RAWSON As I Lay Down To Sleep

XVIII.Bloody Epiphany ( Ματωμένα Θεοφάνεια )

Ο Χιούγκο κοίταξε την Λούσυ ενώ η κοπέλα πάρκαρε το αμάξι της κοντά στο παλιό της σπίτι... Είδαν φώτα μέσα από τα παράθυρα και ήξεραν πως ο Σάντερσον και η Οφηλία ήταν εκεί.. Ο Χιούγκο κοίταξε για μια στιγμή το πιστόλι του.. " Γεμάτο.." σχολίασε και κοίταξε την Λούσυ... Η κοπέλα φόραγε ήδη γάντια για να μπορεί να κρύψει όσο ήταν δυνατόν τα δαχτυλικά της αποτυπώματα.. Έλεγξε το δικό της πιστόλι.. " Και εγώ το ίδιο..." είπε και έλεγξε άλλο ένα το οποίο πάντοτε κουβαλούσε μαζί της στην μπότα της.. " Λοιπόν, ποιο είναι το σχέδιο ;;" ρώτησε τον αρραβωνιαστικό της η κοπέλα μόλις βεβαιώθηκε ότι και αυτό το πιστόλι της ήταν γεμάτο... 

¨Προετοιμαζόμαστε αρχικά όσο καλύτερα μπορούμε..." είπε ο Χιούγκο και άνοιξε το πορτ-παγκάζ... Η Λούσυ δεν μπόρεσε να αφήσει έναν μικρο αναστεναγμό απόλαυσης καθώς εκείνος τραβούσε μέσα από το πορτ-παγκάζ έναν σάκο γκρίζου χρώματος , σχετικά μεγάλο.. Ο άντρας έφτιαξε την γραβάτα του που τον έσφιγγε λίγο στον λαιμό και εφόσον το έκανε έβαλε τον σάκο στο καπό του αμαξιού της μέλλουσας συζύγου του.. Η κοπέλα κοίταξε με απορία τον σάκο και έπιασε το μυαλό της να κάνει απορίες σχετικά με το τι είδους περιεχόμενο είχε αυτός ο παράξενος σάκος.. " Χιούγκο... Μωρό μου, τι έχει μέσα ;;" ρώτησε η κοπέλα κάνοντας εμφανείς τις σκέψεις της και ο Χιούγκο χαμογέλασε.. Έμοιαζε να χαμογελά πονεμένα καθώς άνοιγε το φερμουάρ που κρατούσε κλειστό το σάκο και φανέρωνε τελικά το περιεχόμενο του... Όπλα.. Μέσα στον σάκο υπήρχαν όπλα.. Όπλα κάθε είδους.. Απο σαραντάρια και τριαντατεσσάρια σε σφυριά, τσεκούρια, ένα μικρό δρεπάνι με κοφτερή άκρη και πιασμένα σε μια ειδική θήκη νυστέρια ... Η Λούσυ παρατήρησε την θήκη των νυστεριών και δεν μπορούσε να μην παρατηρήσει πως πάνω της υπήρχαν διάσπαρτες μικρές κόκκινες πινελιές.. Η κοπέλα κατάλαβε με την πρώτη ματιά πως αυτές οι κόκκινες πινελιές στα σίγουρα δεν ήταν αποτέλεσμα μπογιάς..

Ο Χιούγκο έλεγξε με προσοχή τον σάκο και μίλησε στην αγαπημένη του.. " Μωρό μου.. Τι επιλέγεις ;;;" της έδειξε τα όπλα.. " Μμμ... " έκανε εκείνη.. " Θα επιλέξω τα νυστέρια , ευχαριστώ πολύ...Και για το καλωσόρισμα.." έψαξε λίγο περισσότερο τον σάκο.. Βρήκε μια σιδερογροθιά χρυσού χρώματος.. Μπορούσε κανείς να καταλάβει από μια ματιά σε αυτά πως ο Χιούγκο είχε μαζέψει αρκετά όλα αυτά τα χρόνια πεζοπόρος στον πόλεμό του ενάντια σε αυτούς τους εγκληματίες... Ο άντρας από την άλλη επέλεξε ένα ούζι και ένα μαχαίρι... Ήξερε όμως πως ήταν  πολύ πιθανόν να τα χρειαζόταν όλα.. Προχώρησαν λοιπόν μαζί προς την πόρτα.. Σε κάθε βήμα που έκαναν ο Χιούγκο μπορούσε να ακούσει τους χτύπους της καρδιάς της, μπορούσε να νιώθει την έντασή της, την αγωνία της για το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης, την δίψα της για το αίμα που γνώριζαν πως θα χυνόταν... Όσο για εκείνον ένιωθε οργή, μίσος .. Ένιωθε την ένταση του θανάτου που έρχεται με φτερούγες απαλές σαν του μικρότερου πουλιού, του αίματος που ο ήχος του όταν χύνεται είναι εξίσου μελωδικός με το ρυάκι που πέφτει στα βράχια από ψηλό ύψος και δημιουργεί πανέμορφες εικόνες... Η Λούσυ άγγιξε για μια στιγμή το χέρι του...