Get closer to the limit «Dutch»

28. Woensdag 14 spetember

~Emma

Ik heb altijd al naar Singapore gewild. Ik heb een lijstje met een aantal landen en steden waar ik nog heen wil en daar staat Singapore redelijk hoog op. Daarom werd ik ook helemaal gek toen ik hoorde dat ik mee mocht met Thomas.

Vandaar dat ik nu samen met Thomas in het vliegtuig zit op weg naar Singapore. Het is ongeveer 15:30 uur en we zijn bijna weer op de grond. Aangezien mijn langste vliegreis naar Nice was, was ik wel een beetje gespannen. Maar Thomas zit naast me en we reizen Business Class, dus het valt allemaal wel mee.

Om 15:45 uur staat het vliegtuig veilig en wel op de landingsbaan van Changi Airport Singapore. Zodra ik uit het vliegtuig stap, loop ik tegen een muur van warmte op. Het zweet breekt me meteen aan alle kanten uit.

"Holy moly, het is hier echt warm zeg," puf ik.

"Wen er alvast maar aan, want dit is nog de hele week zo. Ik hoop dat je genoeg korte broeken en hemdjes hebt meegenomen?" lacht Thomas.

Dat zit gelukkig wel goed. Aangezien het hier het hele jaar niet kouder wordt dan ongeveer 25 graden, heb ik mijn hele kast qua zomerkleding in mijn koffer gedumpt. Ook al zijn we hier nog geen week, je doet één stap en je bent helemaal bezweet.

We worden door de taxi opgehaald die ons naar het hotel brengt en zoals altijd is dat weer een top hotel. Dat heeft de FIA altijd wel goed voor elkaar.

Ik hang mijn kleding in de daarvoor bestemde kast en trek de deur die naar het balkon gaat open. Ik haal even diep adem, het uitzicht is echt adembenemend. Vanaf dit punt heb je een fantastisch uitzicht over de skyline van Singapore.

Vanaf achter slaat Thomas zijn armen om mijn heen.

"Mooi hé," zegt hij zacht en geeft mij een kus op mijn hoofd.

"Echt fantastisch!" Het begint al een beetje te schemeren, want het wordt hier al vroeg donker. We blijven een poosje zo staan, totdat de zon helemaal onder is. Singapore komt nu pas echt tot leven en de lichtjes van de stad schitteren overal.

"Zullen we eens kijken hoe het nachtleven er hier uit ziet?" stelt Thomas voor.

"Ik heb heel weinig slaap gehad, ik ben nu binnen no time dronken," werp ik tegen. Eigenlijk heb ik ook wel zin om even op stap te gaan. Helemaal in zo'n mega stad als dit!

"Daarom. Laten we gaan!" Hij draait zich om en vlucht weg op mijn mep, die ik hem wil geven, te ontwijken.

Ik trek mijn stinkende vliegtuigkleren uit en verwissel ze voor een spijker short met een zwart hemdje. Thomas trekt een korte broek aan met een wit shirt. Mijn favoriete outfit voor hem. Ik vind het sexy als hij een wit shirt draagt en dat weet hij ook.

Even later staan we te dansen met een Mojito in de hand in een club genaamd Canvas. Het is gezellig druk en de muziek is goed. Ik merk al dat ik wat lichter in mijn hoofd word en daarom lijkt het mij een goed idee dat ik zo maar eens overschakel op de fris. Ook Thomas ziet er al wat aangeschoten uit. We staan te praten met Daniil Kvyat en Carlos Sainz en Thomas heeft de wildste verhalen. Ik wil niet eens weten waar het allemaal over gaat.

Een paar uur later zijn we weer terug op onze kamer. Gelukkig heeft Thomas het rustig aan gedaan, hij voelt zich nog goed. We gaan ook meteen maar naar bed, want voor Thomas begint morgen het trainen weer. De afgelopen week heeft hij non-stop doorgebracht op de simulator, dat zei hij zelf, dus eigenlijk kan het niet mis gaan morgen. Het circuit ligt de auto goed, dus ik hoop dat er een mooie uitslag uit komt.

Eenmaal in bed kan ik niet in slaap komen. Niet zo gek ook, ik heb zowat de hele vlucht geslapen. Toch wel gek dat ik hier lig hoor. In een hotel, in het hartje van Singapore met niemand minder dan Thomas Verhagen. Soms kan ik het nog steeds niet geloven. Er lopen zoveel meer mooiere meiden dan ik rond op de wereld.

Sinds een paar maanden leef ik gewoon een soort luxeleventje. Ik ga niet elke race mee, maar zoveel ik kan. En dat is het slapen in luxe hotels, het beste eten en iedereen doet wat jij zegt. En dat terwijl ik maar gewoon de vriendin ván ben.

Ik ben helemaal niet zo'n persoon die van alles luxe houd. Van mij hoeft het niet allemaal zo, maar ik moet ook bekennen dat het soms ook wel eens lekker is hoor. Je wordt er wel lui van, dat wel. Maar ach, soms moet kunnen, toch.

Ik draai me om en pak mijn e-reader om nog even wat te lezen. Thomas is al lang in slaap gevallen, gelukkig maar. Hij heeft namelijk nog een zwaar weekend voor zich liggen. Voor mij is het alleen maar wat in de pitbox rond hangen, een beetje foto's maken en that's it. Niet dat ik dat erg vind hoor. Ik kan mooi mijn fotografeer-skills oefenen. Ik heb vorige week net een nieuwe lens voor mijn camera gekocht, dus die kan ik dit weekend mooi even uitproberen.

Na een half uurtje ben ik wel klaar met het lezen en leg ik mijn e-reader weer weg. Morgen even bekijken wat er allemaal te doen is hier in Singapore.