Get closer to the limit «Dutch»

25. Vrijdag 8 juli

"Ik ga hoor," fluistert Thomas en hij geeft mij een kus op mijn hoofd.

Ik mompel wat onverstaanbaars en draai me weer om. Ik denk dat het ongeveer 8:45 uur is, want Thomas moet zich om 9:00 uur melden op het circuit voor een briefing met het team. Nou, 9:00 uur is mij echt te vroeg, hoor. Sowieso ga ik vandaag niet naar het circuit toe, ik ga even in de buurt kijken wat er allemaal te doen is.

Om 10:20 uur heb ik een bushalte gevonden en zit ik in de bus naar Northampton. Ik zou niet weten wat daar te doen is, maar je kan altijd even kijken. Toch? Het is nog wel een redelijke lange rit: iets meer dan een uur. Om 11:26 kom ik dan eindelijk aan het het treinstation van Northampton.

Ik koop een plattegrond bij de Tourist Information en zie dat er een winkelcentrum is, The Grosvenor Shopping Centre, mét een Primark. Het is maar 20 minuten lopen, dus dat valt wel mee.

Ik heb mijn fotocamera meegenomen en onderweg maak ik veel foto's van het stadje. Het is best een leuk stadje, maar ik zou er niet willen wonen.

Eenmaal bij de Primark vermaak ik mij enorm. Dit is echt mijn winkel. Daarom kom ik er ook even later met een grote tas vol met nieuwe kleren weer uit. Het contant geld dat ik had meegenomen is hierdoor ook alweer bijna op... Oeps.

Ik slenter nog wat door de stad heen, loop hier en daar een winkeltje binnen en besluit om de bus van 16:05 weer terug te nemen naar het hotel.

Waarschijnlijk is Thomas nog lang niet thuis. Vandaag zijn er trainingen en veel briefings met het team. Om 09:00 uur moet hij dus op het circuit zijn voor een briefing. Zo'n sessie gaat over de prestaties van de coureurs, banden, de concurrerende auto's en de afstelling van zijn eigen auto. Daarna, rond 10:00 uur volgt de eerste training. Na die training volgt er weer een debriefing. Tegen lunchtijd snel door naar de hospitality van Red Bull. Na de tweede training een mediaronde, want die zijn er natuurlijk ook. Daarna weer een briefing. Om 17:00 uur komen de coureurs bij elkaar met de wedstrijdleiding om te praten over het circuit en de veiligheid van de protocollen. Dan nog even een slotbespreking met het team en vervolgens nog even naar de elitaire Paddock Club.

Je zou toch zo denken dat het rijden in de auto zelf, maar een klein stukje is. Maar ja, al die dingen eromheen zijn natuurlijk ook van belang. Het hoort er allemaal bij.

Om 17:15 uur kom ik weer aan bij het hotel. Ik dump mijn kleding op onze kamer en loop naar beneden om tegen 17:45 uur samen met Jemma te dineren.

Het hotel, Whittlebury Hall, heeft een spa en die besluit ik na het eten eens te gaan proberen. Rond 19:00 uur kom ik daar aan en naar de spa toe gaan was echt het beste idee van vandaag. Nou ja, het tweede beste idee misschien. De Primark was ook een goed idee.

Ik leg mijn handdoek op het daarvoor bestemde bankje neer en stap het warme water in. Het is echt heerlijk.

Ik lig een tijdje op mijn rug te dobberen als er opeens een dikke golf water over mij heen komt. Hoestend en proestend kom ik overeind en kijk achterom. Een jongen met blond haar kijkt mij verontschuldigend aan.

"Sorry, ik zag je niet," zegt hij in het Nederlands. Een Nederlander! Die ben ik nog niet tegengekomen in het hotel.

"Kijk de volgende keer dan even beter," zeg ik bot terug.

"Het spijt me. Kan ik iets voor je doen om het goed te maken?" Hij kijkt mij met een glimlach aan.

"Neuh, laat maar." Ik probeer weg te zwemmen, maar hij houd me tegen.

"Hoe heet je?"

"Wat gaat jou dat aan?"

"Niks, maar ik wil het gewoon weten."

"Emma," zucht ik.

"Aangenaam. Ik ben Timo."

"Leuk, mag ik nu weer verder?" Ik word een beetje gek van hem en ik ken hem niet eens.

"Ben je hier alleen?" vraagt hij.

"Nope, ik ben hier met mijn vriend." Ha. Kijken wat hij nu eens zegt.

"En waar is hij dan?"

Waar is die vent als je hem nodig hebt...

"Hier," klinkt er achter mij. Ik zucht van verlichting. Thomas slaat zijn armen bezitterig om mij heen en geeft mij een kus op mijn hoofd.

"Wacht, dít is je vriend?" De Timo-vent weet duidelijk wie hij voor zich heeft.

"Jep en wie ben jij?" vraagt Thomas terwijl hij de jongen eens goed opneemt.

"Niemand, laat maar." De jongen zwemt eindelijk weg en ik draai me om naar Thomas.

"Wie was dat?" vraagt hij.

"Ach, hij sprong zowat op mij terwijl ik vet rustig aan het dobberen was. En toen wilde hij weten met wie ik hier was en zo."

"Wat een gek."

"Inderdaad. Maar jij bent ook eens eindelijk klaar op het circuit?"

"Jep."

"Hoe gingen je trainingen?"

"In de eerste training had ik de zevende tijd en in de tweede de derde tijd."

"Topper!" Ik geef hem een kus. "Hoe wist je trouwens dat ik hier was?"

"Jemma."

Tegen 21:00 uur zijn we beide zat van de spa. We kleden ons om en gaan naar onze kamer ook nog even televisie te kijken.

"Je trekt ze aan," zegt Thomas ineens vanuit het niks. Ik lig met mijn hoofd op zijn borst op ons bed naar de televisie te kijken.

"Huh?" Ik til mijn hoofd op en kijk hem onbegrijpelijk aan.

"Jongens." Hij kijkt me met een serieus gezicht aan en ik kan er niks aan doen, maar ik schiet in de lach.

"Thomas, doe eens normaal," lach ik.

"Nee, echt hoor. Eerst die gast in de stad, nu die vent in het zwembad. En misschien ook nog wel meer waarvan ik het bestaan niet af weet."

"Wat maakt dat nou uit? Ik ben met jou. Of wacht, jij bent jaloers, hè."

"Natuurlijk ben ik jaloers." Hij kijkt mij met een zielig gezicht aan.

"Gekkie, dat hoeft toch helemaal niet." Ik nestel mezelf weer tegen hem aan.

"Nou en. Ik ben het toch."

Het is een poosje stil. We zappen wat door de zenders heen en blijven uiteindelijk hangen op een één of andere film die ik niet ken.

"Je blijft wel bij me toch?"

"Thomas, wat ben je opeens emotioneel deze avond, ja."

"Ja nou, ik moet het gewoon even weten, denk ik. Dat mag toch?"

Ik ga rechtop zitten en steek mijn rechterhand plechtig in de lucht.

"Hierbij zweer ik plecht dat ik-"

"Doe niet zo gek, kom hier," grinnikt Thomas en trekt mij naar zich toe.