Princess Of Elmendorf (#Wattys2016)

Fifteen

Naging mabigat ang trainings ko. Dumami ang responsibilities. Hirap na akong magfocus sa studies. Hirap na rin ako sa pagmanage ng business. I am fucking tired.

1 month na ang nakalipas at hirap na hirap na ako. Nakapagpakilala naman ako ng maayos sa buong eskwelahan at thank God walang nakakilala sa akin, syempre bukod kay Grey na titig na titig sa akin mula sa kinauupuan niya.

Lagi akong pagod sa training, dahil napadalas na ang mahihirap na tests ko. Nilalabanan ako lagi ni Drew at Grey kaya minsan napapagod ako sa kanila pa lang. May times naman na mild lang pero madalas na ang hard times.

Kaliwa't kanan ang proposals, meetings and meet-ups ng kumpanya. They always expect me to be there kaya hindi ko namang magawang itanggi, in fact lumalago pa naman ang kumpanya. Sobrang busy naming dalawa ni Angel sa pagaarange ng mga papeles at pagsasign ng contract.

Hindi ko na alam kung paano ko pa isisingit ang studies ko. Nagagawa ko pa naman yung assignments at projects ko kaso pagod na pagod naman na alo ng mga oras na yun kaya natatagalan ako. Ang review ko eh, minsan sinisingit ko sa training or free ako sa trabaho.

Hell month, for short. Pagod na pagod na ako. Nawalan na rin ako ng time kahit kanino. Nandiyan pa rin naman si Grey for me. Madalas pinagdadrive niya ako para makapagreview ako sa kotse or makagawa ako ng assignment or minsan ay magabasa ng proposals.

Ang swerte ko pa rin kase nandiyan si Grey for me, same as my friends. Hindi na nila ako inistorbo nung gumawa sila ng group project. Sila na lang daw ang gagawa at gawin ko na lang daw ang dapat. Nung una hindi ako pumayag pero wala eh, mapilit hinayaan ko na lang.

"Claire, are you ready?" Tanong sa akin ni Grey. May photo shoot ako ngayon at sumama siya kaya pumayag na ako. Lumapit na ako sa kaniya at pinagbuksan niya na ako ng pinto.

"Thanks" .....for everything. Mabilis siyang naglakad papunta sa drivers seat. Nakatitig lang ako sa kaniya dahil hanggang ngayon, iniisip ko kung gaano ako kaswerte sa kaniya.

"Don't stare at me like that. Baka hindi na kita payagang makaalis at iuwi kita" pagbabanta niya na medyo natatawa pa. Nginitian ko na lang siya at marahang tumawa. Umiwas na ako ng tingin at tinignan na lang ang mga notes ko sa lap ko na kailangan kong reviewhin.

"Don't push yourself if you can't" sabi niya sa akin. He really knows me nowadays we spent a whole day together. Nakilala niya agad ako. Kilos, pananalita, mata, body language. He knows me a lot now.

"I want this. Grey" sabi ko sa kanya at nginitian siya. An assurance smile. Tumingin siya sa akin sabay ng paghinto ng sasakyan. Stoplights on red.

"Hays. You know, I'm always here for you" sabi niya sa akin at kinuha ang kamay ko at hinalikan ang likod nun. Nalaman na din ng mga kaibigan ko ang panlikigaw niya na mabilis na kumalat sa school hanggang sa kumpanya at sa mga kasosyo ko sa trabaho. They know me na hindi ako agad agad Pumapayag sa ligaw dahil wala naman talaga akong natitipuhan o nagugustuhan sa kanila.

"You always says and prove that to me, Grey" sabi ko sa kaniya na natatawa na. Araw araw lagi siyang ganiyan. He keeps on talking that he is always there for me. I won't leave you alone. And everytime he reminds me those things, my heart always skips a beat.

"So, ano na?" Ahhh, ang pagbisita ko sa Viera. Hindi ko alam kung kailan pero bahala na lang. Napagusapan kase namin yung tungkol dun kahapon.

"I don't know yet pero I really want to visit them there" sabi ko sa kaniya at pinasok na lahat ng gamit ko sa bag ko at binaba ng kaunti ang sandalan para medyo nakahiga ako. Hindi na rin kase ako madalas makatulog ng maayos. Lagi akong kulang sa tulog, kung hindi naalimpungatan ay gigisingin ako dahil malalate na ako.