"Dus jij wilt dat wel." Vroeg hij met een vieze grijns.
"Ik wil alleen die vieze grijns van je smoel afhalen door te zeggen in je dromen. Dus, in je dromen." Zei ik.
Ineens ben je heel gemeen. Didi, jij bent nooit gemeen. Wil je zijn aandacht ofzo?
Ik schrok van mijn gedachtes. Ik wil gaan aandacht, ik wil dat hij stil is.
☆☆☆
Oke, het is zaterdag, nog 2 dagen en dan is het voor een week hel. Didi, word ziek.
"Didi, wil je even mee boodschappen doen?" Vroeg/riep mijn moeder onderaan de trap.
"Ik kom eraan, heel even schoenen aan doen!" Riep ik terug. Ik trok mijn superstars aan en liep maar beneden.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Waar zijn de sleutels?" Mompelde mijn moeder terwijl ze door het huis liep. Ik liep met haar mee op zoek naar de sleutels.
"Ohw heheh... Grapje... Ze zaten nog in mijn zak." Zei mijn moeder onschuldig en haalde de sleutels uit haar zak. Ik grinnikte en we liepen maar de auto.
Echt alleen mijn moeder heeft zulke acties.
●○●○
We waren bij de winkel aangekomen en liepen naar binnen.
"We hebben ook nog extra eten nodig voor jou, voor de busrit naar kamp." Zei mijn moeder.
"Mam, ik ga daar niet heen. Meld me gewoon ziek." Zei ik half smekend.
"Sorry Didi, ik weet dat je daar niet heen wilt maar dat moet wel, anders krijg ik de schuld en denken ze dat je hebt gespijbeld en dan heb je veel problemen. Als het echt niet meer gaat moet je me gewoon bellen en dan kom ik je halen. Oke?" Vroeg ze.
"Oke." Zuchtte ik.
"Wat wil je voor eten?" Vroeg ze.
"Eierkoeken." Zei ik.
"Didi, jij gaat niet gezond doen. Ik heb het over ongezond eten. Moet je voor altijd zo dun blijven ofzo? Ik kan zo je ribben zien." Zei ze.
Ik heb een normaal gewicht volgens de dokter. Dat zei hij drie dagen geleden.
"Eierkoeken met suiker."
Wat? Dat is gewoon lekker.
Mijn moeder zuchtte en rolde met haar ogen. Ze pakte een zak autodrop, een zak doritos en een zak vol van die kersjes van haribo.
Natuurlijk. Wat had ik anders moeten verwachten?
We liepen verder en ze pakte ook nog een zak eierkoeken.
Yeas. Mama, ik hou van je.
"Wil je misschien nog iets voor vanavond voor de tv?" Vroeg ze.
"Hebben we nog popcorn?" Vroeg ik.
"Dat weet ik niet zeker. Ik neem wel een pak mee. Zout of zoet?" Vroeg ze.
"Zout." Zei ik. Ze knikte en pakte nog een pakje met zoute popcorn.
Echt, als je twee weken bij ons zou wonen, je hebt meteen overgewicht.
"En toch heb ik het idee dat we iets vergeten zijn." Zei mijn moeder.
"Je bent de boterhammen vergeten. En als je nog iets bent vergeten fiets ik wel weer even terug." Zei ik.
"Dankje, zonder jou was ik nergens." Zei ze.
"Jawel, dan was je in de winkel, alleen dan wist je niet wat je moest doen." Zei ik half lachend om mijn eigen grap. Hij was niet grappig, maar ik heb gewoon gare humor.
"Didi, het is niet grappig. Ik word te vroeg dement." Zei ze.
"Fijn, dan heb ik dat later ook." Zei ik.
"Karma." Zei ze grijnzend.
●○●○●
"Didi, ik weet wat ik ben vergeten." Zei mijn moeder toen we thuis de boodschappen aan het opruimen waren.
"Wat dan?" Vroeg ik.
"Spagetti." Zei ik.
Ik begon te lachen.
Ze wilde vanavond spagetti eten, maar ze vergeet het belangrijkste.
"Ik ga wel even snel fietsen." Zei ik.
"Dankje wel." Zei mijn moeder.
Ik liep naar buiten, zette de fiets klaar en ging naar de winkel. Toen ik daar was hoorde ik een stem.
