My Fictional Boyfriend

58th Chapter

[Pryztel]

After 5 years...

Pinagbutihan ko ang pag-aaral ko noon. I graduated as the Valedictorian of our batch. It would be great if we graduated together. Natapos na ang issue sa amin. I asked everyone for privacy of my life kaya di narin nila ako kinulit kung bakit wala na si Zic.

Si Corrs,sya ang naging Salutatorian and unti-unti na kaming nakakabangon at nakakarecover sa mga nangyari.

Masaya na rin ako kahit papaano kasi ngayon di na ako masyadong self centered na palagi nalang image ko ang iniisip ko. At dumami pa ang mga kaibigan ko,my Dad and Mom attended our graduation too kaya nakayanan ko lahat.

Proud sila sa amin ni Corrs kasi kahit pang-sustento lang ang binibigay nila at hindi full attention and time nila,we achieved something without them. They told us na independent na daw kami so they let us choose what we want to do in college.

I want to go to Tokyo,not only wishing that we would meet again but to also study.

"Watashi wa kore de watashi o tasukete, koko de anata o hitsuyō to shimasu Yuan-chan"-napatingin ako sa tumatawag sa akin. Inayos ko ang suot kong salamin at lumapit sa kanya.

" Hai Honami-san"-nagpapatulong sya sa ginagawa nya. She's my classmate on our ikebana class. I chose designing and arts. Sa ikebana class namin we practice flower arrangement,at ngayon nasa final exam na kami. Were on the same group and were practicing our craft. We are tasked to do a design sa isang simbahan dahil may ikakasal ngayong araw na to.

I suddenly remembered him while we were working. Sa tagal ng panahon hindi ko pa rin sya nakasalubong dito. I asked Corrs kung may balita na ba sya kay Zic pero wala daw. Ang sabi kasi ni Corrs nung magcollege daw kami umalis din si Zic sa Tokyo. Sabi nya sa U.S. daw nag-aral si Zic.

Pumunta rin sya sa bahay nila but sad to say twing summer lang daw nakakauwi si Zic at two days lang nags-stay. I was never hopeless.

I know one day magkikita kami I just dont know when that day is.

"Kanryō shita!"-(It's finished!)
Sabi ni Honami nang matapos na nga namin. Tiningnan ko ang mga Sakura flowers na ginamit namin sa design. Ang ganda ngang tingnan.

"Sore wa kawaī"-(It's pretty)
Komento ko. Sana makakuha kami ng malaking grade dito.

*phone ringing*

"Ā isshun osoreiri"-I excused myself to answer the phone. Tumango naman si Honami kaya lumabas muna ako ng simbahan. Di ako nakalabas agad kasi nagsidatingan na ang wedding entourage. Pero I pressed the answer button bago pa mamiss ang call.

"Kon'nichiwa? Darekore?"-tanong ko. Unregistered number kasi yung tumatawag.

[" Pryzieee."]- sabi ng boses na sobrang hyper.

"Chammy?!"-napangiti ako nang matunugan ko ang boses nya. Ang bruhang to ngayon lang ulit nagparamdam.

[" Indeed!The one and only!Kumusta na?!]- excited nyang tanong.

"Eto dyosa pa rin ikaw?!Miss na miss na kita bruhaaa"-ewan ko pero para akong nakamegaphone sa lakas ng boses ko habang tinatawagan sya.Ang tagal na naming di nagkukwentuhan eh.

"Kekkonshiki wa koko ni kite, kaishi shiyou to shite imasu Yuan-chan"-tawag sa akin ni Honami,magsisimula na daw ang kasal kailangan na naming pumasok ng simbahan.

" Hai"-sabi ko kay Honami.

["Miss na rin kita!Kailan ka ba uuwi?"]

"Teka Cham tawag ka ulit mamaya tinatawag na ako eh ibababa ko na'to. Bye~"-nagkasundo naman kami agad kaya pinatay ko na ang phone at papasok na sana ako ng simbahan nang may tumigil na puting limousine sa harap ko.

Napatingin ako sa bridal car at mula dito lumabas ang isang babaeng nakaputi. Natatakpan ng belo ang mukha nya at napakaganda ng gown nya. Isa palang catholic wedding ang mangyayari. Inayos ng mga tagasunod nya ang gown nya. At may hawak syang napakaandang bouquet sa kamay nya.

Di ko masyadong maaninag ang mukha nya dahil sa belo pero nang magtama ang tingin namin namilog sa gulat ang mata ko.

" Akane"-mahinang sambit ko sa pangalan nya. Ngumiti lang sya sa akin,naaalala pa ba nya ako?

Pero ikakasal sya?! Sya ang bride?!I can't believe this.

She started walking down the aisle looking beautiful with her white gown.Nagsimula nang tumugtog ang mga choir.

Nagtaka ako kung bakit bigla nalang akong kinabahan.

Sinundan ko sya ng tingin habang naglalakad papunta sa altar. Bago pa nya marating napunta ang tingin ko sa unahan kung san naghihintay ang groom nya. My heart almost fell and broke down when an unexpected guy appeared to be there.

He was waiting for her.

"Zic"-hindi ako makapaniwala sa nakita ko. How come na sya ang nandadyan kung di ko sya nakita kanina?! Well maybe I missed his presence dahil sa tawag na ginawa namin ni Cham.

Everything seemed so fast. Di magsink-in sa isip ko ang mga nangyayari.

Totoo ba tong nakikita ko or Im just dreaming?!No this cant be! Naghintay ako ng five years para makita syang ikakasal sa iba?! No hindi maaari.
Im still holdin unto his promise.

"Kekkonshiki o teishi!"-(Stop the wedding!)

Napasigaw ako kaya natigil ang seremonya sa pagdagundong ng boses ko sa buong cathedral.

O____O O.M.G.

•••••

2 Chapters to Go :) salamat sa walang sawang pagtangkilik nito. Mahal ko kayo.

xoxo

DerpyYeolie