Μόνο Φίλοι

ΠΡΌΣΒΑΣΗ

Ο καιρός περνούσε λίγο περισσότερο από γρήγορα, με τα μαθήματα του Πανεπιστημίου να φτάνουν στο τέλος τους και την Ξένια να προσπαθεί να μην θυμάται, διότι όσο θυμάται πονάει. Οι φίλοι και οι φίλες της ήταν εκεί για να την στηρίξουν αλλά αυτή δεν ήθελε να τους χαλά την διάθεση οπότε αποφάσιζε να υποκρίνεται πως είναι καλά μόνο και μόνο για να μην πληγώσει τους ανθρώπους που προσπαθούν να της φτιάξουν την διάθεση, ήξερε ότι ήταν λάθος αλλά δεν έβλεπε άλλη λύση.

ΞΕΝΙΑ

"Ναι, θα σε ενημερώσω εγώ"

"Όχι δεν χρειάζεται να έρθετε, θα σας δω στα σαράντα"

Σε τέσσερις μέρες θα κάναμε τα σαράντα του Άρη, πράγματα που απαιτούσε να είμαστε στην Θεσσαλονίκη τουλάχιστον μια μέρα πριν. Πρέπει να κλείσω και τα εισιτήρια...

"Εσείς κλείσατε τα αεροπορικά εισιτήρια;" ρώτησα, μου είχαν λείψει τα καθαρματάκια. Όταν κοιτάζω τα μάτια τους βλέπω τον Άρη, όταν μου χαμογελάνε θυμάμαι πόσο όμορφο ήταν το χαμόγελό του. Κάτι που πλέον δεν θα μπορώ να δω παρά μόνο στις φωτογραφίες.

"Ωραία, τότε θα σας περιμένω στο αεροδρόμιο και θα πετάξουμε μαζί για Θεσσαλονίκη!" Είπα χαρούμενα

"Φυσικά! Τα λέμε, να προσέχετε!"

Ουφ, πάει και αυτό. Σε τέσσερις μέρες θα ξαναδώ τα κοριτσάκια μου, θα τα σφίξω στην αγκαλιά μου σαν να μην υπάρχει αύριο, σα να αγκαλιάζω τον Άρη. Δεν αντέχω άλλο, κάθε φορά που τον φέρνω στο μυαλό μου τα δάκρυα κυριεύουν όλο μου το είναι. Ο πόνος είναι αβάσταχτος, η καρδιά μου διαλύεται ξανά και ξανά σε μυριάδες κομμάτια. Δεν έχω πλέον πρόσβαση στο μυαλό του, δεν έχω πια θέση στην καρδιά του, δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να αλλάξω αυτή την κατάσταση αδύνατης σύνδεσης, δεν μπορώ να ανακτήσω τους κωδικούς μου για να έχω προσβασιμότητα έστω για άλλη μια φορά. Το κουδούνι διέκοψε τις σκέψεις μου ξανά...

"Ποιος είναι πάλι γαμώτο;" είπα νευριασμένα και ο 'επισκέπτης' μου άκουσε αυτά τα λόγια

"Από πάνω" είπε μια τσιριχτή και παραδόξως θηλυκή φωνή

"Μισό λεπτό κ. Καίτη, έρχομαι" είπα σκεπτόμενη να αλλάξω τις πιτζάμες μου σε ρούχα. Αλλά τελικά δεν το έκανα και άνοιξα την πόρτα.

"Συγγνώμη που είπα ψέματα τώρα, συγγνώμη που άπλωσα χέρι πάνω σου την προηγούμενη φορά, αυτά τα λουλούδια είναι για εσενα..."

Βρε την κυρά Καίτη που έγινε Νάσος...

"Ευχαριστώ και αντίο!" Πέταξα αδιάφορα.