BEYAZ

Rüya

Abim benden de onayı alınca internetten mekana baktı ve telefonla arayıp ne olur ne olmaz diye bir masa ayırttı.Telefonu kapattıktan sonra bize bakıp "Eee daha çok erken.Yemek yiyelim mi?" diye sorduğunda midem sanki bunu bekliyormuş gibi bir çığlık attı.Hüma yanımda kıkırdamaya başladığında "Çok komik ya." diye mırıldanıp kollarımı göğsümde birleştirdim.Abim masanın öteki tarafından uzandı ve yanağımdan sıkı bir makas alıp "Dışarıdan mı söyleyeyim,evdekileri yer miyiz?" diye sordu.Hüma ile birlikte "Yeriz." dedik.Abim ayağa kalktı ve gitmeden ikimizin da saçını karıştırdı.Hüma ile çığlık atarak abimi savuşturmuştuk.

Abim evden içeriye girdiğinde Hüma bana döndü ve "Evet,anlat.Ne oldu okuldan çıktıktan sonra?" dedi.Derin bir nefes aldım ve herşeyi baştan anlattım.Hüma farklı farklı tepkiler vererek beni dinliyor ve her defasında bir öncekinden daha büyük bir sarsıntı geçiriyordu.Sonunda anlatmayı bitirdiğimde Hüma bana ağzı açık bakakalmıştı.Bir süre tepkisini beklesem de sadece göz kırpıyordu.Hani onu da yapmasa birisi zamanı durdurdu zannedeceğim ama gerçekte bu sadece benim arkadaşımın tuhaflığıydı.Sonunda kendimi tuhaf hissettim ve Hüma'yı kolundan dürttüm.İrkilerek oturuşunu düzeltti ve "Ay!Dalmışım." dedi eliyle kendini yelpazeleyip.Gözlerimi devirdim ve "Ne kadar ilgilisin(!)." dedim.

"Kanka kusura bakma da sen önceleri asosyaldin şimdi etrafında psikopatlar,sapıklar,katiller ve daha farkında olmadığımız niceleri." dedi ellerini iki yana açıp gözlerini belerterek.Burnumdan bir nefes verdim ve "Üzdün." dedim dalgın sesimle.Gerçekten de hayatım felaketlerle süslenmişti.Masum hayallerimin yerini alan kanlı sahneler umudumu alıp götürüyordu.Ne olmuştu bana böyle?Neden bütün hayatım bir anda korku filmine dönmüştü?Kabul ediyorum,bundan önce de öyle dört dörtlük bir yaşantım yoktu ama etrafımda beni öldürmek isteyen insanlar da yoktu.Belki de ölsem de kurtulsam diye diye ben çağırmıştım bu felaketleri.

Hüma beni kolumdan dürttü ve "Daldın." dedi.Ona ters bir bakış gönderdim ve "En azından sen bir şey anlatırken dalmıyorum." diye sessiz bir yakınış gönderdim.Hüme koluma girip kedi gibi bana sırnaştı ve "Yaa..Ben seni dinliyordum.Hem sana anlatmam gereken şeyler var." dedi.Yüzü bir anda aydınlanan arkadaşıma göz kırpıp 'dökül' bakışımı fırlattım.Hüma bana iyice yaklaşıp alçak sesle "Canlı müzik var demiştim ya hani." dedi.Kafamı sabırsızca sallayıp devam etmesini bakledim.Derin bir nefes aldı ve "İşte senin sapığın gönderdiği çocuk,canlı müziği yapan çocuk." dedi ve heyecanla vereceğim tepkiyi bekledi.Bir süre düşünüp "Yani?" dedim ruhsuz bir sesle.Suratı bir anda düştü."Yanisi o çocuk beni davet etti.Biz bir süredir konuşuyoruz gibi bir şey."

"NE?!" adete yerimde zıplayarak ona döndüm ve "Bundan neden şimdi haberim oluyor?" dedim gözlerimi kısıp."Çünkü ben de tam olarak şimdi emin oldum.Yani benimle öylesine mi konuşuyor yoksa gerçekten beni tanımak mı istiyor emin değilim." .Yaptığı açıklamaya gözlerimi devirdim ve "Çocuk seni akşam davet etmiş Hüma." dedim.Hüma omuz silktikten sonra "Ama ya bu çocuk senin sapığını tanıyorsa ve arkadaşıysa?" diye sordu gözlerini belerterek.Kaşlarım çatıldı ve "Yani?" dedim."Yani,bu çocuğun da bir suç işlemiş olma olasılığı var mı?"

"Bilmem var mı?"

"Ben bilsem sana sorar mıyım?!"

"Adamı tanıyan sensin,ben nereden bileyim?" dedim omuz silkip.Hüma bana ters ters baktıktan sonra önüne döndü ve sessizce bekledi.Bende hiç ses çıkarmadım.Çocuğu tanımam,etmem.Ben ne bileyim hırlı mıdır,hırsız mıdır?Zaten hayatım yeterince karmaşıktı bir de bunun için kafamı yoramazdım.En azından şuan yoramazdım.Hüma benim için çok değerliydi.Onun başına benim yaşadıklarımın onda biri bile gelsin istemezdim ancak her yerim morluklar ve şişliklerle doluyken onun konuştuğu çocuğun katil olabilme ihtimalini hesaplayamayacaktım.Eğer bir oran hesaplamam gerekirse bu;sapığımın beni öldürme ya da kaçırıp bir yerlere saklama olasılığıydı.Çok büyük bir olasılıktı.Belki öldürmezdi ama kaçırabilirdi.Bu ihtimali neden daha önce düşünemedim peki?Basit.Çünkü ben her şeyi sonradan fark eden bir aptalım.