Get closer to the limit «Dutch»

21. Zondag 5 juni

"Ik ben er." Klinkt mijn vaders stem zodra ik mijn telefoon opneem.

"Waar ben je precies?" Fijn dat hij altijd zo duidelijk is.

"Voor dat viaductje dat onder het circuit door gaat."

"Oké, loop maar richting de paddock, dan kom ik je tegemoet lopen."

Ik hang op en loop in de richting van de uitgang van de paddock. Het is 10:15 uur, het programma is dus al een tijdje bezig, maar de treinen gingen niet eerder. Mijn vader heeft de eerste trein vanaf Groningen genomen en is nu pas hier.

Ik heb geen idee waar Thomas is, dus ik loop in mijn eentje naar mijn vader toe. Het is nog drukker dan gisteren, dus het duurt even voordat ik er eindelijk ben. Ik zie mijn vader al staan met zijn Red Bull pet op.

"Hey, paps. Goede reis gehad?" Ik geef hem een keycord waardoor hij net als ik ook toegang heeft tot alles.

"Gelukkig wel. Het is alweer een tijdje geleden dat ik met de trein ben geweest, maar ik ben er." Hij pakt de keycord aan en ik begeleid hem naar de pitboxen. We gaan weer op het dak van de pitbox staan, omdat je vanaf hier het beste uitzicht hebt.

Vandaag heeft Thomas drie demonstraties en nog een podium presentatie, dus ik denk dat ik hem vandaag niet zal zien. Maar dat maakt niet uit, dan kan ik gewoon de hele dag bij pap zijn.

Om 10:50 uur begint de tweede ronde van de Autowasbon Mazda MaX5 Cup en ik merk dat mijn vader het helemaal geweldig vind. Hij is druk in de weer met het maken van filmpjes en foto's. Dat wordt nog wat vandaag.

De eerste demonstratie van Thomas van vandaag begint om 11:30 uur. Je ziet meteen dat het drukker begint te worden op de tribunes en de duinen. Ook pap heeft zijn mobiel weer in de aanslag. Ik ben daar maar mee gekapt, ik heb er gisteren al veel te veel foto's gemaakt.

Na de demonstratie lopen we naar beneden voor de podium presentatie. Ook vandaag zijn er weer super veel mensen die allemaal een foto en een handtekening willen.

"Als je nog een foto wil, moet je dat even aan het einde doen. Dat vindt Thomas niet erg, hoor." Ik weet zeker dat hij met Thomas op de foto wil en ik heb dat ook al tegen Thomas gezegd.

"Ah ja, we zien wel," antwoordt hij nonchalant, maar ik weet wel beter.

We kijken nog even de eerste race van de NK GTTC en daarna slenteren we wat over het terrein heen, wat moeilijker blijkt dan gedacht. Ik word een aantal keren opgehouden, omdat iemand een foto met mij wil. Met mij... Ik voeg niet eens iets nuttigs toe hier...

"Waarom wil iedereen een foto van je?" vraagt pap als ik weer terug kom van een foto.

"Thomas heeft gisteren officieel bekend gemaakt dat ik zijn vriendin ben..."

"Oh, goh. Wat heb je nog meer gedaan dan gisteren?"

"Met Thomas in een 2-Zitter over het circuit heen gereden," zeg ik heel nonchalant. Mijn vader staat met een ruk stil.

"Dat meen je niet..."

"Oh zeker wel. Het was echt geweldig!" Ik vertel even kort hoe het was en beloof dat ik thuis het filmpje laat zien. Hij weet nog niet dat ik met Thomas heb afgesproken dat hij vanavond zelf met Thomas over het circuit gaat in de 2-Zitter. Dat is nog een verrassing.

De rest van de dag wisselen we tussen verschillende plekjes en volgen het hele programma. Aangezien ik pap nog zeker tot 19:30 moet vermaken, laat ik hem verschillende plaatsen zien op het paddock en stel ik hem voor aan een aantal mensen. Ik laat de wagen zien waarin Thomas zijn demonstraties zien en maak een foto van hem met de wagen.

