Get closer to the limit «Dutch»

38. Dinsdag 21 december

Thomas is thuis bij zijn familie om kerst te vieren en ik ben thuis om mijn mijn familie kerst te vieren. We wilden het wel samen vieren, maar iedereen had het al gepland, dus het was niet handig. Volgend jaar beter. Of niet, dat weet niemand.

Mijn kerst is sowieso altijd een groot gedoe. Op kerstavond ergens uit eten met mijn opa en oma, Eerste Kerstdag bij mijn andere opa lunchen en dan Tweede Kerstdag met z'n vieren gourmetten. Trouwens, op Eerste Kerstdag ga ik voor het eerst in mijn leven kalkoen maken. Ik heb een filmpje opgezocht op YouTube, dus het kan bijna niet mis gaan. Hoop ik.

Ik was vandaag al vroeg op gestaan, omdat ik moest werken van 07:00 uur tot 17:00 uur. Het was niet zo heel druk, dus we kwamen er met z'n allen goed door. Het is nooit echt druk om een dinsdag, maar de vakantie komt er natuurlijk aan en iedereen wil alvast de boodschappen inslaan voor kerst. Kerst is altijd de drukste periode van het jaar, ook in de supermarkt. Want zonder supermarkten krijgen de mensen geen feestelijke maaltijden op hun bord. De omzet stijgt echt enorm in die paar dagen.

Het is 15:00 uur ongeveer en ik zit wat te socializen met andere collega's in mijn pauze. Erik, van AGF, verteldt dat hij dit weekend op stap is geweest.

"Hey, ik was er ook, maar ik heb jou niet gezien," antwoord ik.

"Nee, ik heb jou ook niet gezien. Waar ben jij allemaal geweest dan?"

"Ik was voornamelijk in Kokomo."

"Aah, vandaar. Ik was de hele tijd in De Drie Gezusters."

"Dat vind ik nooit zoveel aan. In Kokomo zijn meestal veel meer mensen."

Daar was hij het wel met mij eens. Ik denk dat ik hem heb overgehaald om de volgende keer ook naar Kokomo te gaan.

Een ander meisje van de kassa is ook op stap geweest, maar die heb ik toevallig wel gezien. Ze was daar met haar vriendinnen die ook mijn vriendinnen zijn geweest. Maar ik spreek ze eigenlijk niet meer. Alleen als ik ze eens een keer tegenkom in de stad en ik feliciteer ze nog wel op Facebook.

We hebben nog een discussie over welke club wél leuk is en welke niet en daarna moeten we alle drie weer aan het werk. Omdat er niet heel veel meer te doen is, hebben we een aantal schoonmaakklusjes bedacht om de tijd vol te krijgen. Eén daarvan is het schoonmaken van de deurtjes van de VGD koeling. Dat is de koeling met het voorverpakte vleeswaren en kaas. Die doorzichtige deurtjes van die koeling moeten dus schoongemaakt worden. Je verbaast je er echt over hoe vies die dingen nog kunnen zijn. Overal zitten vingerafdrukken en hier en daar vieze resten van stukgevallen producten. Het is echt nasty.

Gewapend met een flesje Glasex en een speciaal doekje loop ik naar de koeling toe. Het is zo'n tien meter, waarvan elke meter twee deurtjes heeft, dus twintig deurtjes in totaal. Waarvan de voorkant en de achterkant moeten worden afgenomen. Het is echt een rotklus.

Na een half uur heb ik eindelijk die klote dingen klaar. De halve winkel heeft mij ondertussen uitgelachen, maar dat maakt me niks uit. Ik ga er toch wel tegenin, dat is alleen maar leuk.

Maaike, mijn andere collega op de afdeling, is nog bezig met het schoonmaken van de grill. Ik ben zo blij dat ik dát niet hoef te doen, dat is echt het aller ergste wat er op deze hele afdeling te doen is.

De grill gebruiken wij voor het grillen van hele kippen en andere stukken vlees. En als die dan weer moet worden schoongemaakt, zit er overal vieze prut en vet en weet ik veel wat allemaal nog meer. Je gaat bijna over je nek, echt waar.

Omdat we nog een uurtje over hebben, veeg ik de afdeling alvast. Dan hoeft de avondmedewerker dat ook niet meer te doen. Ik haal de lade van de broodsnijmachine leeg en veeg overal wat tussendoor. Aan het einde vul ik nog even snel de restanten brood en daarna is het gelukkig al weer 17:00 uur.

Ik vertel de avondmedewerker wat er nog allemaal moet gebeuren en daarna sleept Maaike mij mee naar boven. Deze werkdag zit er weer op.

Ik trek mijn werkkleding uit en neem nog wat drinken uit het pak die ik in de koelkast heb gezet. Geen idee hoe lang dat ding er al in staat, maar het smaakt nog wel goed. Ik merk het snel genoeg als het niet meer goed was.

Als ik mijn telefoon uit mijn zak haal zie ik dat ik een aantal gesprekken heb gemist van mijn moeder. Ik bel haar niet terug, ik kom er vanzelf achter als ik thuiskom. Het zal vast niet iets zijn wat ik nog uit de winkel mee moet nemen, want dan had ze me wel geappt en dat heeft ze niet gedaan.

Op mijn gemakje fiets ik weer terug naar huis. Ondertussen bedenk ik me dat ik nog steeds kerstkaartjes moet versturen. Nou, volgens mij heb ik er zelf ook geen gekregen, dus daar doe ik niet aan dit jaar. Ik moest ook nog steeds mijn vakantiekaartjes sturen, oeps. Dat wordt hem dus ook niet meer. Misschien dat ik er een leuke collage van kan maken, of zo. Ik ben helaas niet zo creatief... Maar gelukkig bestaat er Google.

Eenmaal thuis zet ik mijn fiets in het fietsenhok en ik loop naar binnen. Ik gooi mijn tas op de grond en wandel de kamer binnen. Daar zit mijn moeder mij aan te kijken.

"Wat?" vraag ik.

"Thomas is betrokken geweest bij een auto-ongeluk..."