Zbuntowany anioł: Death Note kontynuacja

Spotkamy się w piekle.

*Ola*
Metalowy stół i z 10 gołębi. Wyrywałam się z uścisku Light'a. Byłam silniejsza. Dopiero teraz zauważyłam, że znów mam siwe włosy.
-KIRA! Miałeś mi pomóc!!!- zaczęłam drzeć się na całe gardło. Klęczałam.
-Jakaś idiotka.- i wtedy dostałam kopniaka w brzuch. Tylko jęknęłam. Oni mnie podnieśli i przywiązali do stołu. Wszyscy się rozeszli. A ja tak stałam, przykuta do stołu.
-MICHAŁ!!!- zaczęłam krzyczeć. Jeden z nich wszedł i mnie zakneblował. Czułam się źle.
Następnego dnia czułam sie tak samo. Starałam się otworzyć kagune, lecz zaraz po tym, jeden facet przychodził i wstrzykiwał mi jakąś substancje w oko. Wtedy opadłam z sił.
Tydzień później.
-Głodna jestem!!! Głodna!!!- krzyczałam. Nikt do mnie nie przychodził. Tylko halucynacje Kiry i mnie. Z nimi mogłam pogadac. Postanowiłam że nie będe wznosić księżyca. Wieczne słońce... Ahh... Może kiedyś mnie wypuszczą?
2 tygodnie później.
GŁODNA!!! Bardzo głodnaaa!!!

*nowe! Michał*
Martwimy się o Olę. Nie odzywa się, telefon ma wyłączony. Ostatnio była chyba u Light'a.
-Olę porwali. Jest w piwnicy Light'a.- powiedziała Misa. Udaliśmy się do jego domu. Co to za palant.
Gdy weszliśmy do domu nikogo nie było. Zeszliśmy na dół i zobaczyliśmy jak oni szli, odciąć jej woreczki kagune. Szybko się na nich żucilismy. Ranna została Misa. Wbiegliśmy do pokoju w którym przetrzymywana była Ola. Głodna, z wściekłymi oczami. Oderwaliśmy dla niej rękę jednego z martwych gołębi, uwalniając ją.

*Ola*
Uwolnili mnie. Najedli mnie. Wreszcie się wyspalam. Niestety, ale uzdrowilam Light'a. Porozmawiałam z Kirą, o jego władzy. Gotowa, z Michałem obok, podeszłam pod mieszkanie Light'a. On akurat wychodził do pracy.
-Czego chcesz?- powiedział oziębłym tonem.
-Chce ci tylko jedną rzecz powiedzieć.-wyjęłam moje berło. -Dotknij.- zrobił tak jak chciałam. Wszystko sobie przypomniał.
-Będziesz się smażył w piekle.- powiedziałam.
-Razem z wami, potwory.-
-Zabiłam przynajmniej mniej ludzi od ciebie, idioto.- i odeszłam powolnym krokiem zostawiając go tam. Żyję dla siebie. A on... Też to robi. Tylko że ja go już nie uszczęśliwiam. Było mi teraz bardzo smutno. Nagle zdrętwiałam. Miałam jakąś strzykawkę wbitą w nogę. Zaczęłam powoli opadać. Szczęście że byliśmy blisko naszego domu.
Obudziłam się na jakiejś kanapie. To ta sama którą mamy w salonie. Uhh... Strasznie kręciło mi się w głowie. Przede mną siedział szef Aogiri, na to od razu powróciłam do pozycji siedzącej. Nie chciałam byc w żadnej z tych organizacji, lecz nie miałam wyboru. Light jest groźny.
-Dzień dobry.- powiedział do mnie białowłosy chłopak.
-Dzień dobry.- powiedziałam złamanym głosem, bo ledwo co widziałam.
-Widzę że wstrzyknięto ci BFFS. To taka substancja odużająca, dla ghouli.-teraz zauważyłam, że chłopak miał tylko jedno oko. -Kto ci to zrobił?-
-Mój chłopak... Kira... Light...- zaczęłam płakać czerwonymi łzami.
-Tylko skąd oni mają strzykawki ze stali quinque?- powiedział zamyślony. -Jak chcesz, zabijemy go.-
-Nieee!!!- krzyknęłam, na co przywódca, się zamyślił.
-Ale dlaczego? Hmm... Poza tym, masz bardzo ogłuszający ludzi głos.-
-To mój ukochany! To dzięki mnie on jeszcze żyje!- i pokazałam mu notes. -Widzisz?!- zrobił wielkie oczy. Odszedł ode mnie.
-To... Bóg!!!- wrzasnął.
-We własnej postaci. Bóg życia, śmierci, czasu i Ghoul i człowiek. Wszystko.- podniosłam się, zrobiło mi sie lepiej. -Może wytłumaczysz mi dlaczego mamy białe włosy?-
-Nagła zmiana w ghoula.- odrzekł.
-To... Michał?!-
-Tak, miałem wszczepiane kagune, po tym, jak mi je wycięli. Dlatego nie chce, żebys to ciebie spotkało.- wyraźnie posmutniał. Na to ja tylko psychicznie zaczęłam się śmiać. Wszyscy ode mnie odeszli. Patrzyli przestraszonym wzrokiem. Znowu. Oczy czerwono-czarne. Moje kagune się pojawiło. Podszedł do mnie nieznajomy i powiedział:
-Ja wiem jak to jest. Zacznijmy jeszcze raz. Nazywam się Kaneki. Kaneki Ken.-
-A... Jaa... Olaaa...- nie przerywałam śmiechu.
-Masz bardzo duże skrzydła...-
-Ostre jak... Nie wiem co!- i tu się uspokoiłam. Zemdlałam.