Get closer to the limit «Dutch»

32. Zaterdag 29 oktober & Zondag 30 oktober

~Emma

Omdat het niet zo goed ging op school, heb ik dit jaar besloten om een tussenjaar te nemen. Ik had mijn eerste jaar al niet gehaald, dus het leek me een goed idee om er even een jaartje tussenuit te gaan. Gelukkig kan ik nu fulltime aan het werk bij de Jumbo. Dat is wel fijn. Het was wel even een stapje terug, maar ik heb er een goed gevoel over. Volgend jaar zien we wel weer verder.

Ik was net klaar met werk, toen Vera mij belde. Of ik vanavond wat ga doen. Ik had geen plannen dus ik vertelde haar dat ik zo wel even langs kwam. Slecht idee. Ik had moeten weten dat ze me mee wilden slepen naar de stad. En eigenlijk had ik er helemaal geen zin in. Maar ja. Vera kan heel erg overtuigend zijn en dan helpt de alcohol ook niet zo mee.

En daarom sta ik nu helemaal los te gaan in Kokomo, terwijl de alcohol door mijn lijf heen giert. Is dat slecht? Ja, dat is slecht... En waarom is dat slecht? Nou, punt één omdat ik morgen weer moet werken. Punt twee, omdat ik lijstjes in mijn hoofd maak, dan weet je alweer hoe laat het is en punt drie, ik ben Vera kwijt. En dat is zeker een slecht punt, want als die weg is weet je maar nooit waar ze is, laat staan met wie.

En wie moet haar weer gaan zoeken... Jup, that's me.

Even later zie ik haar ergens in een innige omhelzing met een één of andere jongen die ik niet ken, dus ik keer direct weer om. Nu ik even vriendloos ben, moet ik mijzelf gaan vermaken en daar ben ik niet zo goed in eigenlijk. Helemaal niet in de stad.

Ik loop wat rondjes als ik ineens een oude vriendin uit mijn middelbare school klas tegenkom. Ze omhelst me uitbundig en begint meteen over van alles te praten. Dat ze hier is met haar andere vriendinnen (die ook vriendinnen van mij waren), over hoe ze het op school vind en dat ze het zo jammer vindt dat ze mij niet zo vaak meer ziet. Het is allemaal zeer vermoeiend, maar ik ben ook wel benieuwd naar haar verhalen. Ze verteld maar door over haar vriendje en dat hij zo geweldig is en zo lief en knap en leuk en aardig en... Je snapt het.

Na een tijdje weet ik mijzelf los te krijgen, omdat haar vriendinnen haar weer roepen. Ondertussen word ik nu echt zat van het alleen zijn en besluit om Vera weer op te zoeken. Ze staat nog steeds met de jongen, dus ik loop naar haar toe. Ik ruk haar uit de omhelzing en sleep haar mee naar buiten.

"Hé, wat doe je nou?" Ze kijkt mij verontwaardigd aan.

"Ik heb geen zin meer om alleen te zijn. Nu gaan we weer samen verder."

"Mwah, oké. Ik was toch al zat van hem."

"Oh sjeez, slet dat je bent," lach ik. Ze kan het hebben.

ZONDAG 30 OKTOBER

We nemen de bus om 4:15 uur weer naar huis, maar zoals altijd is die weer te laat. Om 4:25 uur zitten we eindelijk in de bus naar huis samen met nog 30 andere dronken mensen. Heel gezellig.

Om 5:00 uur zijn we eindelijk weer bij het huis van Vera. Ik slaap bij haar, dat is wel zo makkelijk. En gezellig, natuurlijk. Gelukkig kunnen we morgen uitslapen, want de race begint pas in de avond. Ik heb Vera gedwongen om ook mee te kijken, want ik slaap ook zondagnacht bij haar. Nu ik een tussenjaar heb, werk ik extra veel, maar ik heb vrij gevraagd voor maandag. Haar stage begint pas om 16:00 uur, dus we hebben alle tijd van de wereld.

