Λούσιφερ [ON HIATUS]

Ενότητα 2-Τι Συμφωνία;

Κεφάλαιο 4

Περνάω τον δρόμο απέναντι και αγκαλιάζω τον εαυτό μου για να με κρατήσω ζεστά. Αυτή η μέρα δεν μπορούσε να πάει χειρότερα. Μισώ την ζωή μου και μισώ τον εαυτό μου άλλο τόσο που τον επέτρεψα να έρθει σε αυτό το σημείο. Άμα ήμουν σαν τον Λούσιφερ, δεν θα είχα απολυθεί ούτε θα ζούσα υπό τέτοιες συνθήκες. Και όχι, δεν εννοώ πλούσια σαν εκείνον, αλλά να είχα τον δυναμισμό του.

Ξέρω ότι δεν είναι και το καλύτερο παράδειγμα, εξαιτίας της ανώριμης συμπεριφοράς του που και που, αλλά σήμερα, σε σχέση με χθες, είδα μια διαφορετική πλευρά του εαυτού του. Βλέπω ότι ξέρει να είναι ανεξάρτητος, δεν στηρίζεται στην λογική τον άλλων﮲έχει την δική του. Μπορεί με ευκολία να ξεφύγει μια κατάσταση, η οποία δεν τον ευνοεί, και είναι επιλεκτικός.

Ψάχνω τις τσέπες μου και βρίσκω τα κλειδιά. Όταν μπαίνω στο κτήριο, κατεβάζω το κεφάλι και προσπαθώ να αποφύγω τον σπιτονοικοκύρη, ο οποίος πάντα κάθεται στην είσοδο και την φυλάσσει. Υπάρχουν πολλοί περίεργοι σε αυτή την γειτονία και πιστεύει πως μπορεί να μας προστατέψει.

Όχι ότι δεν μπορεί.

Βασικά κάποτε ήταν πυγμάχος, όμως τα παράτησε επειδή τραυμάτισε την πλάτη του τόσο άσχημα που οι γιατροί του απαγόρευσαν να συνεχίσει. Το πρόσωπο του κύριου Γουόλις είναι γεμάτο ουλές και συνεχώς κρατάει τα φρύδια του σουφρωμένα. Το σώμα του είναι τεράστιο και ογκώδης, κάνοντας σε να νιώθεις ότι μιλάς σε κάποιο βουνό, όχι άνθρωπο. Αυτό που με τρομάζει περισσότερο πάνω του είναι η φωνή, η οποία είναι βαθιά και τρομαχτική.

«Χέδερ!» τον ακούω να φωνάζει.

Ωχ, Θεέ μου...

«Κύριε Γουόλις», λέω αμέσως μετά, αφού καταπιώ τρομοκρατημένη το σάλιο μου και γυρίσω προς το μέρος του.

«Πως είσαι;» ρωτάει αδιάφορα, κρυμμένος πίσω από την εφημερίδα του.

«Υποθέτω... καλά».

«Δεν θα έπρεπε», δηλώνει κρύα και την αφήνει στο μικρό τραπεζάκι που έχει μπροστά του.

Τα γαλανά μάτια του συναντούν τα δικά μου και τα πόδια μου μουδιάζουν από το άγχος. Το κάτω μέρος της κοιλιάς μου πονάει και δεν ξέρω άμα είναι από το κρύο ή το γεγονός ότι φοβάμαι για την ζωή μου.

«Ξέρεις ότι δεν μπορείς να με αποφεύγεις για πάντα, Χέδερ», σηκώνεται από την θέση του, ενώ η δυνατή φωνή του ηχεί σε όλη την είσοδο. «Έχεις μια εβδομάδα να μου φέρεις τα λεφτά, αλλιώς θα αναγκαστώ να σε πετάξω έξω, κι όχι μόνο, αλλά να μείνω από πάνω σου μέχρι που να βρεις τα λεφτά».