Λούσιφερ [ON HIATUS]

Ενότητα 6-Μια Φορά Και Έναν Γάμο

Κεφάλαιο 18

«Πω, πω, ζηλεύω», σκέφτεται φωναχτά η Ντανιέλ και δεν μπορώ να μην κοκκινίσω.

Με το που με παρατηρώ στον καθρέπτη μένω ακίνητη. Αισθάνομαι τεράστια αμηχανία, τέτοια που κάνει το στομάχι μου να δεθεί κόμπος και τα πόδια μου να με γαργαλούν μέχρι πάνω. Χωρίς να θέλω να κάνω κάποιο κομπλιμέντο στον εαυτό μου, δείχνω υπέροχη στο νυφικό της Άννα. Εφαρμόζει τέλεια στις καμπύλες μου και με κάνει να δείχνω σαν πριγκίπισσα.

«Χέδερ, είσαι-δεν ξέρω», μένει άφωνη η Άννα και με πλησιάζει για να φτιάξει το φόρεμα λίγο στο πλάι. «Είσαι μια Θεά, αν όχι η ίδια η Αφροδίτη».

«Υπερβάλεις», γελάω με το σχόλιο της και με ξανακοιτάω στον καθρέπτη.

Η αίσθηση του να φοράω ένα νυφικό με κάνει να νοσταλγώ κάτι που δεν έχω. Φέρνω στο μυαλό μου τα λόγια της Ρέιτσελ. Αυτή τουλάχιστον έζησε αυτή την στιγμή-να περπατήσει τον διάδρομο προς τον άνθρωπο τον οποίο ερωτεύτηκε, να κάνει περήφανους την οικογένεια της, να φτιάξει την δική της. Εγώ, όσο και να ήθελα, δεν μπόρεσα ποτέ να κάνω τον Μαρκ να νιώσει έτσι μαζί μου.

Στα μάτια του ήμουν ένα σκουπίδι, άλλη μια κοπέλα να κοιμάται μαζί του. Μου πήρε πολύ καιρό να ξεπεράσω το πόσο με πλήγωσε, γιατί με άφησε την στιγμή που ξεκίνησαν όλα να παίρνουν τον κατήφορο στην ζωή μου. Ήθελα τουλάχιστον να είναι εκεί, να με υποστήριζε ψυχολογικά να το ξεπεράσω, μάλλον και να με απότρεπε από το να κάνω τις λάθος επιλογές.

Βλέπω στον καθρέπτη πως μου έχει ξεφύγει ένα δάκρυ από το μάγουλο μου, γι' αυτό φροντίζω να το καθαρίσω όσο πιο γρήγορα για να μην το δει η Άννα και η Ντανιέλ. Σήμερα είναι η μέρα της Άννας και δεν θέλω να της το χαλάσω με την δική μου κατεστραμμένη ψυχολογία.

«Νομίζω αρκετά τώρα. Ο Λούσιφερ θα μας μαλώσει άμα δεν είσαι έτοιμη σύντομα», γελάω αμήχανα και απομακρύνομαι από τον καθρέπτη, εφόσον δεν αντέχω να με βλέπω έτσι.

Μικρή ήταν το όνειρο μου να παντρευτώ, αλλά πού να ήξερα πόσο δυσκολεύουν τα πράγματα να βρεις την αγάπη σε αυτόν τον κόσμο καθώς μεγαλώνεις. Θυμάμαι στα τετράδια μου να ζωγραφίζω κοπελίτσες με πανέμορφα φορέματα και ύστερα να τα κρύβω από τα μάτια του Άρτσι για να μην με κοροϊδεύει και με πειράζει συνέχεια. Μου άρεσε να είμαι η τσαμπουκαλού στα μάτια του.

Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Δεν είμαι τίποτα παρά η γραμματέας του Λούσιφερ και δεν ξέρω τι τίτλο θα είχα τώρα στην ζωή μου άμα δεν ήταν εκείνος να με βγάλει από την θέση που βρισκόμουν. Χαμογελώ στην σκέψη του και αισθάνομαι ήδη να μου λείπει η παρέα του. Φαινόταν όμως πολύ κουρασμένος και ούτε που ξέρω τον λόγο, ούτε πώς να τον βοηθήσω έστω λίγο παραπάνω από το να ετοιμάσω την Άννα.