Nadat we nog wat gegeten en gedronken (gewoon alcoholvrij) hebben, liggen we rond 06:00 uur eindelijk in bed. Ik stuur snel Thomas nog even een appje dat ik veilig ben aangekomen (dat wilde hij graag weten, wat is het toch ook een schatje) en dan val ik al snel in slaap. Ik ben kapot.

~

Rond 12:30 uur word ik wakker. Over het algemeen voel ik me nog wel oké. Ik denk dat Vera zich wat slechter voelt... Eigen schuld.

Ik draai me om en zie dat Vera nog slaapt. Aangezien ik geen zin heb om te wachten totdat ook zij eindelijk wakker is, besluit ik haar wakker te maken. Ik schud haar wild door elkaar.

"Sjeez, Em, wat is jouw probleem? Ga slapen!" kreunt ze.

"Het is al half één! Ik ga naar beneden, hoor. Ik heb honger."

"Je doet maar, ik blijf nog even liggen."

Ik stap uit bed en loop in mijn pyjama naar beneden. Alleen haar moeder, Marloes, zit beneden en ze heeft lekkere broodjes gehaald bij de Lidl.

"Goedemorgen," groet ik haar moeder.

"Goedemorgen, was het leuk vannacht?"

"Ja, het was wel weer gezellig."

"Slaapt Vera nog?"

"Ik heb haar wakker gemaakt, maar ze bleef nog even in bed liggen zei ze."

"Tss, nou ik haal haar er zo wel uit. Wil je een broodje?"

Terwijl ik samen met Marloes zit te eten, praten we over van alles en nog wat. Ik kan het goed met haar vinden, gewoon omdat ik hier zo vaak ben.

Na ongeveer een half uurtje komt ook Vera naar beneden gestrompeld. Zoals ik al dacht, ziet zij er duidelijk slechter uit. Ik lach haar even vol uit.

"Je ziet er echt goed uit vandaag, Veer," grinnik ik.

"Hou maar op. Ik heb hoofdpijn," zeurt ze.

"Eigen schuld!" antwoordt Marloes.

"Thanks, mam," reageert Vera

We eten nog even met z'n drieën en daarna gaat Marloes boodschappen doen bij de Jumbo (mijn Jumbo).

"Waar is de rest van de familie eigenlijk?" vraag ik terwijl ik om me heen zien.

"Thijs (haar broer) ligt nog op bed, Amber is bij een vriendin aan het slapen en pap is aan het werk."

"Aah."

In de middag kijken we wat afleveringen van The Unbreakalbe Kimmy Schmidt en we maken het avondeten klaar: aardappel cupcakes. Wat niet echt een succes blijkt te zijn, ze zijn nogal droog. Ik ben de enige die ze nog een beetje lekker vind, dus uiteindelijk heb ik ze zowat allemaal opgegeten. Gelukkig was de spinazie en de gehaktbal wel gelukt.

Stipt om 20:00 uur zitten wij klaar voor de televisie. Oké, ik zit klaar en Vera hangt wat op de bank met haar telefoon.

Het is een spannende race, vooral bij het einde zit ik te schreeuwen op de bank. Zoals altijd is Vettel weer aan het schelden, omdat Thomas rechtdoor schoot over de chicane. Toch komt Thomas als derde over de finish.

Hij parkeert zijn auto voor het nummer 3 bord en loopt naar binnen. Daar kijkt hij meteen op de televisie die daar hangt. Lewis en Nico staan gewoon te praten en hun gezicht af te vegen met een handdoek.

Dan ziet Thomas dat zijn naam wordt opgeschoven naar de vijfde plek in plaats van de derde plek. Hij is verontwaardigd en legt het verhaal uit aan een verbaasde Lewis en Nico. Zij hebben niks meegekregen van het hele gebeuren achter hun. Thomas verlaat de ruimte weer en ondertussen zien wij op de tv dat Vettel onder gejuich en boe-geroep naar het podium rent. Hij weet dan nog niet dat uiteindelijk Daniel de beker krijgt voor de derde plek. Dat gebeurd later op de avond pas. Gelukkig ook maar, want ik had het Vettel ook echt niet gegund.

Een paar uurtjes later ga ik ook maar naar huis, want ik moet morgen weer om 07:00 uur beginnen. Er moet weer geld worden verdient.