Zombi Salgını (Düzenleniyor)

BUNLARDA KİM

Hayatında ilk defa gördüğün birinin söylediği bir şey için ölmeyi göze mi alıyorsun ? " dedim. Cevap vermedi bir kaç saniye. Ardından ise " Sanırım hepimiz burada ölücez. " dedi." Buna gerek yok. " dedi Asena ve babasını çekiştirerek " Gidelim hadi. " dedi." Baba mı ? " dedi Samet gülerek." Kızını dinlesen iyi edersin. " dedi. Samet parmağını tetiğe zütürüyordu yavaş yavaş bunu görebiliyordum.Ve bu savaşta onlar üstün çıkıcaktı. Bunu anlamamak için kör olmak gerek." Tamam. " dedim." Tamam ? " dedi Samet." Delirdinmi lan sen ? " dedi Komutan." Tamam , kitabı alın. " dedim elimi belime zütürerek. Samet silahını bir defa aşağı yukarı yapıp " Yavaş. " diyerek uyardı.Ben ise silahı havaya kaldırarak kitabı belimden çıkardım.Ali , " Yapma. " dedi." Hepimiz burada ölelim mi ? " dedim üzgün bir ses tonuyla." Doğru karar verdin. Bundan pişman olmıycaksın. " dedi sırıtarak ve elini uzatıp " Hadi , kitabı verde herkes kendi yoluna gitsin. " dedi Samet. Sağ elimde güçlükle tuttuğum silah , sol elimdeyse dünyayı düzelticek kitap vardı. Grubumda ki herkes , Asena hariç , yapma der gibi bakıyordu.Sol elimde ki kitabı yavaşça , Samet'in uzattığı eline doğru zütürdüm.Bir kaç adım atarak kitabı vericektim ki Samet'in arkasında saklanan Kadir , tam kafasında vurulmuştu. Gözümün önünde kafası paramparça olmuştu , kan yüzüme kadar sıçramıştı. Arkamı döndüğümdeyse sağ tarafımdan büyük bir grubun , ellerindeki silahlarla ateş ederek bize yaklaştığını gördüm. Kadir'in vurulmasıyla kendimi geri atmıştım ve kitap elimden düşmüştü." Kaçın. " diye bağırdı Samet. Samet'in grubu arkalarındaki ormana koşmaya başladı.Biz ise arkamızdaki ormana doğru kaçmaya başladık. Kadir'i vuran grup hala ateş ederek gelmeye devam ediyordu ve sayıları , Polisler'den bile çoktu.

Arkamızda ki ormanlığa tüm gücümüzle koşmaya başladık. Ayda arkada kalmıştı , onu bekleyip elinden tutarak , grubun pesinden kosmaya başladık. Yolda giderken Ayda bir kac defa " Selim , bir dakika... " dedi fakat konuşmamasını , sadece koşmasını söyledim.Up uzun çam ağaçlarının aralarından bir atlet gibi koşuyorduk. Fabrikadan gittikçe uzaklaşıyorduk. Fabrika batımızda , evimiz ise doğumuzda kalmıştı.Biz ise kuzeye doğru koşuyorduk. Kadir ölmüştü ve peşimizdeki gruptan dolayı ne fabrikaya ne de evimize gidebiliyorduk. Hatta en önemlisi , kitabı kaybetmiştik. Komutanlar ile aramız açılmıştı fakat onları yinede görebiliyorduk. Arkamızdan ateş sesleri ve " Durun. " sesleri gelmeye devam ediyordu. Arkamıza bile bakmadan koşuyorduk. Sayıları bizden daha çoktu ve ne olduğu belirsiz ormanda sıkışıp kalmıştık. Yaklaşık 10 dakikadir koşuyorduk. Nefes alışım her geçen saniye zorlaşıyordu. Ciğerlerim buz tutmuştu resmen. Ormanın sonu görünmüştü , göl vardı ormanın sonunda. işte yolun sonuna varmıştık. Komutanlar gölün önünde durmuştu , biz ise bir kaç saniye sonra yanlarına vardık. Buraya kadarmış.