We zaten al vroeg in de auto op weg naar Genk aangezien het meer dan drie uur rijden is. Eerst reden we nog even langs Thomas' huis om de karts op te halen. Hij met zijn eigen kart en ik met een van zijn eerder gebruikte karts. Zijn vader gaat ook mee. Omdat hij het leuk vind en natuurlijk om de karts een beetje bij te stellen, of zo. Ik heb er ook niet zoveel verstand van.
Rond 13:00 uur staan we op de kartbaan in Genk. Ik heb wel eens eerder gekart, maar toen was ik een jaar of 13 en die baan zag er toch wel even wat anders uit dan dit. Hier zijn er namelijk geen muurtjes aan de zijkant, je rijdt meteen het gras in.
Nadat we onze pakken aan hebben gedaan, onze helmen hebben opgezet (natuurlijk nog even een foto hebben gemaakt) en onze karts geïnstalleerd zijn, kunnen we eindelijk de baan op. Ik heb er echt super veel zin in!
Een paar bochten nadat ik voor het eerst in de kart ben gestapt, voelt hij al wel goed aan. De eerste paar meters waren nog een beetje onwennig, maar ik heb al snel door hoe de kart rijd en wat ik er mee kan doen. Na drie rondjes heeft Thomas mij al op een ronde gezet en zwaait mij even na als hij voorbij komt. Ik heb er geen problemen mee, maar ik word er wel competitiever van.
Na een aantal rondes heb ik de kart goed onder controle en durf ik meer. Thomas heeft me ondertussen alweer twee keer ingehaald, maar volgens mij zijn mijn rondetijden wel omlaag gegaan.
Twaalf minuten later staan we weer naast de karts in de pits.
"Wat vond je ervan?" vraagt Thomas zodra we onze helmen af hebben gezet.
"Echt geweldig! Zag je hoe snel ik de laatste rondes was?" roep ik enthousiast uit.
"Snel?" Thomas kijkt bedenkelijk.
"Hey, ik ben hier geen top Formule 1 coureur die in zijn verleden zowat elke kartwedstrijd heeft gewonnen!" Ik geef hem speels een duw.
"Grapje toch, schat. Je deed het heel goed. Laten we naar de rondetijden kijken."
Terwijl de volgende heat aan de gang is, er zijn natuurlijk ook nog andere mensen die vandaag willen karten, lopen wij naar binnen om de rondetijden te bekijken.
Na een kwartiertje mogen wij weer de baan op. Natuurlijk ben ik ook deze keer geen partij voor Thomas, maar dat maakt helemaal niet uit. Ik vind het geweldig! Ik hoop dat we dit nog eens een keer gaan doen. Ik snap nu wel dat Thomas hier zo enthousiast over is.
We doen vier heats en ik krijg het al beter onder de knie. Het is echt een fantastisch gevoel om met zo'n snelheid, dicht bij de grond, onder het circuit te sjezen. Ik vraag me af hoe hard we gaan. Volgens mij op de rechte stukken wel zo'n 80/90 kilometer per uur als het niet meer is.
Zoals ik al had verwacht ben ik nog steeds ongeveer 30 seconden langzamer dan Thomas, maar liepen de tijden van mijn laatste rondes wel omlaag. Ik ben toch wel trots op mezelf!
Thomas en Johan zijn bezig de karts weer in de trailer de rijden en weet ik veel wat ze allemaal nog meer gaan doen. Ik loop naar de kantine en bestel een Coca-Cola voor tijdens het wachten. Al snel raak ik in gesprek met een oudere man, genaamd Paul Lemmens. Ik kom er al snel achter dat hij de manager van deze kartbaan is. Na een tijdje schoot het mij te binnen dat ik die naam eerder heb gezien, namelijk in het boek THOMAS* die ik laatst heb gelezen.
Hij heeft geen idee dat ik Thomas wel redelijk goed ken (oké, meer dan redelijk) en praat daarom honderduit over de beroemde Thomas Verhagen die hier zijn carrière is begonnen. Het is wel interessant om te horen, dat daar niet van. Ik kom weer dingen te weten die ik nog niet wist.
Na ongeveer een half uurtje non-stop gepraat vanuit Paul's kant komen Thomas en Johan weer naar binnen gelopen. Ze begroeten Paul als een oude vriend; het is aandoenlijk om te zien. Ze kletsen wat met elkaar en daarna keren we weer richting het huis van Thomas.
"Vond je het leuk?" vraagt Johan aan mij als we weer in de auto zitten.
"Jaa, echt wel!" antwoord ik enthousiast. "Ik wil dit zeker nog eens doen!"
"Dat kan zo, hoor. Ik mag hier gratis komen," reageert Thomas. Ik zie aan zijn ogen dat hij het fijn vind dat ik het leuk vind.
"Oeh, beter wel!"
"De volgende keer doe ik ook mee," zegt Johan lachend.
"Deal, pap. Deal!"
Eenmaal weer thuis begroet ik Victoria met een knuffel en ze vraagt hoe het was. Enthousiast begin ik te vertellen over hoe het was. Ze verteld mij dat ze ook wel eens heeft gekart, maar ze had er duidelijk geen aanleg voor. Daar was de rest van de familie het ook wel mee eens.
Na het eten blijf ik nog even tot ongeveer 20:00 uur en dan ga ik ook weer richting huis. Thomas gaat kerst met zijn eigen familie vieren en ik met die van mij. Het stelt bij ons nooit zoveel voor. Op Eerste Kerstdag gaan we bij mijn opa even borrelen en daarna thuis gourmetten met z'n vieren. Op Tweede Kerstdag moet ik helaas werken en die avond eten we kalkoen die ik dan van te voren ga maken (voor de eerste keer) en op de dag na kerst gaan we met mijn andere opa en oma ergens uiteten. Nou, dat stelt dus allemaal niet zoveel voor.
In de trein naar huis zit ik nog steeds een beetje te dagdromen over deze geweldige dag. Dit is wel één van mijn leukste verjaardagscadeaus!
~
*Dit snap je denk ik alleen als je het betreffende boek hebt gelezen ;) Ik vond hem wel grappig.
JE LEEST
Get closer to the limit «Dutch»
Fanfiction«Get closer to the limit is een soort van fanfic (niet helemaal) over een gewoon meisje die een Formule 1 coureur ontmoet. Seizoen 2016.»
