Μόνο Φίλοι

ΣΑΒΒΑΤΟ

Ήταν από τις λίγες μέρες που κοιμήθηκα από τις μία. Στριφογυρνούσα δεξιά και αριστερά. Μετά όμως με πήρε αμέσως ο ύπνος.

ΞΕΝΙΑ

''Μμ τι ώρα είναι;'' Ρώτησα την Αλεξία με την βραχνή φωνή μου

''Εδώ τέσσερις, εσύ δεν είπες να σε ξυπνήσω στις έξι;''

''Ναι, ευχαριστώ, ακόμα να συνηθίσεις την αλλαγή της ώρας ε;''

''Όχι εντάξει, απλά αυτές τις μέρες δεν έχω καλό ύπνο...'' παραδέχθηκε και σηκώθηκα από το κρεβάτι, έσιαξα λίγο την νυχτικιά μου και προχώρησα προς την κουζίνα

''Σε αυτό βασίστηκα και σου είπα να με πάρεις τηλέφωνο για να ξυπνήσω'' είπα

''Χαζή Ξένια!'' είπε και χασκογελάσαμε

''Πλάκα κάνω ρε! Γιατί όμως έτσι;''

''Με τον Αλέξη ρε συ... Είμαστε τόσο μα τόσο μακριά''

''Μιλήσατε;''

''Όχι, βασικά περίπου, ένα άλλο ρήμα από 'Μ'...''

Αμέσως κατάλαβα τι εννοούσε..

''Λυπάμαι που μαλώσατε...''

''Δεν πειράζει, είναι ελάχιστα εντάξει... Απλά δεν μπορεί ώρες ώρες να καταλάβει πως το όνειρό μου είναι να σπουδάσω αγγλική φιλολογία στο πλευρό των καλύτερων καθηγητών.''

''Θα το καταλάβει ρε συ Αλεξία, ξέρω ότι η απόσταση δεν βοηθάει. Καλύτερα από όλους μας είναι η Μελίνα ε;''

''Άσε ναι. Με τον Ηλία τα πάνε πολύ καλά, χθες κοιμήθηκαν μαζί στο σπίτι του. Της έκανε το τραπέζι και...''

''Και μετά κοιμήθηκαν...'' συμπλήρωσα πονηρά την πρόταση της. Πάντως την θαύμαζα πολύ, είχε τα πάντα, τον φίλο της, τις σπουδές της...

''Ναι, τέλος πάντων, ελπίζω να σε ξύπνησα με την γλυκιά μου φωνούλα, σε αφήνω τώρα γιατί θα κάνω επανάληψη''

''Σκάσε και εντάξει! Τα λέμε'' είπα και αρχίσαμε να γελάμε

''Τα λέμε!'' είπε και τερμάτισε την κλήση, ήπια την τελευταία γουλιά από το χυμό μου και πήγα στο μπάνιο. Πλύθηκα, ντύθηκα με τις φόρμες μου και βγήκα να κάνω κάποια ψώνια.

ΑΡΗΣ

Ασχέτως που ξύπναγα κάθε πέντε λεπτά, μπορώ να πω ότι δεν νυστάζω άλλο. Σηκώθηκα και είχα τέτοια διάθεση, ήξερα ότι σε λίγες ώρες θα την έβλεπα. Λίγες ώρες μετά από τρία χρόνια. Πόσο ειρωνικό είναι αυτό;

''Κέφια,κέφια;'' Ρωτάει ο Μανώλης

''Ναι, ήρθε η μέρα Μανώλη!'' είπα και χαμογέλασαν μέχρι και τα αυτιά μου