Kolumu yatağın yan tarafına attığımda boşluğa düşünce gözlerimi açtım. Zeynep yanımda değildi. Ayağa kalktım. Bir an delirdim sandım. Giyinme odasından elbiseler kendi kendine buraya doğru atıldığını sanmıştım. İçeriye bakınca Zeynep'i gördüm. Bulduğu her kıyafeti deneyip sonra geriye doğru atıyordu. Tam konuşacaktım ki o an suratıma bir çanta yedim."Ahh.. Zeynep napıyosun güzelim? Sakin.."
"Ya şuna bak. Ayı gibi olmuşum. Hiçbir kıyafetim gelmiyor."
"E peki bu çantanın suçu neydi?"
"Onu takmak için aldığım elbisem gelmediği için onu da atmak zorunda kaldım."
"Başka bişeyle taksaydın?"
"Olmaz öyle."
"Ama zaten hep böyle kilolu kalmayacaksın ki güzelim. Doğumdan sonra giyerdin."
"Çok mu kilo aldım ben?"
"Eh yani birazcık.."
"Hı aldım yani öyle mi! Şişko oldum diye beni sevmiyorsun yani artık? Senin çocuğunu taşıyorum ben karnımda! Kolaysa al sen taşı!"
"Ya hayatım öyle demek istemedim. Gayet zayıfsın yani. Leblebi yutmuş solucan gibisin."
"O ne ya? Solucana mı benziyorum ben?!"
"Lafın gelişi söyledim onu güzelim. Hani zayıfsın anlamında."
"Ya bu ne! Şuraya bak! Savaş çıkmış gibi olmuş! Nasıl düzelticem şimdi ben burayı!"
"Tamam güzelim bişey yok. Ben hallederim. Hadi sen bi yukarıya çık. Temiz hava al. Sakinleş. Senin hormonlar yine manyamış birazcık. Hadi güzelim."
"Sensin ya manyamış!"
"Tamam tamam.. Benim manyamış. Salağım ben, aptalım, öküzün önde gideniyim. Tamam?" dedim gülerek yanağından kocaman öptüm.
**
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Veda Edemediğim |Tamamlandı|
Fanfic"Bazı vedalarda hoşçakal bile denilemez. Bazı vedalar vardır, hiçbir zaman veda edilemeyen.." Birbirlerine küçükken deliler gibi aşık olan Zeynep ve Kerem ileride evlenmek zorunda kalırsa ne olur sizce? ~~ Çok küçük yaşlarda ayrılmak zorunda kalan f...