RAWSON As I Lay Down To Sleep

XXVI. There Was A Wicked Messenger

Η Λήδα Γουέμπστερ άνοιξε με πόνο τα μάτια της ... Οι σφαίρες την είχαν πετύχει και την είχαν πληγώσει με τρομακτική ακρίβεια... Το τελευταίο πράγμα που θυμόταν πριν λιποθυμήσει αιμόφυρτη από τις σφαίρες ήταν οι τελευταίες θυμωμένες κουβέντες της Λούσυ πως άμα επέστρεφε ποτέ κοντά της θα την σκότωνε..Μόλις άνοιξε τα μάτια της και θυμήθηκε ότι κάποιος την πυροβόλησε με το που έκλεισε την πόρτα προσπάθησε να ανασηκωθεί... Στα σημεία που την είχαν πετύχει οι σφαίρες έβλεπε τώρα ματωμένους ,λευκούς , δεμένους επιδέσμους.... Το σώμα της πονούσε ολόκληρο, δεν ένιωθε τα χέρια της και ο πόνος την έκανε να σφίξει τα δόντια και να δαγκώσει τα χείλη της ... Προσπάθησε να μην ουρλιάξει αλλά ο πόνος ήταν αφόρητος... Στην προσπάθεια της να μην πέσει στο κρεβάτι και την καταστρέψει ο πόνος δάγκωσε τα χείλη της... Το έκανε με τόση δύναμη που σχεδόν ήταν σίγουρη πως γεύτηκε την μεταλλική και λίγο πικρή γεύση του αίματος στα χείλη της.... Αυτήν η γεύση.... Πού την είχε γευτεί ξανά ;;;;

Έστειλε στον διάβολο αυτήν την σκέψη και ξάπλωσε πάλι με πόνο στο κρεβάτι... Ήταν ακόμη ζωντανή... Ζωντανή και πληγωμένη, όμως ζωντανή... Η Λούσυ είχε καλέσει τους νοσοκόμους ;;; Μπορεί... Γιατί να μην την άφηνε να πεθάνει ;;;; Κοίταξε όσο της επέτρεπε το περιορισμένο της οπτικό πεδίο έξω από το μεγάλο παράθυρο απέναντι από το κρεβάτι της, έβλεπε στους απέραντους διαδρόμους του νοσοκομείου... Έβλεπε γιατρούς και νοσοκόμους αλλά κανένας αστυνομικός κοντά... Άρα είτε οι γιατροί αγνόησαν το γεγονός ότι μια από τις ασθενείς τους ήταν, σύμφωνα με τα λεγόμενα των ειδήσεων, μια επικίνδυνη εγκληματίας ή η Λούσυ έκανε τα στραβά μάτια και σε μια αίσθηση καλοσύνης έριξε σκόνη στα μάτια των αστυνομικών... Η Λήδα δεν γνώριζε και ειλικρινά σιχαινόταν να μην γνωρίζει... Ακόμα και άμα η Λούσυ την έσωσε προσωρινά ήξερε πως σύντομα οι αστυνομικοί , τα Proxies του Μπάμπαντουκ ή ακόμα χειρότερα ο Χιούγκο Ρώσον θα την έβρισκαν και τότε.... Θα είχε να πληρώσει τον Βαρκάρη.... Έκλεισε για λίγο τα μάτια της και σκέφτηκε όλες τις λάθος επιλογές που είχε κάνει στην ζωή της.... 

Πρώτα από όλα να φυλάξει σαν μυστικό το γεγονός πως η Τζέσι Γουέμπστερ , η αδελφή της ήταν σχιζοφρενής , δεύτερον το να τυλίξει ερωτικά τον Τζώνι Μπι και να τον πείσει να κρατήσει μυστική την σχιζοφρενική φύση της αδελφής της.... Ύστερα , η ανάγκη να κάψει στοιχεία και να προφυλάξει την αδελφή της από τους μάρτυρες που σίγουρα θα την ενοχοποιούσαν, ο πνιγμός της κοπέλας πριν τόσα χρόνια από τον Τζώνι Μπι κάτω από τις διαταγές της Λήδας.... Το πρόσωπο της κοπέλας την στοίχειωνε στον ύπνο της... Τα χέρια της την έπιαναν και την έπνιγαν, την βουτούσαν στα δάκρυα των γονιών της και την σκότωναν ενώ την μαχαίρωναν.... Η Λήδα ήθελε να τελειώσει... Το μαρτύριο σταδιακά έγινε ρουτίνα, όμως ο πόνος συνέχισε.... Και αργότερα ο φόνος του Τζώνι Μπι και ο θάνατος της αδελφής της.... Το μαρτύριο της οικογένειας της Λούσυ και τα όλα όσα έκαναν στην οικογένεια της, το μωρό που σκότωσαν και η συμμαχία της με τον Χούντι.... Η μάχη της με την Λούσυ .... Χωρίς να το καταλάβει άρχισε να κλαίει.... Πόσους είχε πληγώσει, γιατί έπρεπε να ζήσει ;;;; Ωραία, ας πέθαινε , μόνο καλό θα ερχόταν από τον θάνατο της...