RAWSON As I Lay Down To Sleep

Δεν είναι κεφάλαιο αλλά ανέκδοτο

Λοιπόν αγαπητοί αναγνώστες όπως διαβάζετε και στην επικεφαλίδα αυτό δεν είναι κεφάλαιο.. Μην βιαστείτε να το προσπεράσετε όμως διότι είναι εξίσου σημαντικό με το οποιοδήποτε κεφάλαιο της ιστορίας αυτής ...  Το συγκεκριμένο κεφάλαιο γράφεται για πολλούς λόγους αλλά κυρίως για να μπείτε και εσείς στο τρελό παιχνίδι μυαλών μεταξύ του Μπάμπαντουκ και του Χιούγκο Ρώσον...

Για να σας δώσω να καταλάβετε τι εννοώ θα πρέπει να κάνετε λίγη υπομονή και να διαβάσετε λίγο ακόμα.. Αρχικά λοιπόν σας ευχαριστώ όλους τόσο πολύ για τα 2,8k που μάζεψε αυτήν η ιστορία.. Από όταν ξεκίνησα να γράφω στο wattpad και που έγραψα την πρώτη ιστορία Rawson ποτέ δεν περίμενα ότι η ιστορία αυτήν θα μάζευε τόσους πολλούς αναγνώστες.. Σας ευχαριστώ όλους για την βοήθεια και την στήριξη σας, κάποιους πολύ περισσότερο από άλλους ... Στην συνέχεια , με την παραπάνω φράση εννοούσα το εξής... Η μάχη αυτήν όπως μπορείτε να καταλάβετε μεταξύ τους είναι αιώνια, θα τελειώσει είτε με τον θάνατο του Χιούγκο είτε με τον θάνατο του Μπάμπαντουκ.. Δεν θα μπω σε παραπάνω λεπτομέρειες, απλά θέλω να ξέρετε πως αυτήν η ιστορία θα τελειώσει μόνο με τον έναν  από αυτούς τους δύο νεκρό... Το ερώτημα που θα πρέπει βέβαια να ρωτήσετε κάποια στιγμή τους εαυτούς σας είναι... Με ποιον ;;; Ωχ, νιώθω ήδη να κάθεστε σε αναμμένα κάρβουνα και να αναρωτιέστε τι μπορεί να ετοιμάζω... 

Λοιπόν, όπως είπε και ο Τζόκερ " Δεν ξέρω για το παρελθόν αλλά άμα έπρεπε να διαλέξω ένα θα ήθελα  να είναι  πολλαπλής επιλογής.. " Άρα λοιπόν και εγώ έπρεπε να αποφασίσω για το μέλλον της ιστορίας θα προτιμούσα να είναι πολλαπλής επιλογής... Θα παραχωρήσω λοιπόν δυο κείμενα.. Το ένα είναι απόσπασμα από την συνέχεια αυτής ή κάποιας επόμενης ιστορίας και το αμέσως επόμενο κείμενο είναι το ανέκδοτο.. Θέλω να τα διαβάζετε και να προσπαθήσετε να μπείτε στο μυαλό αυτών των δύο χαρακτήρων, να καταλάβετε πόσο σφιχτά δεμένοι είναι σε αυτήν την ιστορία... Θέλω να σκεφτείτε όπως πιστεύετε θα σκεφτόταν ο Χιούγκο ή ο Μπάμπαντουκ ή αν είστε αρκετά τολμηροί , η Λούσυ... Όσοι θέλετε μπορούμε να συζητήσουμε τις γνώμες σας μέσω inbox ή μέσα από τα σχόλια... Πάντως το καλύτερο είναι να κρατήσετε τις γνώμες σας για να γελάτε κρυφά όταν βλέπετε πως αποδειχτήκατε σωστοί άμα αποδειχτήκατε σοφοί... Ξεκινάμε λοιπόν με το κείμενο...

" Ο άντρας προχώρησε στον σκοτεινό διάδρομο ώσπου έφτασε στο σκοτεινό δωμάτιο που μύριζε ιδρώτα, αίμα, σπέρμα, κάτουρο και ξύλο...Στον αέρα επικρατούσε μια ακόμη μυρωδιά, η μυρωδιά του θανάτου, η μυρωδιά... Της επανένωσης... Ο άντρας αρνήθηκε το ρίγος στην ραχοκοκαλιά του, το κρύο στην πλάτη του, την έντονη επιθυμία να γυρίσει πλάτη και να τρέξει μακριά, και γεμάτος θάρρος.. Θάρρος ;; Ή μάλλον ήταν περιέργεια ;;; Όχι, περιέργεια ήταν... Ο οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος θα κατουριόταν πάνω του αν τον άφηναν στο ίδιο δωμάτιο μαζί του...Με μισή καρδιά και διπλή τώρα την επιθυμία του να φύγει άνοιξε την πόρτα και συνάντησε τον άντρα με το πουκάμισο... Έπαιζε πασιέτζα και δεν έδωσε σημασία στον επισκέπτη του πριν τα κολασμένα μάτια του γυρίσουν και τον κοιτάξουν..Ο άντρας έκατσε απέναντι του..