ΑΠΟΦΑΣΗ

293 22 28
                                    

ΚΡΊΣΤΙΑΝ

Είχε ξημερώσει, η Ξένια ακόμα κοιμόταν και εγώ βρήκα την ευκαιρία, για να μην την ξυπνήσω, να πάω στην κουζίνα της να διαβάσω κάτι.

Από μικρό παιδί μου άρεσε το διάβασμα. Καλά, όταν λέω διάβασμα δεν εννοώ Θουκυδίδη και Ηρόδοτο, αλλά κάτι να διαβάζω. Εφημερίδα θα ταν; Περιοδικό; Εγχειρίδια χρήσης; κάτι τέλος πάντων.

Μου αρέσουν πολύ τα γράμματα, γι αυτό και όταν πήγαινα σχολείο, πάντα, μέχρι και την τελευταία στιγμή, έκλινα προς τα θεωρητικά μαθήματα.

Αλλά όπως τα φερε η ζωή κατέληξα ένας αρχιτέκτονας, ίδιος με τους άλλους.

Είμαι τύπος όμως, που του αρέσει η μοναδικότητα, με ενδιαφέρει να δημιουργώ κάτι ξεχωριστό και διαφορετικό για το ευρύ κοινό. Αλλά δυστυχώς, λίγες ήταν τέτοιες ένδοξες στιγμές. Και προς το παρόν δεν προβλέπεται κάτι ανάλογο.

Μονάχα η Ξένια βρίσκεται στο πρόγραμμα της καρδιάς μου και στους διαδρόμους του μυαλού μου.

Η καρδιά μου σφυροκοπούσε κάθε φορά που την έβλεπα, τα βράδια μου στην Ρώμη είχαν την αύρα του κορμιού της. Όποτε και όπου την συναντούσα ήθελα όλο και περισσότερο τα χείλη της πάνω στα δικά μου, το στήθος της αντικριστά με το δικό μου. Και χθες, χθες ήταν μια από τις ωραιότερες στιγμές μας.

Δεν περίμενα βέβαια, να 'ταν τόσο νωρίς έτοιμη αλλά ακόμα καλύτερα για το 'εμείς' μας.

Από όσα μου είπε κατάλαβα ότι νιώθει και εκείνη πως ταιριάζουμε - μεταξύ άλλων- και στο κρεβάτι. Πράγμα υπέροχο, γιατί είναι σημαντικό δύο άτομα που τα βρίσκουν σε όλα τα άλλα να έχουν και εξαίρετη σεξουαλική επαφή.

"Καλημέρα" είπε και βγήκε από το δωμάτιο φορώντας το πουκάμισό μου. Χαμογέλασα καθώς την παρατηρούσα από κάτω προς τα πάνω.

Υπέροχα πόδια.

Το μπουκάμισο μου πάνω στο κορμάκι της, με εξιτάρει τόσο πολύ.

Τα μαλλιά της μπορεί να ήταν ανακατομένα αλλά δεν έπαυε να ήταν μοναδικά όμορφη.

Σηκώθηκα και την πλησίασα, στάθηκα μπροστά της και χάιδεψα το μάγουλό της.

"Καλημέρα μικρή" είπα και την φίλησα τρυφερά.

"Δεν είμαι μικρή"

"Για εμένα είσαι. Είσαι η μικρούλα μου" είπα και της κοίταξα στα μάτια.

Χαμογέλασε και χώθηκε στην αγκαλιά μου, κοίταξα γεμάτος περιέργεια στο κενό και και χάιδεψα στην πλάτη της.

Μόνο ΦίλοιOnde histórias criam vida. Descubra agora