Okulumuzun şak şakçı takımı, ellerinde koca pankartlarla bağırıyor, haykırıyor, alkışlıyorlardı. Gururum ciğerlerimi kabarttı, soluğumu kesti.
Yahu ne de garipti! İlk heyecan geçtikten, o tatlı his tüm vücuduma yayıldıktan sonra fark ettiğim şey, z...
Arkadaşlar, yorumlarınızı ne okuyabildim, ne de yanıtlayabildim, ne oldu bilmiyorum. Yalnızca hepinize çok teşekkür ediyorum; sizleri Ulaş'ın bir videosu ile baş başa bırakıyor ve buradan yavaşça ayrılıyorum...
Teoman'ın yapmakta çok zorlandığım odası:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
EFTALYA:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Havadaki titreşimler tanrının nefesidir ve insanın ruhuna hitap eder. Müzik Tanrının dilidir ve biz müzisyenler Tanrıya en yakın insanlarız, onun sesini duyarız, dudaklarını okuruz."
-Ed Harris (Bethoven'ı Anlamak)
Selam sana, arkadaşım.
Mektubunda, sana gelecek bir yanıt umudu taşımadığını söylemişsin, bu beni düşündürdü. Neden cevap vermeyeyim sana? Benimle konuşmak, bana danışmak isteyen bir insanı neden geri çevireyim?
Nicedir, ailem ve sevgilim haricinde kimseden mektup almayan ben, senin mektubunu gördüğümde, ne kadar mutlu oldum anlatamam. Biliyorum ki, aslında mektup gönderiyorlar fakat kelimeleri pek keskin kullandıklarından, bana ulaşamıyor o mektuplar.
Ah bir de, destek mektuplarından ziyade, küfür dolu sayfalar geliyor önüme kırmızı görüldü damgalarıyla. Bunu özellikle yaptıklarını düşünmeye başlıyorum. Bir ateş bu kadar çabuk söndürülebilir mi, bir orman yangının bile söndürülemediği ülkemizde?
Elbette bir bit yeniği var, bekliyoruz. Bana, beni sormuşsun. Sana anlatamayacağım her şeyi; malum, yoksa mektubumu ulaştıramam sana, yayın yasağı biner kafamıza.
Yalnız, sana söylemek istediğim birkaç şey var, elbette. Sanıyorum ki, kitabımı okumuşsun, bir şeylerin bilincindesin artık. Bu, iyi.
Emin ol, o kitapta yazan her şey birebir yaşandı. Vantrolog, birer birer kesti kollarımızı, ağaçlarımızı, kellelerimizi. Biz bir direniş başlattık lakin yükünü koca halk yüklenip taşıdık zirvelere...
