Get closer to the limit «Dutch»

22. Dinsdag 7 juni

Dat nogal veel mensen óf het bericht hadden gelezen op de NOS óf naar Zandvoort zijn geweest, daar kwam ik gisteren ook achter. Toen ik de bus uitstapte bij school, stonden al een paar mensen mij aan te staren. Heel awkward. Gelukkig zat ik samen met Myrthe in de bus, anders liep ik daar zo alleen.

Ik ben nog niet lastig gevallen door journalisten of iets dergelijks, maar Thomas verwacht dat dit binnenkort wel zal gebeuren. Ik denk dat ze mijn huis gewoon nog niet hebben gevonden.

Vandaag heb ik met Myrthe afgesproken bij haar thuis, omdat we vandaag geen college hebben en daarom zit ik nu in de trein. Ik doe er ongeveer een uur over om er te komen en we hebben afgesproken om 10:30 uur. Ik heb gisteren haar even kort verteld over het weekend en de vakantie, maar Myrthe wilde natuurlijk alles weten. Daarom hebben we ook afgesproken.

Om 10:32 uur kom ik aan op het station en Myrthe staat al op mij te wachten aan de overkant van het perron. Ik zwaai naar haar en loop op haar af.

"Halloo!" groet ik enthousiast.

"Heyy! Goede reis gehad?"

"Ja zeker!"

"We moeten wel op één fiets, dus ja..."

"Dat betekent dus dat ik weer moet fietsen?" We hebben één keer geprobeerd dat zij ging fietsen en ik achter op en dat is totaal niet bevallen. We zijn ergens in de bosjes bij school beland... Daarom moet ik vanaf toen elke keer fietsen, ook al zit ze in een één of andere gekke houding achter op de fiets, maar goed. Dat even terzijde.

Dus even later zit Myrthe bij haar eigen fiets achterop en fiets ik naar haar huis. Het is gelukkig niet zo lang, dus het is absoluut te doen.

"Hoi!" roepen Myrthe en ik tegelijk door het huis heen als we binnen zijn.

"Hallo, dames," antwoordt haar broer (geloof ik) ergens van boven. Het blijkt wel haar broer te zijn, want even later komt hij naar beneden gelopen.

"Leuk jasje, hoe kom je eraan?" vraagt hij aan mij.

Ik draag het Red Bull jasje, omdat ik een soort van verplicht ben om die nu te dragen en ook omdat hij gewoon heel erg lekker zit.

"Van haar vriend," antwoordt Myrthe.

"Leuke vriend heb jij dan."

"Thomas Verhagen is haar vriend,"  reageert Myrthe droog.

"Ben jij het meisje van het artikel?" vraagt hij ongelovig.

"The one and only,"  grinnik ik. Myrthe heeft wel eens verteld dat haar broer en haar vader ook de Formule 1 volgen, dus hij weet wel waar hij het over heeft.

Ik volg Myrthe naar de woonkamer en we nemen wat drinken mee uit de keuken.

"Dus, wat gaan we doen vandaag?" vraag ik.

"We kunnen wel gaan mountainbiken? Er staan nog wel twee mountainbikes in de schuur."

"Oeh ja, laten we dat doen!" zeg ik enthousiast.

Even later fietsen door het centrum naar het bos waar je volgens Myrthe leuk kan fietsen. Nou, ik ben benieuwd. Het is inderdaad een leuk bos, maar Myrthe weet niet zo goed waar we nou heen moeten. We zitten wat te struggelen in het bos en fietsen over paden waar we al 100 keer langs zijn gefietst, maar verder was het een leuke tocht.

Als we even later ergens bij een vijvertje zitten, vertel ik haar alles over wat ik het afgelopen week allemaal heb meegemaakt. Ik laat foto's zien en vertel over afgelopen weekend en natuurlijk uitgebreid over Monaco.

"Oh my gosh, jullie hebben gezoend bij zonsondergang?" roept ze ongelovig, maar geamuseerd uit.

"Ja en het was zo romantisch. Ik heb nog nooit zo'n geweldige week gehad..." zucht ik.

