Μόνο Φίλοι

ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ

''Σ αγαπώ μωράκι μου...'' μου είπε και άρχισε να με φιλάει

''Και εγώ καρδία μου, μην ξαναφύγεις...''

''Ποτέ...'' μου λέει και φιλάει το μέτωπο μου

''Μόνο να με αγαπάς...'' ''Όσο περισσότερο μπορείς'' συμπληρώνει

''Εγώ το κάνω, για εσένα δεν ξέρω...'' ψελλίζω

''Σκάσε γαμώτο, σε λατρεύω!'' με αρπάζει και με φιλάει άγρια στο λαιμό, αυτό θα αφήσει σημάδι;

''Πάμε σπίτι μου;''

''Η μαμά περιμένει να γυρίσω σπίτι και να πάω βόλτα τον Έρικ μαζί με τον Κώστα''

''Έλα ρε μωρό μου, αύριο δεν θα προλάβω να σε δω, έχω προπόνηση και μετά θα κοιμηθώ στον Πέτρο'' μου λέει κάνοντας μου νόημα να σηκωθώ από το παγκάκι που καθόμασταν...

''Σε παρακαλώ;'' Με ρωτάει πλέον

''Καλά, έχε Χάρη που μου έλειψες'' λέω και κάνω μύτες να τον φιλήσω, μα με αφήνει κάτω και σκύβει εκείνος

''Νομίζω πως με πονάει ήδη ο σβέρκος μου... Πάμε να με κάνεις καλά;'' Με ρωτάει με ερωτικό τόνο

''Μόνο μασάζ θα σου κάνω δηλαδή;'' ρωτάω έχοντας τον ίδιο τόνο

''Εγώ δεν είπα τίποτα... Εσύ!'' Λέει και με φυλάκισε στην αγκαλιά του.

Θα τον αγαπάω για πάντα...

''Είναι κοντά το σπίτι σου;''

''Αν πάρουμε το λεωφορείο ναι'' λέει και μου κλείνει το μάτι

''Έχει αυτή την ώρα λεωφορείο;''

''Ναι μωρό μου για Ευκαρπία τις Παρασκευές λειτουργεί μέχρι της 21:00 ''

Εεε εντάξει τώρα, που να το ξέρω εγώ αυτό. Εγώ Ωραιόκαστρο μένω.

''Αα Εντάξει''

''Εφόσον έχουμε χρόνο δεν πάμε να περπατήσουμε στην Παραλία μέχρι τις 'Ομπρέλες'; ''

Έχω πάει πολλές φορές με τα κορίτσια εκεί, αλλά δεν είναι το ίδιο. Με τα κορίτσια δεν φασώνομαι. Κάνουμε χαβαλέ και βγάζουμε αστείες σέλφι. Μου λείψαν οι Γλυκούλες μου.

''Ρε Ξένια;'' μου λέει ενώ περπατούσαμε χωρίς να κρατιόμαστε

''Τι έκανα;''

''Γιατί άφησες το χέρι μου;'' Ρωτάει λυπημένα

''Συγγνώμη''

''Δεν πειράζει'' μπλέκει το χέρι του στο δικό μου και στρίβει προς το μέρος μου φιλώντας με έντονα αλλά πεταχτά. Αμέσως μετά τρίβει τον σβέρκο του.