımın üstünde yumuşak dudaklarını hissettim.

  Kafasını tekrar omzundan kaldırıp elleriyle yüzümü kavradığında dudaklarımın üstünde yumuşak dudaklarını hissettim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
LEYLA Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin