LEYLA

Part2

  Uzun bir süre ara verip hem kendimi hemde hikayeyi biraz toparlamak istedim. Bilmem özlediniz mi? Kısa kesitimizi iyi okumalar✌🏼

Koskocaman bir yol gibi , tek adımda ayrı bir şehir. Bakıyorumda ne çok insana yararım dokunmuş. Kalbim ne çok insana doğru yolu bulmuş. Ben kalmışım en sona , su akıp yolunu bulmuş.

  Ellerinde kitaplarım her birini tek tek imzalarken fotoğraf çektirmek isteyenlerede elimden geldiğince yardımcı oluyordum. Yüzlerinde ki o gülümseme ve o kalplerinde ki heyecan herşeye değerdi.

   Biraz daha arkamda sandalyesinde bacak bacak üstüne atmış elleri çenesinde gözleri ise bana dalmış sevgilime bakıyorum çaktırmadan. Hayran bakışlarım onu bulduğunda gülümsüyor. Nasıl oluyorda ufacık bir gülümseme çarpıntıma sebep oluyor?

Gülümsemem yüzümde büyürken önüme sert bir şekilde konan kitapla bakışlarım kitaba çevrildi. Kitabı kimin getirdiğine bakmak isterken küçücük bir çocuk görmemle kaşlarım çatıldı.

Elindeki kitabı sallayarak ben yapmadım dercesine bakarken gülümsedim. Masanın üzerinde ki kitabı alıp ilk sayfasını açtığımda kargacık burgacık yazılmış bir yazıyla karşılaştım.

"İyi günlerin tadını çıkar, ben yakmaya başladığımda Dumanından eser kalmayacak."
      C...

İyice gerilirken Zeynep'in ayaklanarak yanıma geldiğini hissedip kitabın kapağını kapattım.

"Kerem bir şey mi oldu?"

"Yok sevgilim. Sen otur. Beklemekten sıkılıp gitmiş sadece."

  Beni onaylayıp tekrar eski yerine geçtiğinde kafamda ki milyon tane soruyla kalakaldım.

*********

   Genç adam hızlı bir şekilde çıkıp kapıda bekleyen arabasına bindi.  Şapkasını çıkartıp saçlarını elleriyle şekil verdiğinde ceketinin cebindeki sigarasını çıkarıp yaktı. Derin bir nefes çektiğinde içine biraz önce yaptığı olayın mutluluğu, kini ve öfkesi vardı. Arabanın ön tarafındaki adam konuştu.

"Nasıl geçti?"

"Tamda istediğim gibiydi. Kimse anlayamadı bile."

"Sen işini bilirsin patron."

"Ona öyle bir şey yapacağım ki tüm bu yılların acısı çıkacak. Şu sigaramın Dumanı kadar var olmayacak. Daha yeni başlıyoruz."