Back In His Arms Again

Chapter 38

Chapter 38

Kasalukuyan kaming nasa biyahe pauwi ng mansion. Mabuti at tumagal lang ako ng dalawang araw sa hospital. At napakalaki ng aking pasasalamat nang makitang walang kahit anong komplikasyon sa akin.

Nasa loob ng sasakyan ang dalawa kong kaibigan habang ang nagmamaneho ay si Kuya Nik. Wala si Gio dahil may inaasikaso siya sa negosyo. Si Ashong? Huli ko na siyang nakita nang sabay sabay silang bumisita sa akin sa hospital. Wala akong natatanggap na tawag sa kanya, naiintindihan ko naman ito dahil sa kalagayan ng mama niya, hindi ko siya masisisi.

But I want to call him atleast.

And Nero, napakagat labi na lang ako. Alam kong sa mga oras na ito ay isinusumpa na niya ako. Tinalikuran ko na naman siya...hindi ko na alam ang mangyayari sa amin. I just can't leave Ashong right now.

Hindi ko alam ang maaaring maging hakbang ni Mrs Ferell at Cassidy. Wala silang pakialam sa buhay ng mama ni Ashong. All they wanted is to tear me apart, to wreck me completely. Anong dapat kong gawin? Alam kong sa isang maling desisyon ko ay may masira na naman akong pamilya.

Hindi ko na hahayaang mangyari muli ito. Ayoko na. Damn. I can't think of anything, hindi ko na alam kung saan ako mag uumpisang mag isip.

Pero sa bawat parte ng aking puso siya pa rin ang hinahanap hanap nito. Siya ang gusto nitong makasama sa panahong hirap na hirap na ako. Ano na ang magagawa ko? Kung sa tuwing nagsasama kami ay maraming humahadlang? Marami ang ayaw?

But I goddam missed him. I missed him. I missed him. I'm longing for him. Parang pinatay ko na rin ang sarili ko nang makita ko ang mga mata niya ng araw na 'yon. Parang pinipiga ang puso ko sa bawat paghakbang niya palayo...itinulak ko na naman siya...pinalayo ko na naman siya...tama ba o mali ang naging desisyon ko?

Gusto ko muling maramdaman ang mga yakap niya, mga halik niya, marinig ang malambing niyang boses at ang magagaang haplos niya. Pero ano itong ginawa ko? tinaboy ko na naman siya.

I'm so terrible, hindi ko man lang siya maipaglaban. Uulitin ko na naman ang ginawa ko noon. Uulitin ko na naman. Ano ka ba Florence.

What choice do I have? Cassidy and Mrs. Ferell are emotionally blackmailing me. Ayoko nang maulit ang nakaraan, natatakot na ako. Takot na takot na takot na ako. Ayoko nang may mawala ulit ng dahil sa akin. Ayoko na. Ayoko ng maranasan muli. My mom, dad and Tristan Ferell. Ayoko nang madagdagan pa sila...dahil kung sakaling madagdagan pa sila ay hindi ko na makaya.

Hindi ko pa rin makakalimutan ang mga unang taon na pinahirapan ako ng aking mga alaala.

Sa tuwing gigising ako sa umaga at tatama ang sikat ng araw sa aking mga mata..maiisip ko na lang na may tao akong tinanggalan ng pagkakataong muling masilayan ang magandang sinag nito... ang mainit na pakiramdam nito. Ang pakiramdam ng buhay. Sa tuwing hahaplos sa aking mga balat ang malamig na hangin..maiisip ko na lang na hindi na ito kailanman mararamdaman ng taong nawalan ng buhay dahil sa akin. Sa tuwing makakarinig ako ng tawanan..tanging maiisip ko ang mga taong naiwan niya. Alam kong kahit kailan ay hindi na nila kayang tumawa ng ganito kasaya.

Tinanggal kong lahat 'yon, hahayaan ko bang mangyari ito muli? Ayoko na. Ayoko nang maranasan ito muli...dahil sa bawat paghinga at pagkilos ko ay nilalamon ako ng konsensiya ko. Nilalamon ako ng mga alaalang pumapatay sa akin mula sa kaloob looban ko. At ang taong tumulong sa akin para makabangon ako sa mga panahong ito ay naghihirap ngayon...hahayaan ko ba na madagdagan ang paghihirap na nararanasan niya ngayon? Damn.