"Nou, snap ik! Ik vind het echt super leuk voor je."

"En hoe gaat het met jou in de liefde dan?" plaag ik.

"Nou..." Ze lacht even ongemakkelijk.

"Oh, vertel!"

"Er zit wel een hele leuke jongen bij mijn voetbalvereniging..."

"Heb je met hem gepraat?" Ik ga er eens goed voor zitten, dit gaat interessant worden.

"Nou, we hadden laatst gemixte wedstrijden aangezien het seizoen afgelopen was en toen zat ik bij hem in het team. Dus we hebben wel even gepraat, en zo. Maar ik weet niet of hij mij ook leuk vind en of hij mij überhaupt wel kent."

"Nee, dat weet je inderdaad niet, maar dat geeft niet! Kom je hem nog eens vaker tegen of hem je zijn nummer of Facebook?"

"Nou, hij had mij wel gevraagd als vriend op Facebook."

"Heeft hij al gepraat?"

Het lijkt nu alsof ik hier echt een expert in ben, maar dat is dus niet zo. Ik zat hem al helemaal te spacen op mijn eerste date met Thomas. Meestal weet ik wel raad voor mensen, maar als het dan zelf op mijn pad komt... Ik vind het leuk om mensen te helpen en raad te geven, maar de helft van wat ik allemaal vertel, zou ik zelf ook niet doen, oeps.

"Nope."

"Komt misschien nog wel!"

We blijven nog een tijdje praten, omdat het super warm wordt ineens en fietsen daarna weer terug naar haar huis. Omdat het nog geen etenstijd is, besluiten we om een film te kijken op Netflix. Uiteindelijk wordt het Cinderella, gewoon omdat het zo'n leuke film is.

Na het eten gaan we nog even Sims spelen op de playstation. Ik heb het al heel lang niet meer gespeeld en het blijft zo leuk! Ik moet zeggen, we hebben vandaag wel weer een volwassen dag: eerst Cinderella, nu Sims.

Tegen 19:05 uur fietsen we weer samen naar het station. Mijn trein gaat om 19:23 uur en we zijn iets te vroeg. De zon gaat al onder en omdat ik het gewoon niet laten kan, maak ik er een paar foto's van. We maken nog een paar foto's van elkaar op het spoor (want dat ziet er zo cool uit) en dan komt de trein er ook al aan.

"Houd me op de hoogte, hè!" roep ik nog snel voordat ik de trein in stap. "Ik wil alles weten over Ezra!"

"Komt goed, ik zal je hulp ook wel nodig hebben," grinnikt ze.

"Tot morgen!"

"Tot morgen!"

Ik stap de trein in en ik zwaai naar Myrthe totdat ik haar niet meer kan zien.

Om 20:26 uur kom ik weer aan bij mijn bushalte en moet nog een paar minuten naar huis lopen. Ik doe mijn oortjes in, want ik kan precies twee nummers luisteren voordat ik thuis ben. Ja, dat is de moeite waard.

"Hallooo," roep ik zodra ik binnen ben.

"Heey," roept mijn moeder terug vanuit, ik denk, de woonkamer. Ik dump mijn spullen in de gang, loop de woonkamer binnen en plof op de bank.

"Was het leuk bij Myrthe?"

"Zekers, het was heel gezellig."

"Mooi zo."

Ik maak mijn zwemtas alvast klaar, want om 21:00 uur gaan we richting het zwembad. Ik zwem elke dinsdagavond een half uur met mijn vader. Het is een soort van zwemles, maar dan anders. Het is zo zwaar, dat wil je niet weten. Ik weet niet of je het weet, maar je kan zweten in het water. Echt waar. Ik kan het weten, ik heb ervaring.

Anderhalf uur later zit ik weer uitgeput op de bank. Het was weer afzien vandaag, holy shit. Tja, je moet wat doen voor je conditie, hè. Okè, niet dat ik die heb hoor, het gaat om het idee. Ik neem nog een hand nootjes (want ik heb toch weer calorieën verbrand net) en besluit dan ook maar op bed te gaan.