Μόνο Φίλοι

ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ

ΞΕΝΙΑ

''Θα μου κάνεις μπούκλες τα μαλλιά μου;'' Τον ρώτησα όσο η Τζίνα και ο Πάρης γίνονταν ένα για πολλοστή φορά.

''Καταντάτε γελοίοι! Κόφτε το!'' λέει ο Άρης ταυτόχρονα με εμένα, καλύπτοντας την φωνή μου. Λογικά δεν άκουσε τι είπα.

Οι άλλοι ήταν στην αυλή και... ναι.

''Ορίστε;'' Με ρωτάει αφού δεν απαντούσαν τα παιδιά από έξω.

'' Έλεγα αν θες να μου κάνεις μπούκλες στα μαλλιά''

''Αν θες να τα κάψεις πολύ ευχαρίστως!'' μου λέει και σκάει ένα γλυκό χαμόγελο.

''Καλά θα τα κάνω μόνη... Αλλά μείνε να με κοιτάς...''

''Δεν σκόπευα να φύγω από το πλευρό σου μωρό μου''

Με πλησίασε και με φίλησε γλυκά στα χείλη, μετά έκατσε στο κρεβάτι και δεν πήρε τα μάτια του από πάνω μου.

'' Και... λογικά τελείωσα'' του λέω και ξαναμπαίνω στο δωμάτιο, περπατώντας προς το μέρος του

Έμεινε να με κοιτάζει. Τα μάτια που περιεργαζόταν όλο το εγώ μου. Είχα φύγει για λίγο από το δωμάτιο για να ντυθώ.

ΑΡΗΣ

Δεν μπορώ να ξεκολλήσω τα μάτια μου από πάνω της. Φοράει ένα άσπρο κοντό φόρεμα με μαργαρίτες και τα χαλαρά μπουκλάκια της πέφτουν στην πλάτη της. Έχει βαφτεί ελάχιστα, της πάει. Έχει βάλει κάτι καφέ σανδάλια και δύο βραχιολάκια στο ίδιο χρώμα. Για μια ακόμα φορά είναι μαγευτική.

''Όχι; Να τα βγάλω;'' με ρωτάει

''Είσαι πεντάμορφη, αν θες όμως να τα βγάλεις δεν έχω αντίρρηση να σε βοηθήσω, ακόμα και τώρα'' δεν άντεξα ο μαλάκας, το είπα, τουλάχιστον χαμογελάει ξανά

''Το θέλω αλλά με ξέρεις, αφού σου αρέσουν εγώ είμαι έτοιμη!'' λέει και ξαναβγαίνει από το δωμάτιο.

''Μωρό μου μαύρο είναι το μαγιό σου; Έχει και δανδελίτσα;'' Ρωτάω μη μπορώντας να συγκρατήσω τα γέλια μου...

Με μία κίνηση βάζει τα χέρια της στα οπίσθια της και γυρίζει να με κοιτάξει. Έχει γουρλώσει τα μάτια αλλά συγκρατείτε να μην γελάσει

''Φαίνεται;'' Με ρωτάει και κάνει να κοιτάξει το πίσω μέρος του φορέματός της.

''Ελάχιστα, δεν πειράζει όμως, μου αρέσει'' λέω και την πλησιάζω

''Έλα ρε Ά-'' την φιλάω πριν μιλήσει

''Κλασσικός Άρης!'' λέει γρήγορα για να μην προλάβω να την διακόψω'