Get closer to the limit «Dutch»

34. Zondag 13 november

Pap en ik zitten samen klaar op de bank voor de Grand Prix van Brazilië. We kijken ook altijd de voorbeschouwing met Rob Kamphues, Tom Coronel en Robert Doornbos. Dat is altijd wel leuk om te zien. Zo krijg je toch nog even wat meer achtergrond informatie en meer dingen te horen. Ook al heb ik de helft al gezien via Instagram en Facebook.

We hebben mams en Roos al weggejaagd, die zijn een eindje lopen met z'n tweeën. Zij vinden dit nooit wat aan en maken ook altijd weer een drama als er weer Formule 1 op is. Maar ze weten al lang dat ze toch niet kunnen winnen.

Vorige keer was natuurlijk zo'n gek einde met Sebastian, Daniel en Thomas dus ik hoop dat het nu wat beter gaat.

Er is regen voorspeld en Thomas heeft er enorm veel zin in, omdat hij er goed is in de regen. Wat wil je ook als je uit Nederland komt.

De eerste paar ronden worden achter de safety car gereden. Het regent namelijk erg hard. Pas in de zevende ronde gaat de safety car weg en is de race echt begonnen. Meteen daarna is Thomas een plekje opgeschoven doordat hij Raikkonen heeft ingehaald.

In de dertiende ronde crasht Ericsson waarbij zijn auto voor de ingang van de pitlane tot stilstand komt. Thomas duikt meteen de pits in door Ericsson te omzeilen. Even daarna ook Daniel, maar die wordt daar uiteindelijk voor gestraft omdat de pitlane eigenlijk al dicht was. Ze wisselen de regenbanden om voor intermediates.

Door de crash van Raikkonen in de negentiende ronde wordt er een rode vlag gegeven. Iedereen gaat terug naar de pitlane en Daniel en Thomas gaan weer terug naar de regenbanden.

Een aantal minuten later wordt de race weer hervat, natuurlijk achter de safety car. De meningen over de kwaliteit van de baan zijn verdeeld. Ocon zegt dat het nog te gevaarlijk is, maar Hamilton vind het wel prima. Ook Rosberg en Vettel vinden dat het nog wel slecht is.

In de vijfentwintigste ronde knalt Palmer van de baan af, door tegen Kvyat aan de rijden. Toch meldt Hamilton een ronde later dat ze best wel weer konden rijden zonder safety car. Hij krijgt geen gelijk want in de achtentwintigste ronde wordt er opnieuw weer rood gegeven.

"Alweer rood?" roep ik uit. Mijn vader zucht. Nou die paar rondes waren het ook niet waard... Dit gaat een lange race worden, maar wel spannend. Dat is ook wel eens een keer leuk.

Na weer wat minuten gaan ze weer van start. De race begint pas echt in de 31ste ronde. Omdat Rosberg half zit te slapen, haalt Thomas hem succesvol in waardoor hij op plek twee komt. Ook achterin het veld word er volop ingehaald. Omdat de omstandigheden zo slecht zijn, komen er opeens hele andere coureurs tevoorschijn.

"En hij is hem kwijt!! Maar... Hij houd hem nog!" roept de stem van Olav door de televisie.

"OOOOOH" gillen mijn vader en ik tegelijk. Bijna was Thomas in de vangrail belandt, maar wonder boven wonder heeft hij hem recht gehouden. Jemig, wat een moment!

"Mijn hartslag schoot iets omhoog" reageert Thomas een paar seconden later als antwoord op zijn engineer. Nou, die van ons ook. Holy shit.

In ronde 41 gaat Daniel naar binnen voor intermediates. Vrij gek, want Perez kreeg te horen dat er meer regen aan gaat komen.
Een ronde later komt ook Thomas binnen voor intermediates en komt als vijfde weer op de baan.

Doordat Massa in ronde 48 hard van de baan is gegaan, is er weer een safety car in deze ronde. Jammer voor hem, aangezien hij er na dit seizoen mee gaat stoppen. Hij wordt met een enorm applaus binnengehaald en het is een fantastisch moment om te zien. Tijdens zijn weg naar de pitlane wordt hij toe geklapt door veel teams, waaronder Ferrari waar hij ook voor heeft geracet. Zijn vrouw komt op hem af gerend en het is een emotioneel tafereel.

Even later gaat de wedstrijd weer van start achter de safety car. Al snel meldt Thomas dat zijn auto aanvoelt als een boot. Daarom gaat hij even later weer naar binnen voor de regenbanden waardoor hij terugvalt naar de zestiende plek. Shit, daar gaat een kans op het podium...

Een beetje teleurgesteld kijk ik verder de wedstrijd.

Binnen twee rondes heeft Thomas alweer drie plekken gewonnen. Maar dat is niet het enige. Thomas is op dreef en hoe! Hij haalt de ene na de andere auto met gemak in!

"Well done, mate. The next one is Hülkenberg" grapt zijn engineer over de radio.

Na Hülkenberg volgt nog een gevecht met Vettel voor P5 waarbij Vettel nog even zeurt. Er was niks aan de hand, dus er wordt ook niks met het commentaar met Vettel gedaan. De volgende die aan de beurt is is Sainz, waarbij het ook gemakkelijk gaat. Dan komt Perez is zicht voor P3. Het is super spannend, maar uiteindelijk is Thomas ook Perez te slim af en zomaar ligt ie ineens op de derde plek!

"Wooooh!! Wat een geweldige race!" roep ik uit. Mijn vader zat op het puntje van de bank en gooit zijn armen in de lucht. We geven elkaar een high-five. Wauwie, wat een legendarische race. Gelukkig heb ik deze race kunnen zien! Hier wordt nog lang over gesproken, deze race gaat de boeken in. Geloof me.

Wat. Een. Race.

"TOMMY!" gil ik door de telefoon heen. "GEFELICITEERD! Je bent echt geweldig, wauwie! En toen je bijna in de vangrail ging! Ik had echt een halve hartverzakking, joh!"

"Dank jee, Em! Wat was dit een gave race, zeg. Ik heb zo erg genoten! Ik ben echt heel erg blij, wat een gevoel is dit, zeg. Geloof me, ik had ook een halve hartverzakking toen ik bijna de vangrail in ging. Maar ik hield hem nog, gelukkig. Ooh, Em, ik ben echt blij," antwoordt hij enthousiast.

"Ja, tuurlijk! Dit heb je verdient. Geweldig, echt geweldig!"

We praten nog even kort door en daarna moet hij alweer ophangen. Hij gaat weer richting huis, want over twee weken is de laatste race pas. Daar zal ik dan ook weer bij zijn, omdat het de laatste race van het seizoen is. Dat heeft toch wel weer wat.