The Love Story Of Miss Poor Girl And Mr. Yabang

Chapter: 6

"Ma'am kahit po nakatayo na lang ako. O kaya naman kahit nasa labas pa po ako ng clasroom ang mahalaga makapag aral lang ako."

"Pasensya na talaga hija kaso kahit gusto ka man naming ipasok wala na talagang space."

Grabe pakiramdam ko wala na talaga akong kapag-a pag-asa. Ito na ang ikawalong eskwelahang pinuntahan ko. Halos lahat na pinaki-usapan ko mapa-private at public school para lang tanggapin ako kaso kahit na anong gawin ko ay bigo talaga. Siguro nag tataka kayo kung bakit ako nag hahanap ng school. Pinuntahan kasi ako sa bahay nung principal ng dati kong school at sinabi niyang hindi na daw nila ako mabibigyan ng kahit na anong scholarship saka puno na daw ang slot ng lahat ng estudyante nila kaya wala na ring space para sa akin. Minsan nga iniisip ko kung ano ba ang nagawa kong kasalan at pinarurusahan ako ng ganito. Gusto ko lang naman makapag tapos ng pag-aaral at magkatrabaho ng maganda para mai-ahon sa kahirapan ang tatay ko. Tanging si tatay at si Kevin na lang ang hinahawakan ko nang pag-asa ngayon.

"Insan kamusta na ang pag hahanap mo ng school?" Nag aalalang tanong naman sa akin ng pinsan kong si Anne Garcia. Anak siya ng kapatid na babae ng tatay ko.

"Ito mukhang minamalas pa rin. Sa tingin ko baka mag hanap na lang muna ako ng pansamantalang trabaho. Baka sa susunod na taon na ulit ako mag aral."

"Ate kausap ko si Vlad kanina at nabanggit niya sa akin na bukas na ang huling araw mo sa Palace Academy."

Muntik ng mawala sa isip ko na huling araw ko na pala bukas sa P.A. 

***

"Pasensya na kanina ko lang nabalitaan kung ano ang nangyari sa'yo. Isa ang parents ko sa mga stock holder ng school na ito kakausapin ko sila para matulungan ka." Nag aalalang sabi ni Carl.

Isa sa mga naging malapit kong kaibigan iyang si Carl pero ayaw ko ng makaabala pa sa kanya. Masyado na akong nakaabala ng malaki sa pag aalala palang nila sa akin at ayaw ko ng madagdagan pa iyon.

"Wag na Carl ayos lang ako. Baka mag hanap muna ako ng trabaho pansamantala habang hinihintay ko ang pasukan para sa isang taon."

"Basta if you need help 'wag mong kalilimutan na lagi lang akong nandito." Then bigla na lang niya akong niyakap.

"Pwede bang bitiwan mo ang girlfriend ko? *punch*"

Ang bilis ng mga pangyayari basta ang nalaman ko na lang ay parehong nakahiga sa sahig sila Carl at Kevin habang nag susuntukan.

"ALAM MO WALA KANG KWENTANG BOYFRIEND! *punch*"

"WALA KANG ALAM KAYA WAG KA NA LANG MAKI-ELAM! *punch*"

"KUNG TALAGANG MAHAL MO SIYA DAPAT IPAG LABAN MO SIYA! *punch*"

"YUN NA NGA ANG GINAGAWA KO DIBA. *puch*"

"SHE DIDN'T DESERVE A GUY LIKE YOU! *punch* punch*"

"AT SINO SA TINGIN MO ANG DESRVING SA KANYA? IKAW? *punch* *punch* *punch*"

"I GUESS YES. ATLEAST AKO KAYA KO SIYANG IPAG LABAN! *punch*"

"SINASABI KO NA NGA BA'T MAY GUSTO KA RIN SA GIRLFRIEND KO! NGAYON ALAM KO NA KUNG BAKIT NAPAKAINIT NG DUGO KO SA'YO! *punch* *punch* *punch*"

"Pwede ba itigil nyo nang dalawa 'yan!" Singit ko ulit sa kanila. Pereho na kasi silang punong-puno ng dugo sa mukha. Pero sa tingin ko wala atang effect kasi diretso pa rin sila sa pag aaway.

"GAGO KA!"

"SIRA ULO KA!"

"BOTH OF YOU ON THE GUIDANCE OFFICE NOW!"

Napatingin naman kaming lahat sa direksyon ng galit na galit na si Miss Arelliano.

"And you Miss Casapao." Sabi pa niya bago tumingin sa direksyon ko. "Sumunod ka sa office ko."