Princess Of Elmendorf (#Wattys2016)

Twenty three

I woke up na parang ang tigas ng hinihigaan ko. There I see, nakayakap ang braso niya sa ulo ko at yun ang nagsilbi kong unan. Natutulog pa rin naman siya. Nakaganito ba yung braso niya mula kanina.

Nagisip isip ako at inalala ko yung kanina bago ako nakatulog. Naalala ko na.....

Kawawa naman si Grey. Masakit na siguro yung braso niya. Namumula na yung braso niya. Hala!!!

Sinubukan kong gumalaw pero mukhang magigising ko siya kaya tinitigan ko na lang siya at sinubukan kong pagaanin yung ulo ko. Nakatitig lang ako sa kaniya at medyo nakatingala ako kase mas mataas ang ulo niya kesa sa akin.

There I realize again how lucky I am. Specially now that he is here. It's like an angel in disguise because really, the very first time I met him, he's cold and chill but look at us now. We really can't predict what's going to happen. For all the powers I have, ang pagtingin lang sa future ang hindi ko alam kung paano. Well, I guess I need to deal with the simple powers I have.

I smiled out of nothing. He's almost perfect for me. Those brown eyes, long eyelashes. Cute soft lips of his. Ang tangos din ng ilong. He's handsome. I can't deny it pero dahil lumalaki ang ulo niya sa tuwing pinupuri, deny na lang.

Mom?

Who's that? Nakatitig lang ako kay Grey at mukhang siya yun. Why is he calling his Mom?

I won't leave you here Mom, where's Dad?! No!

Mabibingi na ata ako sa pagsigaw niya pero hindi ko naman siya masisisi. Nananaginip lang iyong tao.

Kuya, sila Mom? Why?

Is he crying? Namumuo na ang luha sa mata niya kahit pikit siya. Nakakunot ang noo niya at medyo nakakuyom na rin ang kamao. Matagal na kaming magkakilala pero hindi pa rin pala niya naikekwento sa akin ang parents niya. I think I need to wake him up. I don't want to see him suffer like this.

"Grey, darling. Wake up" pagyuyogyog ko sa kaniya at medyo umupo na ako para mas mayugyog siya. Nagulat naman ako ng hawakan niya yung kamay ko at bigla akong niyakap. And there I hear him crying. Not so silent.

"It's okay. Nandito ako" sabi ko sa kaniya at nilalaro ko na yung buhok niya. I kiss his forehead dahil mas mababa siya at abot naman ng bibig ko ang noo niya.

"Shhh~ I love you" sabi ko sa kaniya at medyo kumalma naman na siya. Ngayon ko na lang ata nakita ang side niyang ganito. I keep on caressing his head and back. Nararamdaman ko na din na basa na ang balikat ko.

Paunti unti na siyang kumakalma at medyo inilalayo na niya ang katawan niya sa akin kaya ako na agad ang nag-adjust.

"Sorry" sabi niya sabay talikod sa akin. Hindi ko alam pero natawa ako sa ginswa niya at alam kong namumula na siya ngayon dahil kitang kita naman ito, sa tenga pa lang niya kita ko na. I laughed softly at niyakap siya mula sa likod.

"You know, I found out right now that se are some what the same..." I said para naman mas gumaan pa ang pakiramdam niya. I never been to really deep nightmares like what he had.

"Hindi rin ako sanay na may nakakakitang umiiyak ako since the day that Charles left..." sabi ko at nag stiffed naman yung katawan niya ng marinig niya yung pangalan ni Charles.

"Will you please..." hindi ko alam kung sinisinok ba siya o ano pero natawa uli ako. He looks like a little boy who's shy from me.

"Stop saying his name or anything related to him?" Sabi niya sa akin. Tinawanan ko naman siya. Sounds jealous. I promise I like him like this.

"Who? Charles?" Tanong ko uli na nangaasar kaya kahit namumula ang ilong at mata niya ay hinarap niya ako ng nakakunot ang noo.

"What?" Natatawa kong tanong sa kaniya. I hold his cheek at tinignan ang mata niya na parang ayaw niya talaga yun.