Ömrümün Rengi

Bölüm 10

Barlas'ın gözünden..

Bugün şirkete o kadar mutlu girdim ki her zamanki yüzümden eser yoktu.  Çalışanlarım şaşkın şaşkın bakarken odama yöneldim..
Koltuğuma oturur oturmaz arkama yaslanıp dün geceyi düşünmeye başladım.
Dün gece gerçekten karı koca olmuştuk ve en önemlisi ben onun ilkiydim.
Bu cok farklı bir duygu,  sadece bana ait olduğu duygusunu daha çok ön plana atıyor.. Birden  "off"  diyerek şuan Nefes'in  yanında olup onun her santimetrekaresini öpmek geçiyordu içimden. Nasılda utanmıştı.. Birden elime telefonumu alıp nefese mesaj attim;

Gönderilen : Ömrüm
   Karıcımm.. özledim..

Yıllardır önüme dağlar koyuyordum. Kimseye aşık olmamak için günü birlik İlişkiler yaşıyordum ama bu sefer dağlarımı yıkmış ve kaybetmeye hiç niyetim yoktu ama dün gece olanlar..

Ya Nefes Arzu yüzünden beni dinlemeyip giderse?  Kaybedersem bir daha toparlanamazdım..  Dün gece ona aşık olmuştum. Tam o sırada kapı aniden açıldı ve içeriye ors... Arzu girdi.

Ah ah "bekarlığımda yediğim hurmalar simdi g..t.. tırmalıyor"

Arzu dememe kalmadan Arzu gelip masamın kenarına oturdu.

"Kalk Arzu!"

"Hadi ama beni özlemedin mi?" deyip ellerini Barlas'ın boynuna sarmaya çalıştı ama bunu başaramadı.

"Kendine gel Arzu! Geçmişte olan tek bir hata yüzünden, senin yüzünden karımı kaybedemem!"

"Haha güldürme Barlas sen onu sevmiyorsun!"

"Haklısın ben Nefes'i sevmiyorum çünkü ona aşığım, tapıyorum ve sen bunu o aptal kafana sokmamakta direniyorsun!"

"Senden vazgeçmem asla sende bunu kafana sokmamakla direniyosun!"

"Bak kadınn.." Derken dışarda sekreterin sesi ve ardından Nefes'in sesi duyuldu.

Barlas telaşla Arzu'yu kendinden uzaklaştırmaya çalışırken kapı kolunun oynadığını gördü ve ne olduğunu anlamadan Arzu Barlas'ın dudaklarına yapıştı.

Barlas kendini bir anda geri çekince şaşkın ve sinirli bir şekilde bakan Nefes'i gördü. Nefes'in ise dudaklarından sadece fısıltı şeklinde "Barlas " döküldü.
Barlas kendini toparlayıp Nefes'in yanına gideceği sırada Nefes elini kaldırıp;

"Sakın bana yaklaşayım deme sakın"

"Nefes'im ne olur dinle hiçbirşey görüldüğü gibi değil"

"Tek kelime dahi etme! Sesini bile duymak istemiyorum. Ikinizde midemi bulandırıyorsunuz!" Deyip hızla şirketi terketti.

Nefes'in gözünden..

Bu güne kadar yaşadığım hiçbir şey bu gördüklerim kadar canımı acıtmamıştı. Hiç bu kadar aciz hissetmemiştim kendimi.

Ne bekliyordum ki? Gerçekten bir gecede bana aşık olacağını mı?  Ne kadar aptalım oysa! Bu adam zaten benimle zorla evlendi, üstelik şu zamana kadar benimle tek kelime etmekten aciz bir adam bana bir gecede mi aşık olacaktı! Saçmalık..

Tüm bu düşünceler ile ne ara eve geldim ne ara içeri girdim hatırlamıyorum. Tek hatırladığım o iğrenç manzara ve dün akşam yaşadığım anlar..

Annemlere söyleyemezdim böyle bir şeyi. Ama hemen birine anlatıp rahatlamam gerekiyordu ve bu kişi tabiki Eda'ydı.
Eda'yı aramak için hemen telefonumu elime aldım ve '12 cevapsız arama, 52 mesaj' hepsinde bir açıklama bulunduran mesajlar.. Birinde ise 'Karıcım.. Özledim'
Özlemin batsın senin Plaza kalası !

