Get closer to the limit «Dutch»

16. Maandag 30 mei

Ik word wakker doordat er onder mij iets beweegt. Ik doe mijn ogen open en heel even ben ik helemaal gedesoriënteerd. Dan komt het allemaal weer binnen. Oh ja, ik ben in Monaco in het appartement van Thomas!

"Goedemorgen sunshine." Thomas moet gemerkt hebben dat ik ook wakker ben geworden. Ik schuif van hem af en rek me even uit.

"Goedemorgen!"

"Sorry, dat ik gister zo chagrijnig deed. Ik had het even helemaal gehad."

"Geeft niet, hoor. Ik snap het wel." Hij staat op van de bank en loop naar de keuken.

"Wat wil je eten?" Ik loop naar hem toe en hang tegen het kookeiland aan.

"Wat heb je allemaal en hoe laat is het trouwens?"

"Zal ik een ei voor je bakken? Het is trouwens half 11." Ahja, dat zie ik nu ook net op de enorme klok in de woonkamer. Dat ik die niet eerder heb gezien...

"Lekker." Ik ga zitten en kijk toe hoe hij de eieren bakt. Ik moet zeggen, dat doet hij best goed. Al hoewel er niet zoveel mis kan gaan bij een ei.

Nadat wij onze eieren op hebben gegeten en bedacht wat we vandaag gaan doen, kleden we ons even om. Aangezien we gewoon in onze kleren hebben geslapen. Ik kijk uit het raam van de logeerkamer en zie dat het zonnetje lekker schijnt. Dat is wel een heel verschil met gisteren... Mijn telefoon geeft aan dat het rond de 15 graden is, dus ik trek een lange broek met een shirt aan.

Ik loop weer naar de woonkamer om op zoek te gaan naar het Red Bull jasje. Thomas komt ook binnen gelopen in een spijkerbroek en een leuk t-shirt. Als hij ziet dat ik het jasje aan heb, schiet hij in de lach.

"Wat? Ik moet wel een beetje in stijl rondlopen hier, hè," grinnik ik. Zelf trekt hij een andere Red Bull jas aan, pakt mijn hand en we verlaten het appartement.

We starten met de Princess Grace Rose Garden. Een enorme tuin van maar liefst 4000 rozenstruiken die in de vorm van een hartje geplant zijn.

Daarna lopen we naar het Palais Princier de Monaco, waar het staatshoofd van Monaco en zijn familie woont. Het is een simpel paleis dat al in 1191 is gebouwd. Het ziet echt mooi uit. Gelukkig heb ik mijn spiegelreflexcamera meegenomen! We wachten op de wisseling van de wacht en lopen daarna weer verder.

Ondertussen verteld Thomas van alles over de bezienswaardigheden waar we langslopen. We lopen de hele tijd hand in hand.

We lopen door Monaco-Ville, een middeleeuwse wijk, naar het Monte Carlo Casino. Een casino zou een casino niet zijn als een geen hele dure auto's voor de deur staan, wat ook nu het geval is. Ik kijk mijn ogen uit.

Het duurt allemaal iets langer voordat we overal zijn, omdat Thomas steeds handtekeningen en foto's moet uitdelen. De Grand Prix was natuurlijk gisteren en een aantal toeschouwers zijn hier dan ook nog.

Tegen de tijd dat we alles zo'n beetje gehad hebben, is het ook alweer tegen de avond en besluiten we een restaurantje op te zoeken om te gaan eten. We gaan naar een restaurant waarvan Thomas zegt dat die wel lekker is. Hij zit in de wijk Fontvieille, waar Thomas ook woont, en heet Amici Miei.

Mm, Thomas heeft gelijk. Het is een klein, gezellig Italiaans restaurantje met lekker eten. We blijven er nog een poosje hangen en dan stelt Thomas voor om naar het strand te gaan.

Na een stukje te hebben gewandeld komen we rond 20:30 uur aan bij een stukje strand die je niet meteen zou merken. Ik vraag me af of wij hier überhaupt wel mogen komen, aangezien wij eerst een stukje door bossen heen moesten, maar goed.

Het uitzicht op zee is absoluut adembenemend en ik maak meteen een paar foto's. We gaan op een paar rotsen zitten die een stukje in zee liggen.

"Ik hoop dat je een beetje genoten hebt vandaag," zegt Thomas na een tijdje. Ik kijk hem een beetje ongelovig aan.

"Dit is echt de beste dag van mijn leven. Ik vond het geweldig! Heel erg bedankt." Dan valt mijn oog op de ondergaande zon die recht tegenover ons is.

"Wauw," zucht ik. Ik maak er snel nog een paar foto's van en staar dan bewonderend naar de ondergaande zon.

"Emma." Ik draai mijn hoofd naar hem toe en zie dat hij met een soort van intense blik naar mij kijkt. Woah.

"Ik ben heel erg blij dat jij naar Assen bent geweest een maand geleden, want anders had ik jou nooit ontmoet. Toen ik je daar zag dacht ik meteen, jou moet ik hebben." Hij kijkt een beetje vreemd alsof hij nadenkt over wat hij net heeft gezegd.

"Oké, dat klonk een beetje vreemd, maar, je weet wel... Je snapt me wel, ik... oh fuck it." Hij leunt naar mij toe en dan raken onze lippen elkaar. Ik zal maar niet verder in detail praten, je snapt het wel.

We blijven nog tot een uur of 10 daar zitten en besluiten dan om maar weer terug te gaan naar het appartement.

"Slaap je bij mij vannacht?" stelt Thomas voor zodra we het appartement weer binnen lopen.

"Tuurlijk," antwoord ik.

"Leg je spullen dan ook maar meteen bij mij neer." Hij grijnst ondeugend.

Voor de tweede keer pak ik mijn spullen uit en verplaats ze naar de kamer van Thomas. Als je mij zou vragen hoe het logeerbed slaapt, zou ik het niet weten...

Ik trek mijn pyjama aan, deze keer wel, en poets, al genietend van het uitzicht op het balkon, mijn tanden. Monaco is echt een mooi landje, daar kan ik niks van zeggen. Het super klein, maar wel gezellig. Ik heb vandaag veel dingen geleerd en gezien. Ik zou hier zo kunnen wonen, hoor. Dit land trekt mij wel.

Als ik klaar ben, wandel ik weer terug naar de slaapkamer. Thomas ligt al in bed en kijkt lachend naar zijn telefoon.

"Wat is er?" vraag ik terwijl ik naast hem kom liggen.

"Moet je dit zien." Hij overhandig zijn telefoon aan mij en ik kijk op het scherm. Het is een artikel van de NOS. 'Nieuwe vriendin Verhagen?' staat erboven als titel. Het artikel bevat zelfs een foto van mij en Thomas die hand in hand ergens in Monaco lopen. Wanneer hebben ze die gemaakt? Dat heb ik nooit door gehad...

"Dus, volgens de NOS ben ik je vriendin," zeg ik nonchalant.

"Dat is toch ook zo?" Hij geeft hij een kus op mijn hoofd en ik geef zijn telefoon weer terug. Ik word overspoeld met een golf van blijdschap en kus hem vol op zijn mond terug.

"Absoluut."