Als het eindelijk 19:30 uur geweest is, drie kwartier nadat het programma afgelopen is, lopen we samen naar de pitbox waar ik met Thomas heb afgesproken. Als we eraan komen, staat hij er gelukkig al.

"Hier is hij, hoor," grinnik ik. Mijn vader kijkt mij verbaasd aan.

"Wat gaan we doen?" vraagt hij.

"Emma vertelde mij dat jij het ook wel leuk zou vinden om samen met mij in de 2-Zitter te rijden," deelt Thomas mee.

"Wacht, je bedoelt toch niet..?"

"Oh, zeker wel," zeg ik met een enorme glimlach op mijn gezicht.

Mijn vader, als een kind zo blij, hijst zichzelf in een pak die hem wordt aangegeven en loopt achter Thomas aan. Ik loop erachter met mijn mobiel en maak foto's.

Even later komen ze weer terug en pap zit te stralen, dat wil je niet weten. Het doet me goed om te zien dat hij hier zo van geniet.

"Emma, dank je wel. Dit was echt de leukste ervaring van mijn leven." Hij geeft mij een knuffel.

"Graag gedaan, pap."

Tegen 20:15 uur is het alweer tijd voor ons om naar huis te gaan. Thomas en ik zullen elkaar nu een tijdje niet meer zien, omdat ik weer naar school moet en het raceseizoen gaat gewoon weer door.

Thomas en zijn vader lopen met ons mee naar de auto. Gelukkig kan pap het goed vinden met Johan en ze lopen voorop met elkaar te praten.

"Ik heb echt genoten, heel erg bedankt voor dit leuke weekend." zeg ik dankbaar.

"Ik ben blij dat je het leuk vond, ook al was ik niet zo vaak bij je." Hij geeft een kneepje in mijn hand.

"Hé, ik kan je toch moeilijk met duct tape aan me plakken."

"Was dat maar zo, hè. Ik wil hier alvast afscheid nemen, straks als we bij de auto zijn is het een beetje awkward." Hij staat stil, trekt mij naar zich toe en geeft mij een lange zoen.

"Ik ga je missen," fluistert hij in mijn oor.

"Ik jou ook," antwoord ik.

Eenmaal bij de auto bedanken pap en ik Thomas en Johan en daarna stappen we in de auto. Ik rijd weer deze keer en onderweg stoppen we nog even bij de McDonald's voor een McFlurry.

Als we om 23:15 uur eindelijk weer thuis zijn, zit mijn moeder nog op de bank.

"Hoe was het?" vraagt ze zodra ik haar een knuffel heb gegeven.

"Het was echt geweldig," zucht ik en plof op de bank neer.

"Wat heb je allemaal gedaan?" Ik vertel hoe het hele weekend is gegaan en laat ondertussen de foto's en filmpjes zien.

"Heb je in een echte Formule 1 wagen gereden?" vraagt ze ongelovig.

"Ja zeker. En pap ook. Dat heb ik geregeld." Mijn moeder kijkt naar mijn vader wiens gezicht meteen opklaart.

"Het was echt zo geweldig. Dat ik dat nog eens mag meemaken," zegt hij half emotioneel.

"En ik zie dat je ook nog op de foto staat met Thomas." Mam wijst naar een foto die ik laat zien waarop pap en Thomas met de wagen staan.

"Gaaf hè. Wat zullen mijn collega's jaloers zijn," grinnikt hij.

"Je beseft je wel dat je op de foto staat met de vriend van je dochter, hè." Ik ga lig bijna op de grond van het lachen. Ik had daar serieus nog helemaal niet over nagedacht. Natuurlijk is het super gaaf voor hem dat hij met Thomas Verhagen op de foto staat, maar het is inderdaad wel mijn vriend. En normaal gesproken is dat echt super gek. Je vader op de foto met je vriend. Ook al is dit natuurlijk wel een uitzondering daarop...

We blijven nog even praten, maar daarna ga ik ook op bed. De vakantie is namelijk morgen weer over en ik moet daarom gewoon weer naar school.

Thomas vraagt of ik veilig ben aangekomen, dus die antwoord ik nog even en wens hem daarna welterusten.