The Love Story Of Miss Poor Girl And Mr. Yabang

Chapter: 1

Kathleen's POV

"Habulin mo ako Mr. Yabang!" I shouted on him while I'm still running.

"Pasaway ka talaga Leen!"

"Matagal na, ngayon mo lang nalaman?"

"Of course I know that. You're my girl right?"

Then he grabbed my hand and hug me so tight.

"Are you sure?"

"Yup!"

"Hindi mo ako ipagpapalit kahit kanino?"

"Oo."

"Promise?"

"Promise!"

This time gumanti na rin ako ng yakap sa kanya. "Thanks! Thank you so much Carl."

"Anytime."

I'm so thankful to have Carl on my side. He didn't leave me when the time I need someone to lean on. When the time I need him most. Nung mga panahong gustong-gusto ko nang sumuko sa buhay. And most of all he is always there to wash all the pain in my heart.

"I love you Leen."

"Ah e, halika na? Baka ma-late pa tayo doon sa program." Sabi ko na lang sa kanya. Hindi pa kasi ako handang sabihin sa kanya yung magic words. Siguro nadala na kasi ako. Minsan na akong naging padalos-dalos sa mga desisyon ko at ayaw ko na ulit iyong maulit pa.

Carl's POV 

Kathleen kailan? Kailan mo kaya ako mapapansin bilang yung totoong ako at hindi dahil nakikita mo lang sa akin si Mr. Yabang na mahal mo parin hanggang ngayon.

Kevin's POV 

"Pasaway ka talaga C.C.!"

"Don't worry I already know that!"

Kahit naman medyo pasaway o mas tamang sabihin na pasaway naman talaga iyang si C.C. ay hindi ako susuko sa kakaintindi sa kanya. Simula pa lang kasi pagkabata ay na subaybayan ko na ang paglaki niya. She is a very sweet and humble girl pero madalas lang talagang mabansagang maldita at maarte. Well totoo naman talagang may pagkamaldita at maarte siya pero ano ang magagawa niya? Nag iisang anak lang kasi siya kaya iyon laging sunod sa layaw. Obviously she is half Filipino and half Korean kaya nga Choi ang apelyido niya. She use to study at Korea kung na saan ang main branch ng Royal Academy pero hindi ko lang alam kung anong naging reason niya sa pag lipat dito sa Palace Academy. Anyway, ano mang naging reason niya wala na akong paki-alam ang mahalaga ay nandito na siya sa Pilipinas at dahil doon ay naging kaming dalawa. Her parents and my parents are best friends kaya hindi narin katakataka kung bakit super close kami sa isa't isa. I am two years older than her pero gaya nga ng kasabihan, age doesn't matter as long as we enjoy each-others company.

"So how was your day my little poor girl?" I ask her while smiling.

Pero nagulat ako ng biglang mag bago ang ekpresyon ng mukha niya. Para kasing bigla na lang siyang nalungkot. May nasabi ba akong masama?

"Ayos lang." Parang tinatamad na sagot niya.

"Anong ayos lang? E, mukhang hindi ka naman ayos."

"I'm fine."

"Really? Baka naman may masakit sa'yo. Masama ba ang pakiramdam mo?" Ano ba ito nakakapag-alala naman. Hindi kasi ako sanay na ganyan siya. Mas nasanay kasi ako na lagi siyang hyper. "May lagnat ka ba?" Tanong ko pa ulit sa kanya bago ko hinawakan ang noo niya para mapakiramdaman ko kung mainit ba siya.

"Don't worry I'm alright. I don't have any fever." Natatawa namang sabi niya habang inaalis ang kamay ko na nakapatong sa noo niya.

"Are you sure?" Paninigurado ko pa ulit.

"Very much sure! Alam mo mas makulit ka pa sa akin."

"Siyempre gusto ko lang talaga masiguradong walang sakit ang little poor girl ko." Proud ko pang sabi sa kanya.

"Poor g---"

Agad namang kumunot ang noo ko. Para kasing may gusto siyang sabihin kaso hindi naman niya itinuloy.

"Ano iyon?"

"W---wala..."

"Oh C'mon C.C. don't be shy."

Talaga itong si C.C. ngayon pa na hiya sa akin.

"I---I love you! Do you love me too?"

"D---do I really need to answer that?" Nauutal namang tanong ko sa kanya.

Bakit naman kasi sa dinamirami ng tanong sa mundo ay iyon pa talaga ang na isipan niya?

"Don't worry I'm not forcing you to say yes. Gusto ko lang ng honest na sagot." Then she gave me a slightly smile.

Honest na sagot?

"Of cource I love you Miss poor girl."

Talaga itong si C.C. kung ano-ano ang na iisip.

"*fake smile* Don't worry I promise you that I won't stop until you said yes."

Ano daw? Diba sinabi ko namang mahal ko siya so ano pa yung yes na sagot na hinihintay niya? Grabe ang mga babae nga naman.

"Oops! I have to go my terror teacher might find me. Baboo Kevin!" Then she run so fast.

"I'll fetch you after your class!" Sigaw ko habang tumatakbo parin siya.

"No need!"

Sasagot pa sana ako kaso nakatakbo na siya palayo.

"Hay... Bakit ba ang weird ng mga babae?"

"Ganyan talaga sila kaya dapat intindihin mo na lang."

Napalingon naman ako sa likod ko.

"O Trey ikaw pala!"

Nakakagulat naman itong si Trey akala ko tuloy may multo na akong kausap. Kakalipat nga lang pala ng pinsan kong iyan dito sa P.A. Since elementary hanggang high school kasi ay doon 'yan nag-aral sa kabilang school. Best friend kasi niya yung anak na lalaki ng may-ari ng Royal Academy pero balita ko exchange student ngayon dito sa P.A. yung si Shinju kaya siguro lumipat muna pansamantala dito ang magaling kong pinsan.

"Payong mag pinsan lang Kevin. Kung ako sa'yo iwanan mo na siya hangga't maaga pa at wala pang nasasaktan. You can't serve two master at the same time. Kaya kung ako sayo wag kang mag paasa ng isang tao kung meron ka pang minamahal na iba. At the end ikaw din ang matatalo sa sarili mong laro." Matalinhagang sabi niya habang tinatapik ang likod ko.

Napakunot noo naman ako doon sa mga sinabi niya.

"Sige insan maiwan na kita. Hahanapin ko muna si Ash." Sabi pa ulit niya bago nag lakad palayo.

Kahit kailan may pagka-weirdo din talaga yung pinsan kong iyon. Weirdo na nga torpe pa. Imagine hanggang ngayon nakikipag habulan pa rin siya kay Ashley. Since high school may gusto na siya doon tapos hanggang ngayong college na kami hindi pa rin siya umaamin. Sayang ang ganda pa naman ni Ashley tapos sikat na cheer leader pa.

(A/N: Tama kayo ng nabasa mga readers! Si Kevin Ramos po at si Trey Martinez ay mag pinsan.)

Anyway 'wag na lang natin intindihin yung weirdo kong pinsan, balikan na lang natin yung usapan tungkol doon kay C.C. Sabagay kung ako rin naman ang nasa situation niya ay ganoon rin ang gagawin ko. Fourth year high school pa lang siya at nasa kabilang bakod pa ang high school department. Tapos si Ms. Ellen Gardoce pa naman ang teacher niya ngayon, yung dati naming terror na librarian. Naka leave kasi si Ms. Lomio kaya si Ms. Ellen muna ang pumalit sa kanya. Hindi ko naman maiwasang mapangiti nung maala ko yung nangyari dati sa library.