Αυτή μια κοπέλα άπειρη στο κομμάτι του έρωτα και των διαφιλικών σχέσεων. Εκείνος κάθε άλλο παρά άπειρος, έτοιμος για να ζήσει μια ζωή στα άκρα. Ποία είναι ωστόσο η ιστορία τους; μπορούν δύο άτομα από διαφορετικούς "κόσμους" να συνυπάρξουν;
Την αγαπάω ακόμα, δεν μπορώ να ζήσω μακριά της. Θέλω να την ξανακάνω δικιά μου σήμερα αλλά αύριο θα φύγει. Πότε θα την ξαναδώ; Αν θα την ξαναδώ δηλαδή. Και αν εκείνη δεν θέλει; Είναι λογικό να μην θέλει, δεν είναι παίξε γέλασε μία σχέση. Καρδία μου, μην με ξαναφήσεις...
''Άνοιξε το παράθυρο μου σε παρακαλώ'' είπε και άνοιξα το παράθυρο του συνοδηγού
''Είσαι εντάξει;'' Ρώτησα, είχε αλλάξει ρούχα, είπε ότι η φούστα την στένευε λίγο. Αλλά αυτό το άσπρο σορτσάκι δεν βοηθάει. Καθόλου.
''Ας αλλάξουμε τραγούδι...'' είπα και έτεινα το χέρι μου στο παλιό ραδιόφωνο του μπαμπά μου. Για την ακρίβεια δεν με ένοιαζε ποιο τραγούδι θα ακούγαμε αλλά το πόδι της ήταν τόσο κοντά στο ράδιο, δεν αντιστάθηκα στο να την χαϊδέψω εκεί.
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
''Ά- άρη...'' είπε με τρεμάμενη φωνή
''Ξένια μου έλειψες'' είπα και συνέχισα να χειρίζομαι το τιμόνι με ένα χέρι
''Και εμένα αλλά η Βάλια;'' Ρώτησε. Μπορούσα να καταλάβω πόσο πονούσε όταν ανέφερε το όνομα της.
''Δεν έχω τίποτα με την Βάλια μωρ- Ξένια μου''
''Όχι Άρη πες το...'' είπε και γύρισε προς το μέρος μου, κοιτάζοντας με με αυτά τα εκφραστικά μάτια.
''Ποιό;'' Είπα θέλοντας να κερδίσω χρόνο.
''Άρη'' με μάλωσε γλυκά. Μου είχε λείψει να το κάνει αυτό, αμέσως πάρκαρα κοντά στην θάλασσα και της έκανα νόημα να κατέβουμε.
''Γιατί εδώ;''
''Έλα Ξένια, κατέβα''
''Πες στο!'' με προκάλεσε
''Ξένια, πάμε'' είπα και ένιωθα... άβολα; Γιατί;
''Καλάά...'' είπε, αλλά το ήξερα πολύ καλά αυτό το 'Καλάά''
Βγήκαμε από το αυτοκίνητο και πήγαμε προς την παραλία, καθίσαμε και βλέπαμε το κύμα να σκάει λίγο πιο πέρα από εμάς. Όπως τότε, όπως πρώτα.
