My Fictional Boyfriend

Final Chapter

•••••

[Pryztel]

"Hmm Zic, babalik ka pa ba sa U.S.?"-tanong ko sa kanya. Nasa reception na kami ng kasal. Humingi na rin ako ng tawad kay Akane, we reconciled afterwards. Nakakahiya talaga yun pero ayos lang nakarecover naman ako agad.

"Well yeah, one week nalang graduation ko na. After graduation babalik ako dito sa Tokyo"-he said smiling.

"One week isn't that long. Mahihintay pa kita"-sabi ko habang kinakain ang nasa plato ko.

"Talaga? Kaya mo pa?"-napalunok ako at napatingin sa kanya.

"Just promise na babalik ka kung hindi mag-boboyfriend ako ng iba"-I said ng nakaseryosong mukha. Napatawa sya at ginulo ang buhok ko.

"Anata wa, kono yōna kyūtīdesu"-(You're such a cutie) Sabi nya.

"I know. So don't you dare na maghanap ng iba dun or else--"-pagbabanta ko.

"Oo na po hahaha. Promise. Ikaw lang"-ayan na naman sya sa kaetchusan nya tsk tsk.

•••••

After 3 days...

Katatapos lang ng graduation namin.Masaya ako at proud na proud sa akin sina Papa.

" Congratulations ijha"-niyakap ko lang si Papa at nagthank you. Sayang nga lang at wala si Mama dito dahil sya ang aattend sa graduation ni Corrs sa Pilipinas.

Ewan ko ba kung bakit nya naisipang sa OLFU mag-aral. Future nurse na ang kambal ko.

*Phone ringing*

Speaking of the devil.

"Hello? Corrs"-banggit ko sa pangalan nya.

[" Four days from now graduation ko na. Umuwi ka dito ineexpect kita sa celebration ko"]

"Wow makautos ah?Di mo man lang ba ako ikocongratulate?"-patampo kong sabi.

[" Tsk oo na congrats. Basta umuwi ka ah?!Kinukulit na ako ng mga kabarkada mo eh"]

"Hahaha kaya pala. Four days from now?Kaya lang may hinihintay akong dumating eh"

["Ah basta pumunta ka or forever mo na akong di makikita!"]

*toot toot toot*

Aba't grabe tong lalaking to ah?!Binabaan pa talaga ako?

•••••

Nageempake na ako dahil bukas na ang flight ko pauwi ng Pilipinas.

"Anata wa watashitoisshoni kimasen ka?"-(Hindi ka ba sasama sa akin?)

Tinanong ko si Papa. Baka kahit sa araw na yun lang pwede kaming maging complete family.

"Īe. Anata wa anata no okāsan ni yoroshiku o sōshin suru hitsuyō ga arimasu"-(No. You should send my regards to your Mom)

Si Papa talaga. Deny deny pa eh namimiss naman nya si Mama. Tsk.

"Daijōbu papa"-Sabi ko nalang. I know one day magkakaayos din sila ni Mama.

"Mag-ingat ka dun. Have a safe trip"-niyakap ko si Dad. Mamimiss ko talaga sya.

•••••

" Hello Philippines!"-kararating ko lang at didiretso na ako sa event. Sumakay na ako ng taxi at tumungo na sa OLFU.

••••
OLFU

"Our class's Suma Cum Laude of this school year 2015-2016 is no other than Mister Corrstin Yuki Yukawa"-saktong-sakto na pagkapasok ko sa hall na pinagdadausan nila ng graduation tinawag ang kakambal ko. Nerd talaga. Nakita ko si Mama at si Corrs na paakyat ng stage para kunin ang medals at awards nya. Mom looks so proud. Im proud of him too.

" Congratulations nerd"-lumapit ako sa kanila nang umupo na sila sa assigned seat nila

"You're late"-patampo nyang sabi pero niyakap ko lang sya kaya di na sya nakapalag

•••••

We rented the whole restaurant kung saan iheheld ang paparty ni Corrs after graduation. Madaming pumunta,mga kaklase at friends nya. They were partying inside nang magring ang phone ko.

Lumabas muna ako para sagutin sana pero sakto namang naging missed call. Unregistered number!

Nag-eexpect ako na si Zic yun hayy miss na miss ko na ang mokong na yon ngayon pa naman ang dating nya.

Papasok na sana ako ulit para maghintay nang tawag nya nang isang moment ang parang naging deja vu.

Nakakita ako ng pitaka malapit sa pintuan ng resto. This scene seems familiar.

Dahil sa pitakang yun nabago ang buhay ko. Pero imposible naman na--- but anyway kung kanino man to isasauli ko nalang.

Pinulot ko na nga at sakto namang nagring ulit ang phone ko.

Same unregistered number. Pinindot ko na ang answer button.

"Hello?"-I said waiting for a response at nandun ang attention ko.

[" Hey beautiful"]-that voice. It tickles my tummy. Isang boses lang ang nakakapagpaparamdam sa akin ng ganito

"Hey. Nakauwi ka na?"-I chuckled. Tama nga ako.

[" Hmm no, I lost something"]-biglang nagbago ang ekspresyon ko. Ibig sabihin maeextend pa sya dun?!

"Anong naiwala mo?Passport?Visa?"-nag-aalala kong sabi.

[" Uh no. I lost my wallet. Sino kayang nakapulot nun?"]-wallet?!Teka--

Tiningnan ko ang hawak ko. Walang ibang laman yun kundi isang one hundred pesos,dalawang 20 pesos at tatlong piso.
Imposible namang kanya to.

"Seriously Zic?San mo ba naiwala?"-I tried not to tell him that I found one.

[" The same place where I used to lose it. Oh I think someone found it"]

Hmm mukhang nandun pa talaga sya.

"T-Talaga?Hmm kunin mo na importante yan eh"-sabi ko.

[" Okay sandali ah"]-nag-On hold ang call naming dalawa pero di ko tinanggal sa tenga ko ang phone.

"Excuse me Miss, may I get my wallet back?"-I stood frozen when I heard that voice. Napakalakas ng kaba ko sa dibdib.

Dahan-dahan akong napalingon sa may-ari ng boses and there he was. Standing in front of me. Pasimple nyang tinanggal ang soot nyang shades at ngayon kitang-kita ko na ang napakagwapo nyang pigura.

" In one condition"-may halong tawa na sabi ko.Its like nagtuthrowback lang kami sa mga nangyari.

"What?"-he said smiling. Sumenyas ako sa daliri ko na lumapit sya sa akin. Ginawa naman nya,and now were inches away.

I tiptoed to level myself with his face and pecked a kiss on his lips.

" Be my boyfriend,a real one"-I said while I was wrapping my hands around his nape waiting for his answer.

"Deal"-he chuckled,so did I. He stared at me at nangungusap ang mata nya.

Nagyakapan kami I want him to feel how much I love him. More than words can say and mean.

" I love you my fictional boyfriend"-I said at bigla nya akong binuhat paikot.

"I love you most honey,for real"-his response.

Kahit nagsimula kami sa isang storyang puro kasinungalingan,alam ko at nagpapasalamat ako,kasi dahil dun, napakasaya ko nang lahat ay maging katotohanan na ngayon ay nagbibigay sakin ng kaligayahan. Di rin naman pala masamang magsinungaling minsan.

-WAKAS-