Princess Of Elmendorf (#Wattys2016)

Twenty

"Give them rooms, I'll be outside for a minute" sabi ko at lumabas na dahil kailangan ko ng hangin. Hindi ko na alam kung ano pang mararamdaman ko dahil feeling ko na sa akin na ang lahat ng pwedeng mafeel. Ang OA ko na ba? Paano ba naman kase, I feel so tired, sleepy, hungry, ang sakit na rin ng katawan ko, kaunti na lang mamamanhid na ako.

"Princess.." pagsingit ng isang batang babaeng parang ngayon ko lang nakita.

"Hello" masayang bati ko kahit half smile na lang ang nagawa ko. Para sa bata ngingiti ako.

"May problema po ba?" Masaya at masiglang bati niya tapos hinahawakan niya pa yung kamay ko. Um-indian sit na ako ng makapantay ko siya, nahihirapan ako sa upo ko eh.

"Wala naman" sabi ko sa kaniya at ngumiti ako. I think, she read minds base on how she look at me na parang papatay na ng tao.

"Liar" sabi niya sa akin na ikinagulat ko pero slight lang dahil nakangiti pa rin siya sa akin. Ngumiti na lang ako sa kaniya.

"Yes, I am" sabi ko na nakangiti pero nawalan na yung ngiti niya.

"Why? I thought princesses are good and kind" sabi niya sa akin at yumuko. Hindi ko tinanggal yung ngiti ko para sa kaniya.

"Yes they are, but I'm a unique princess" sabi ko sa kaniya, tinignan niya naman ako sa mata.

"I lie because eventhough I am so very very tired and problematic I want my people to see how strong I am by smiling and lying that I'm okay" sabi ko sa kaniya at tumulo na ang luha ko. Tinignan lang niya yung luha ko tapos pinunasan niya yun. Pinilit kong huwag tanggaling yung ngiti sa labi ko.

"I am sorry" sabi niya sa akin at napapikit na lang ako.

"You don't have to" sabi ko sa kaniya. Tinignan ko siya at hinawakan ko yung ulo niya hanggang sa baba. She's so cute.

"I know you're just curious about me" sabi ko. Parang gusto ko tuloy magsabi ng sama ng loob o mga hinanakit na tinatago ko lang maipakita ko lang na malakas at ayos lang ako para sa lahat.

"You'll know me soon enough when I know myself enough" sabi ko muli sa kaniya at binigyan siya ng tipid na ngiti. Tumango na lang siya tapos niyakap ako tsaka tumakbo palayo sa akin. Sa hirap ng buhay na dinanas ko, ngayon ko lang ito naranasan. Yung hahanapin ko kung sino talaga ako, yung magliligtas ako ng maraming tao, yung umaasa sila lahat sa akin, yung malaman kong may powers pala ako, yung ganito. I'm just like a Lost Powerful Princess. Who could ever imagine na paggising mo ganiyan ganito ka pala. Iyong mga taong nasa paligid mo kagaya mo at matagal ka na nilang kilala. It's like, pinagkaitan ako ng alaala ng tadhana.

Umihip ang malakas na hangin sabay sa pagpikit ng aking mata. Napayakap ako sa aking sarili at napabuntong hininga. Buhay ko noon ay sobrang simple lang at naging komplikado at mas lalong naging komplikado ng malaman kong kakaiba pala ako. Araw araw kong naiisip at pauli ulit lang na naririnig na binubulong ng isip ko kung sino ba talaga ako.

"Can I dig deep to your thoughts?" Napadilat ako sa gulat ng may magsalita, and it's Drew. Matagal ko na rin siyang hindi nakakausap. Naalala ko pa nung una kaming nagkita napagkamalan ko pa siyang magnanakaw nun.

"No, I won't let you" sabi ko tapos umakyong kakalabanin siya na tinawanan niya lang. Ngumiti na lang ako sa kaniya.

"Alam mo, ang tatag mo rin eh noh?" Sabi nito kaya napatingin ako sa kaniyang nakakunot ang noong nagtatanong sa mata kung anong ibig sabihin ng sinabi niya.

"Nagagawa mo pang magpatawa, ngumiti at tumawa kahit mukha ka nang gagawa ng music video na pangsenti diyan" sabi nito na nakataas ang isang kilay. Napataas din yung isa kong kilay at mahinang tinulak siya sa may braso.