Zombi Salgını (Düzenleniyor)

EV SAHİPLERİ

" Evden ayrılmayı bende sevmiyorum.Her ayrılışımızda başımıza yeni belalar açılıyor. Fakat şuan da resmen bir göçebe hayatı sürüyoruz. Hiç bir zaman uzun bir süre bir yerde kalamayız. Bunu istesekte başaramayız. " dedi Komutan.
" Her erzak aramak için çıktığımızda şehre gidemeyiz. " dedi Ali.
" Şehre gitmeyeceğiz. Zaten şuan da şehirden de kilometrelerce uzağız. " dedi Komutan.
" Ne yapıcaz peki ? Burayı tanımıyoruz bile. Orman ve gölden başka hiçbirşey yok burada. " dedi Ali.
" O yüzden elimizi çabuk tutmalıyız.Bir an önce tanımalıyız burayı. Etrafı araştırmalıyız. " dedi Komutan.
" Ne öneriyorsun ? " dedi Ali.
" Buradan gitmeyi. " dedi Komutan.
Bu sefer lafa Asena girmişti ve " Peki nereye gideceğiz ? " dedi.
" Burdan başka heryere. Dünki grup çoktan bir tekne bularak yada arabayla yola koyulmuşlardır. Burada daha fazla kalamayız. " dedi Komutan.
" Peki nasıl gideceğiz ? " dedi Ayda.
" Araba çalışıyor mu ? " dedi Komutan.
" Hayır , az önce kontrol ettim. " dedim üçüncü sigaramı yakarak.
" O zaman yürüyecez. " dedi Komutan.
" Peki ya fabrika işini ne yapıcaz ? " dedi Ali.
" iş işten geçti. Kadir öldü , kitap her ne kadar bizde olsada. Dünki grup Samet'i yakaladı ve Samet fabrikayı biliyor. Büyük ihtimalle onlarada anlatıcaktır.Çoktan oraya varmışlardır. " dedim.
" Aslında fabrikayı öğrenmeleri bir nevi iyi oldu. " dedi Komutan.
" Neden ? " dedi Ali.
" En azından şuanda oraya doğru yöneldiler. Aramızda ki mesafeyi açmak için bize bir fırsat. " dedi Komutan.
" Her ne kadar geride olsalarda arabaları var. " dedim.

" Orasıda doğru. Lanet olsun her yol kapalı. Burada kapana sıkıştık. " dedi Komutan etrafa saldırarak.
" Sakin ol.Hepimiz iyi durumdayız. Yürüyebiliriz.Eninde sonunda bir araba bulucağızdır. " dedim.
" Umarım öyle olur. " dedi Komutan ve " Pekala o zaman. Herkes hazırlansın , yola çıkıyoruz. " diye ekledi.

Tahtadan masanın üstünde ki silahıma yönelmiştim ki dışarıdan bir ses duydum. Sanki arabanın kapısı kapatılmış gibiydi. Herkes birbirine bakıyordu , bu sesi sadece ben duymamıştım." Neydi o ? " dedi Ali fısıldayarak." Sanırım arabadan geldi. " dedim." Bizi buldular mı ? " dedi Asena ağlamaklı bir ses tonuyla. Masanın üstünden silahımı alarak kapıya doğru gittim.Tam elimi kapının koluna atmış kapıyı açıcaktım ki , kapının diğer tarafında ki kişi benden daha erken davrandı. Kapı açılmıştı ve karşımda kırklı yaşlarda bir adam ile kadın vardı. Erkeğin saçları beyazlamış , üstünde yeşil oduncu gömleği , altında kahverengi bir kumaş pantalon ve ayaklarında uzun bir bot vardı. Kadın ise sıradan bir kot pantolon ve bedeninden oldukça büyük bir mont giyiyordu. Kadın adamın arkasındaydı ve adamın elinde bir pala vardı. Beni görür görmez geri çekildi , kadının elini tutarak." Sakin ol. " dedim. Fakat yüzleri bize dönük , geri geri gitmeye devam ediyorlardı.Bir eliyle sımsıkı kanlı palayı tutuyor , kan hala kurumamıştı , diğer eliyle ise kadının elini tutuyordu." Sakin olun , size zarar vermiyeceğiz. " dedim. Sanki beni duymuyorlarmış gibi hala geriye doğru hareket ediyorlardı.Ali yanıma gelerek " Bu iş böyle yapılmaz. izle ve öğren. " dedi gülerek ve havaya ateş ederek " Hemen yere yatın. " diye bağırdı. Adam korkudan elinde ki palayı düşürerek , kadınında elini bırakarak yere yatmıştı , birkaç saniye sonra ise kadın.

