Μόνο Φίλοι

ΑΡΝΗΣΗ

Πολλές φορές θέλεις να πεις ένα ευχαριστώ. Θέλεις να δώσεις χαρά σε έναν άνθρωπο. Θέλεις να ευχαριστήσεις τον θεό για τους ανθρώπους που έβαλε στην ζωή σου. Αλλά πώς; Τελικά κοιμήθηκα μέσα στην αγκαλιά του αλλά όταν ξύπνησα δεν ήταν δίπλα μου. Όχι ξανά, έψαξα για κάποιο σημείωμα αλλά τίποτα.

''Μωρό μου ξύπνησες;'' Φωνάζει ''Στην κουζίνα είμαι'' συνεχίζει ''Και σε αγαπώ!''

Χαμογελάω και απομακρύνω το σεντόνι από πάνω μου. Πηγαίνω στην κουζίνα κάνοντας μύτες. Τον βλέπω να πλένει πιάτα. Χωρίς δεύτερη σκέψη τρέχω και τον αγκαλιάζω σφικτά από την μέση ακουμπώντας το κεφάλι μου στην πλάτη του. Ένιωσα τους σφυγμούς του να ανεβαίνουν. Δεν μιλούσε κανένας.

''Καλημέρα...'' λέω και χαϊδεύω την κοιλίτσα του- αυτή που έχει αντικατασταθεί από σέξυ κοιλιακούς- αλλά τέλος πάντων.

''Ξύπνησε το κορίτσι μου;''

''Μμμ...''

''Το λατρεύω όταν το κάνεις αυτό!''

''Ναι Άρη μου;''

''Ναι μάτια μου, ειδικά το άλλο, που έκανες και χθες''

Απομακρύνομαι και γυρίζει να με κοιτάξει, είμαι μόνο με τα εσώρουχα

''Τι ομορφιές είναι αυτές;'' Λέει και περιεργάζεται το σώμα μου

''Άρη...'' λέω και χαϊδεύω νευρικά το σώμα μου

''Μην ντρέπεσαι!'' με μαλώνει

Στην συνέχεια έρχεται και με αγκαλιάζει χαϊδεύοντας όλο μου το σώμα

''Είπαμε ότι δεν θα με ντρέπεσαι;''

''Ναι, συγγνώμη.''

''Μην ζητάς συγγνώμη αστέρι μου. Εγώ για εσένα το λέω''

''Καλά'' λέω και του χαμογελάω, κάνει το ίδιο.

''Σου πάνε αυτά τα εσώρουχα!''

''Ευχαριστώ;''

''Ναι γιατί όχι;''

''Μμμ δεν ξερω'' λέω και τον φιλάω πεταχτά στα χείλη

''Πάμε μέσα να σου δείξω...;''

Αχ και πόσο το θέλω αυτό αλλά...

''Πεινάω λιγάκι'' παραδέχομαι

''Για φαγητό;''

''Ναι ρε μωρό μου!''

''Καλά'' λέει και στραβομουτσουνιάζει ψεύτικα

''Πρώτα όμως...'' λέει και κρατώντας με από τους καρπούς και πηγαίνοντας με στον διάδρομο