We Only Part To meet Again

Chapter 19: Here without you

It is a typical morning and yet, everything is really miserable with Albert. He is having a hard time fixing himself. He found out from their maid that Valeen left the house last night. He already knew the reason why his wife left him.

“Bakit ngayon nyo lang sinabi sa’kin?!” He yelled over his maid.

“Kasi po sir, nagalit po si Ma’am Valeen kagabi nung sinabi ko na tatawagin kop o kayo.. Pasensya na ‘ho sir..” na maid apologized.

“Dibale na, hahanapin ko na lang sha..” Albert said and hurriedly took his key and drove his car.

---

SAMANTHA’s POV

Ngayon lang ako nakatulog nang ganito ka peaceful. Iba talaga ang hangin sa probinsya, malayong malayo sa city. Nakakaganda ng mood. I should get up and make some breakfast, total ‘yun naman ang palagi kong ginagawa.

“Good morning Hon..” Jerome greeted her. Nakayakap pa din sa akin si Jerome.

“Good morning, gising na..magluluto na ‘ko ng breakfast..” I said and I kissed the tip of his nose.

“Yeah, susunod na ako..” He smiled. So I went out of our room. Doon na kasi kami pinatulog ng “Nanay at Tatay” ko daw sa bahay nila. Ayaw naman kasi nila kami na mag byahe ng gabi kaya ngayong umaga na lang kami uuwi.

Nagulat ako pag labas ko ng kwarto kasi I need not to prepare our breakfast, nakaluto na ang lahat.

“Anak, mabuti at gising ka na, halika na, mag-almusal na tayo..” sabi sa akin ni Nanay.

“Sige po..Salamat po..” Medyo nahihiya pa din talaga ako sa kanila, kasi nga ang sabi ni Jerome, kaya nila ako itinakwil dahil mas pinili kong sumama sa asaw ako kaysa sa pamilya ko.

Buti na lang sumunod na din kagad si Jerome..

“Naku, Nay, Tay, nag-abala pa po kayo..” Sabi ni Jerome at sabay na kaming pumunta sa dining table nila.

“Ayo slang ‘yun, bisita naming kayo ngayon..” Sabi naman ni Nanay habang inihahain sa amin ang ibat ibang prutas, pati na ang pandesal at ang homemade cheese na sila mismo ang gumawa.

“Inumin mo itong Tsokolate, Samantha.. ‘yan ang paborito mo..” Sabi naman sa akin ng akin Tatay.

Ganito pala ang pakiramdam ng may pamilya.. Masaya at nakakagaan ng loob.

Tapos napansin ko na si Kuya Miguel ay hindi sumasalo sa amin. Nakatayo lang sya sa may pintuan.

“Kuya Miguel, sumabay ka na sa amin..para naman makapag usap usap tayo..” sabi ko. Hindi nya ako pinansin. I knew right away na merong hindi tama.

“Pabayaan mo na muna ang Kuya mo..” sabi ni Tatay, kaya kunwari hindi ko na lang din pinansin.

“Sya nga pala Jerome, paminsan minsan ay bibisitahin nyo pa din kami dito ha, hindi naman malayo ang Tarlac sa Maynila..” Sabi ni Nanay.

“Opo, dadalasan po naming ang pag bisita..” Jerome said. And right after our breakfast, kasabay ang mahabang kwentuhan. Nauna na akong maligo, para makapag handa na din at uuwi na kami mamaya.

.

.

.

.

Palabas na kami ng kwarto ng bigla kong pigilan si Jerome. I just wanna thank him for letting me know about my family. Ganito pala kasaya ang feeling ng may pamilya.

“Jerome.. Salamat..” I said and he embraced me.

“Anything for you, Honey.. Dapat nga noon ko pa ipinagtapat sa’yo.. but anyway, masaya ako at nakikita ko na ulit yang mga ngiti mo..” He said and he was about to kiss me when Albert’s face flashed on my mind.