Hemen Eda'yı arayıp tüm herseyi anlattım. Yarın Volkan ile yanıma geliyorlar.. Beni bu halde yalnız bırakamıyacağını ve ilk uçakla burada olacaklarını söyledi..

Bu sırada kapıdan sesler gelmeye başladı. Tabikide gelen Barlas'tı..
Hemen ayağa kalkıp gözyaşlarımı silip hızla yatak odasına çıktım ve kapıyı kilitledim. Bir dakika sonra kapım yumruklanmaya başladı.

"Nefes'im ne olur aç kapıyı kesme nefesimi.. Ben sensiz nefes alamam"

Tabiki cevap vermedim..

"Birtanem yapma böyle izin ver açıklayayım"

Birde açıklamak için izin istemiyormu!

"Nefes eğer o kapıyı açmazsan kırarım!"

Kapıdan gelen yumruk seslerine göre zaten biraz daha bu şekilde vurmaya devam ederse kırılacak!

Kapıyı açtım ve.. "Ne istiyorsun be adam!"

"Sadece beni dinlemeni izin ver açı.."

"Sus! Yalvarırım sus. Zaten bana bir gecede aşık olduğunu düşünmem benim aptallığım ve sen böyle yaptıkça kendimi daha da aciz ve acınası hissediyorum. Sen dün gece istediğini aldın. Boşuna yalan söyleyip daha da düşme gözümde"

"Nefes'im yemin ederim sana ya.."

"Kes sesini Barlas! Defolup git hemen" dememle göz yaşlarımın sel olup akması bir oldu..

Oda çıktı ve gitti zaten..

Ertesi gün sabah kapı alacaklı gibi çalmaya başladı.. Kimdi bu sabah sabah .. Allah'ım deliricem aklıma mukayet ol.

Kapıyı açar açmaz Eda ile karşılaşmayı beklemiyordum tabikide.. Onu görür görmez  boynuna atlayıp ağlamaya başladım. Tabiki Volkan bu atmosferi bozdu.

"Ya kızım erkektir yapar ne var bunda yaa ooof"

Eda ile aynı anda

"Kapa çeneni Volkan!" dememiz ile içeri geçip uslu çocuk pozisyonuna geçmesi bir oldu.

Aksama kadar oturduk ağlaştık.. Bu arada Barlas ne aradı ne sordu.. Tabi kesin onun yanındadır neden arayıp sorsun ki beni.. Ben kimim ki zaten!

Ben bu düşünceler içindeyken kapının açılma sesi duyuldu ve ardından Eda'nın Barlas'a cırlama sesi..

"Lan sen benim biricik kardeşimi nasıl aldatırsın!
Sen bunu nasıl yaparsın?
Sen kimsin?
Öldürürüm seni!!" Ve daha niceleri..

Volkan duruma el attı ve Barlas'a dönüp "Gel abi biz az kafa dağıtalım dedi"

Eda dururmu "Hoop hooop ben dağıtmayayım o kafayı?? Hiçbir yere gidemezsin Volkan!"

"Sen Nefes'le Türkiye'deyken oraya buraya gidiyordunuz ben birsey diyormuydum?"

"Volkan Allah aşkına aynı şey mi?"

Barlas ve ben şaşkın gözlerle bu iki deli çiftin atışmasını izlerken dayanamayıp;

"Nereye giderseniz gidin ben kafa dinlemek istiyorum kavga değil" diyerek Volkan'a ve özellikle Barlas'a öldürücü bakışlarımı sundum..

Volkan giderken 'inwhite' a gidiceklerini söyledi. Aradan iki saat geçti ve ben meraktan kendi kendimi yemeğe başlamıştım bile.. Tabi Eda'nın da benden kalır yanı yoktu.
Fevri bir hareketle kalkıp hemen bara doğru yola çıktık. İçeri girer girmez gözlerim yanmaya başladı. O kadar basık bir ortamdı ki.. Ayrıca alkol ve sigara kokusu oldukça midemi bulandırdı. Kalabalığı deşerek ilerledik ve sonunda Volkan ve Barlas'ı bar koltuğunda otururken gördük. Ama bir gariplik vardı.. Barlas sinirle içki şişesini bir yere fırlattı.. Biraz ilerleyip o yana baktığımda şok geçirdim.. Onun burda ne işi vardı?? Onun .. Arzu'nun..