Λούσιφερ [ON HIATUS]

Ενότητα 3-Κρασί & Γενέθλια

Κεφάλαιο 9

Αναστενάζω κουρασμένη και κοιτάω το σταθερό με τα χείλη μου σφραγισμένα σε μια ίσια γραμμή. Χτυπάω τα δάχτυλα στην επιφάνεια του γραφείου και με το άλλο χέρι κρατάω το πιγούνι μου. Πεταρίζω τις βλεφαρίδες μου αργά· μόλις προσπαθώ να κλείσω τα μάτια για περισσότερο από δυο δεύτερα, εφιαλτικές εικόνες κάνουν βόλτες στο μυαλό μου και αναγκάζομαι να τα ανοίξω αμέσως.

Παίρνω-για πολλαπλή φορά στην σειρά-μια βαθιά ανάσα και αναγκάζω τον εαυτό μου να συνηθίσω τους αισχρούς ήχους που προέρχονται από το δωμάτιο δίπλα εδώ και κάτι ώρες. Δηλαδή δεν ξέρουν να σταματάνε; Τόσο έξαλλος είναι ο Λούσιφερ στο κρεβάτι που η μια φορά δεν φτάνει; Αφήνω τους ώμους μου να πέσουν μπροστά και απότομα το κεφάλι βαραίνει και κουτουλά στο γραφείο.

«Αουτς», αναφωνώ και χαϊδεύω το μέτωπο μου ανέκφραστη.

Κοντεύει ξημερώματα κι εγώ ακόμη ετοιμάζω τα καινούρια συμβόλαια του Λούσιφερ. Προφανώς έχει πελάτες παντού στον κόσμο και οι ετοιμασίες πρέπει να είναι σύντομες, χωρίς να μου αφήνει περιθώρια για να κάνω πράγματα για τον εαυτό μου. Όχι ότι έχω να κάνω, αλλά τέλος πάντων, λεπτομέρειες.

Έχουν περάσει τέσσερις ημέρες από τότε που μίλησα με τον Άρτσι σχετικά με το όλο θέμα 'Λούσιφερ, συμβόλαια και ό,τι σχετίζεται με αυτόν' και έχω ξεκινήσει κανονικά δουλειά. Μου έδωσε τον πρώτο μου μισθό ο Λούσιφερ μετά από δική μου επίκληση εφόσον χρειαζόμουν να αγοράσω ρούχα και να ξεπληρώσω τα χρέη μου όσο πιο σύντομα γίνεται. Δεν τον ένοιαξε να μου υπογράψει μια επιταγή των δέκα χιλιάδων δολαρίων έτσι και όταν το αρνήθηκα απλά σήκωσε το φρύδι του ανέκφραστος. Το βλέμμα που ακολούθησε μετά από αυτό με ανάγκασε να πάρω την επιταγή χωρίς πολλά-πολλά.

Το να συζώ με τον Λούσιφερ είναι... πώς να το περιγράψω ευγενικά και καλά· σκέτη Κόλαση. Απ' όλες τις απόψεις αυτό. Με πνίγει στην δουλειά, στο τρέξιμο και στα τηλεφωνήματα όλη μέρα και το βράδυ πρέπει να τον ακούω να κάνει ασταμάτητο έρωτα σε καμιά που τσίμπησε-ένας Θεός ξέρει-από που. Μου κάνει την ζωή δύσκολη αλλά και εύκολη ταυτόχρονα, με όλα αυτά τα πλούτη που με αφήνει να ζω καθημερινά.

Εντάξει, μην κοροϊδευόμαστε, είναι σχεδόν η πέμπτη μέρα στην δουλειά και έβγαλα έτσι απλά δέκα χιλιάρικα. Μπορεί να απαιτεί να κάθομαι όλη μέρα να φτιάχνω συμβόλαια και να διαβάζω αιτήσεις για χορηγία, να μιλάω με σνομπ γραμματείς και ηλίθιους ανθρώπους, να παριστάνω πως είμαι το κορίτσι του για να διώχνω τα μοντέλα που φέρνει και μετά να προσπαθώ να ανταλλάξω από σκέτη ευγένεια δυο λέξεις σαν συγκάτοικος και υπάλληλος του, όμως πλουτίζω εύκολα. Τις προάλλες πήγα σε ένα ακριβό μαγαζί πιο πέρα και πήρα ρούχα σαν κυρία για όταν συναντούσα τον κύριο Γουόλις να με έβλεπε με θαυμασμό. Βέβαια, δεν τον ένοιαξε καθόλου η εμφάνιση μου· πήρε τα λεφτά, τα μέτρησε και μου γύρισε την πλάτη αμίλητος.