Μόνο Φίλοι

ΧΡΟΝΟΣ

ΤΡΙΤΟΠΡΟΣΩΠΗ

Οι Μέρες περνούσαν ανεπιστρεπτί, τα παιδιά πλησίαζαν όλο και περισσότερο στις πανελλαδικές εξετάσεις. Η Ξένια και ο Άρης βρίσκονταν αραιά και που. Τα κορίτσια συναντιόντουσαν στο σχολείο, η Αλεξία τα έφτιαξε με τον Αλέξη και η Μελίνα είναι αναποφάσιστη, αγαπάει τον Βασίλη αλλά της αρέσει ο Ηλίας, έχει διαφορά. Μπορεί την σχολική περίοδο όλοι να ήταν διασκορπισμένοι αλλά τις γιορτές τις περνούσαν- κατά ένα βαθμό- όλοι μαζί.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΞΕΝΙΑ

''Πιο κοντή την άλλη φορά, μπορώ κι άλλο!'' είπα και σταύρωσα τα χέρια μου

''Τι εννοείς μωρό μου;''

''Δεν μπορώ να βάλω το αστέρι...'' παραπονέθηκα και πήγα κοντά του, εκείνος προσπαθούσε να συνδέσει τα καλώδια για ανάψουμε και να στολίσουμε τα φωτάκια πάνω στο τζάκι.

''Έλα δω'' μου είπε και χαμήλωσε το σώμα του

''Ορίστε;''

''Ανέβα στην πλάτη μου και θα βάλεις το αστέρι'' με προέτρεψε

''Θα σπάσει η μέση σου, πέρα από κοντή είμαι και χοντρή!'' είπα γκρινιάζοντας

''Σκάσε και ανέβα...''

''Ρε Άρη, χρονιάρες μέρες να τρέχεις στα νοσοκομεία θέλεις;''

''Δεν χρειάζονται νοσοκομεία ρε μωρό μου, εγώ έχω την νοσοκόμα μέσα στην καρδία μου...''

''Εγώ θέλω να γίνω παιδίατρος, όχι νοσοκόμα!'' τόνισα αλλά δεν μπόρεσα να αντισταθώ στο κομπλιμέντο του και χαμογέλασα.

''Εσύ δεν είχες πει ότι είμαι πεντάχρονο;''

Που το θυμήθηκε τώρα αυτό;

''Έλα, θέλω να βάλω το αστέρι'' είπα αγνοώντας την πρότασή του

Γύρισε και ανέβηκα στην πλάτη του. Τον κρατούσα χαλαρά από τον σβέρκο.

''Κράτα με πιο καλά...'' είπε και σταμάτησε να περπατάει

''Μην φοβάσαι δεν θα πέσω...'' παραπονέθηκα, πολύ υπερπροστατευτικός δεν είναι;

''Δεν τον λέω για να μην πέσεις. Θέλω να με κρατάς πιο σφιχτά γίνεται;'' Λίγο ακόμα και θα με παρακαλούσε

''Καλά!'' είπα και άφησα ένα φιλί στον σβέρκο του

''Θέλεις μήπως να αφήσεις το αστέρι στο δωμάτιο σου, θα πάμε εκεί για λίγο, δεν σε πειράζει...''