Μόνο Φίλοι

ΑΝΥΠΑΚΟΥΟ

ΔΎΟ ΩΡΕΣ ΜΕΤΆ

Ξάπλωσα για κανά μισάωρο στο υπέρδιπλο κρεβάτι του δωματίου και κοιτούσα μέσα από το μικρό παράθυρο Ιταλούς και Ιταλίδες να περπατάνε συνάμενοι κουνάμενοι κάτω από το ζεστό φως του ήλιου. Εγώ σε λίγο θα ετοιμαζόμουν να πάω μια βόλτα στην Φοντάνα Ντι Τρέβι. Είναι από τα αγαπημένα μου αξιοθέατα, πάντα ήθελα να κάνω μια ευχή ρίχνοντας το νόμισμα στο σιντριβάνι. Ο Άρης λέει ότι ενδέχεται να έχει πολύ κόσμο. Αλλά θα δούμε, άλλη εποχή λέγαμε να πάμε και άλλη τελικά πήγα.

"Ναι είναι πολύ όμορφα..." είπα στην Λίνα που εδώ και ένα τέταρτο δεν θέλει να κλείσουμε το τηλέφωνο.

"Να σου δώσω την Άννα, περίμενε..."

"Εντ-"

"Βασικά θα σε βάλω σε ανοιχτή ακρόαση!"

"Εντάξ-"

"Γειά σου Ξένια!!"

Α, δεν με βλέπω να σταυρώνω κουβέντα σήμερα.

"Αννούλα μου τι κάνεις;"

"Καλά είμαι, μίλησα με τον Αλέξανδρο και συμφώνησε να έρθει τελικά στην Ελλάδα..."

"Αυτό είναι τέλειο! Αλλά γιατί δεν ακούγεσαι καθόλου χαρούμενη;"

"Γιατί αν αυτός έρθει... θα... θα πρέπει να"

Να;

"Αυτό που θέλει να πει η Άννα είναι ότι αν έρθει ο Αλέξανδρος εδώ, δεν θα μπορούμε να σε φιλοξενήσουμε." Είπε λυπημένα η Λίνα.

"Παιδιά, μην λυπάστε! Έχω σπίτι στην Θεσσαλονίκη, θα μείνω εκεί για μερικές μέρες και μετά θα πάω στην Αθήνα να τακτοποιήσω κάποιες δουλειές. Όσο είμαι εκεί θα κανονίσουμε να βγούμε και... και θα έρχομαι από εκεί"

Ένιωθα την ζεστασιά των προσώπων  τους και ας μας χώριζαν περισσότερα χιλιόμετρα από ποτέ.

"Καλά" είπαν μαζί και ανακουφισμένα.

"Έγινε, Ξένια. Τώρα με την Άννα θα δούμε ταινία. Εσύ τι θα κάνεις;"Προσπάθησαν να αλλάξουν θέμα

Τους εξήγησα πως είχε ορίσει ο Άρης το πρόγραμμα, το οποίο θα ακολουθούσα κατά γράμμα και μετά από πέντε λεπτά τερματίσαμε την κλήση για να ετοιμαστώ. 

Δεν φόρεσα κάτι μοναδικό, ούτε έδωσα ιδιαίτερη προσοχή στο πρόσωπό μου. Ήθελα απλά να πάω μια χαλαρή βόλτα στην Πιάτσα Ντι Τρέβι.

Βγήκα από το δωμάτιο κρατώντας τα πλήρως απαραίτητα στα χέρια μου. Έριξα αδέξια τα κλειδιά στην τσάντα μου και προχώρησα προς την έξοδο.