RAWSON As I Lay Down To Sleep

XIX. Βασανισμός

Η Λούσυ Στέρλινγκ κοίταξε έξω από το παράθυρο δίπλα της, μέσα στο αεροπλάνο.. Σύντομα θα έφτανε στο Λονδίνο... Εκεί θα την περίμενε το αμάξι που είχε νοικιάσει και χάρη σε αυτό θα πήγαινε αργότερα να βρει τους γονείς της πίσω στο πατρικό της.. Δεν τους είχε πει ότι θα τους επισκεφτεί , ήταν έκπληξη... Ήξερε πως ο αδελφός της, ο Ιλάι είχε παντρευτεί πλέον και από ότι ήξερε η γυναίκα του ήταν έγκυος.. Η Λούσυ ανυπομονούσε να μάθει για το ανιψάκι της.. Ποιος ξέρει , ίσως η σύζυγος του Ιλάι να την άφηνε να το βαφτίσει... Ω, πόσο θα χαιρόταν και ο Χιούγκο...  Στον ύπνο της από το αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης ως το Λονδίνο η Λούσυ ονειρευόταν τον Χιούγκο, τον γάμο τους , το μέλλον τους.. 

Εκείνη να κρατά και να αγκαλιάζει το παιδί τους, να είναι ευτυχισμένοι, ένα όμορφο σπίτι , μικρό και ταπεινό αλλά τόσο όμορφο.. Με μια βιβλιοθήκη για να μπορεί ο Χιούγκο να βάζει τα αμέτρητα βιβλία του μαζί της, ένα σαλόνι σχετικά ανοιχτό για να μπορούν να χορεύουν κάθε βράδυ όπως ονειρευόταν ,σαν εκείνη την πρώτη φορά έναν χρόνο πριν.. Ένα πικ-απ για να μπορούν να βάζουν εκεί την κλασσική μουσική που τόσο πολύ έμαθε να λατρεύει, να ηρεμεί και να διαβάζει ,να κλείνει τα μάτια της και να φαντάζεται.. Ο Χιούγκο λάτρευε την φαντασία της και εκείνη λάτρευε το μυαλό του.. Η Λούσυ βέβαια γνώριζε για την σκοτεινή πλευρά του, την ζωώδη, την οργισμένη αλλά τον αγαπούσε για αυτό.. Την προσελκούσαν το μυαλό του, ο κίνδυνος, η ομορφιά του αλλά πάνω από όλα η καρδιά του.. Αληθινή και δυνατή, όπως εκείνος..  Μπορούσε να καταλάβει μέχρι και την μελωδία που έπαιζε αυτήν την στιγμή στα αυτιά της... Την είχε ακούσει μια φορά που είχε ξαπλώσει δίπλα στον Χιούγκο στον καναπέ τους και διάβαζαν ενώ εκείνος την κρατούσε αγκαλιά.. "  Η Ενάτη Συμφωνία του Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν."

Το αεροπλάνο προσγειώθηκε με ασφάλεια και η Λούσυ βγήκε έξω με ένα χαμόγελο χαραγμένο στα όμορφα, σχεδόν πάντοτε χαμογελαστά πλέον, χείλη της...Εφόσον πήρε τις βαλίτσες της από το αεροδρόμιο βρήκε έναν νεαρό γύρω στα 33  που κρατούσε ένα μικρό λευκό χαρτί.. Ήταν ντυμένος με όμορφα ρούχα και πάνω στο χαρτί υπήρχε γραμμένο με μαρκαδόρο  το επώνυμο της κοπέλας " Στέρλινγκ." Η κοπέλα χαμογέλασε και προχώρησε προς αυτόν.. Ο άντρας ήταν ασυνήθιστα όμορφος , τόσο που η Λούσυ σχεδόν χάθηκε στην ομορφιά του..Είχε σχετικά κοντό μαλλί που όμως μάκραινε σε ορισμένα σημεία, κυρίως στο πίσω μέρος του κεφαλιού,όμορφα, σχετικά μεγάλα καφέ φρύδια,όμορφα αμυγδαλωτά καφέ μάτια που έμοιαζαν σαν αμύγδαλα βυθισμένα σε μέλι , ήταν ξυρισμένος και το λευκό πρόσωπο του τελείωναν τα υπέροχα χείλη του.. " Η Λούσυ Στέρλινγκ, να υποθέσω.." είπε χαμογελαστός ο άντρας.. " Τόσο όμορφο χαμόγελο !!" σκέφτηκε η Λούσυ από μέσα της.. " Μελλοντική κυρία Ρώσον.." πρόσθεσε στο μυαλό της ενώ ο άντρας ευγενικός  όπως ο Διάβολος έπαιρνε τις βαλίτσες της και προχωρούσε μπροστά ως το αμάξι που η Λούσυ είχε νοικιάσει...