" Ayağa kalkın ve ellerinizi görebileceğimiz bir yere getirin. " dedi Komutan.
" isimleriniz ney ? " dedim.
" Ben Ahmet. Eşim ise Sümeyye. " dedi adam.
" Palada ki kan izi ? Birini mi öldürdünüz ? " dedim.
Adamın gözlerinde ki şaşkınlık ve sinir gözümen kaçmamıştı." Hayır tabiki de.Biz kimseyi öldürmedik. " dedi Ahmet.
" Peki o kan izi ney ? Üstelik yeni olmuş birşey. " dedim.
Kadın arabaya doğru hareket etti fakat bir adım atarak " Dur. " dedim.
Kadın ellerini kaldırarak " Göstermeme izin verin. " dedi.
Komutan ve Ali'ye baktıktan sonra " Göster. " diyerek silahımı salladım ve " Sakın aptalca birşey yapıyım deme. " dedim.
Kadın arabanın arka kapısını açtı ve içerden ölü iki tavşan ve bir sincap çıkardı." Kan izleri bunların. " dedi.
Az önce ki ses açıklığa kavuşmuştu. Evde biri olduğunu fark ettikleri için hayvanları arabaya bırakmışlardı. Seste oydu.
" Evde biri olduğunu nereden anladınız ? " dedim.
Adam ellerini indirerek tekneyi gösterdi.
Silahımı indirdim , ardından ise Komutan ve Ali indirdi. Onlara zarar vermiyecektik.Bu bize hiçbirşey kazandırmazdı.
" Evimizde ne arıyorsunuz ? " dedi kadın.
" Dün bir grup tarafından saldırıya uğradık. Tekneye binerek kaçmaya başladık. Burayı bulduk ve evin boş olduğunu görünce eve girdik. " dedim.
" Ev size mi ait ? " dedi Komutan.
" Evet. " dedi Ahmet.
" Hem avcı hem de balıkçı mısın ? " dedim evdeki balıkçı malzemelerini ima ederek.
" Ah , hayır. Olta babama aitti , bu ev ve tekneyle beraber. " dedi Ahmet.

" Peki ya baban nerede ? " dedim.
" Bu olaylardan 3 sene önce kaybettik onu. " dedi Ahmet.
" Üzüldüm. " dedim.

Zararsız , kendi hallerinde birine benziyorlardı.

" Araba ne zamandır çalışmıyor ? " dedim.
" Haftalar önce aküsü bitti. " dedi Ahmet.
" Avlanarak mı yaşıyorsunuz ? " dedim.
" Çoğu zaman. " dedi Ahmet.
" Bu olaylar başladığından beri burada mısınız ? " dedim.
" Evet , eşimle beraber ileride ki küçük bir kasabada oturuyorduk. Kızım , eşim ve ben , olaylar başladıktan sonra buraya gelmeye karar verdik. Fakat kızım ... " dedi Ahmet.
Sanırım dün sabah boğazına bıçak sapladığım kız oydu.
" Kasaba ? Ne tarafta ? Buraya çok uzak mı ? " dedim.
Arkasına dönüp eliyle işaret ederek " Şu tarafta , Kuzey Batı yönünde.Bir kaç saatlik yürüme ile ulaşabilirsiniz. " dedi Ahmet.
" Peki orada durum ne alemde ? " dedim. Zombilerden bahsediyordum.
" Küçük ve medeniyetten uzak bir kasaba olduğu için çoğu yerden daha güvenlidir. " dedi Ahmet.
Komutan kulağıma yaklaşıp " Doğru söylediğini nereden bilicez ? " diye fısıldadı. Herşeye şüpheyle yaklaşıyordu. Karşısında ki kimseye güvenmiyordu. Böyle bir dünyada bu yaptığı en akıllıca şeydi.