Annem ile babamın klasik bir pazar akşamıydı.Dışarıya bir restorana gitmişlerdi.Ben ve kardeşim o akşam evde yalnızdık.Saat su gibi geçip giderken yatma saatimiz belirdi.Ben uslu bir kız çocuğu olup kardeşimi direk yatağına yatırdım sonara da kendi yatağıma gittim.Işıkları kapadım, gece lambasını açıp sıcak yatağın içine girdim fakat ne kadar çabalarsam çabalayım uyukuya dalamıyordum.Bie sağa dönüyor bir sola dönüyordum ama uyuyamıyordum.İçimde garip hissler vardı.Sanki biri beni izliyor hissindeydim.Tam o anda koridoraki garip görünüşlü palyaço heykeli gözüme çarptı.Aşırı derecede rahtsız ediciydi ve son derece gerçekçiydi.Bu sayede uykum tamamen kaçmıştı.Dayanamayıp ev telefonu için salona aşağı kata indim.Babamı aradım:
-Baba odamdaki palyaço heykelini bodruma kaldırabilir miyim?
-(Korkmuş,titrek bir sesle.)Kızım hemen kardeşini al ve dışarı çık!
-Ne oldu baba?
-Kızım bizim hiç bir zaman palyaço heykelimiz yoktu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kısa Korku Hikayeleri
TerrorBiliyorsunuz değil mi? Bu koskocaman dünyada tek insanlar,hayvanlar,bitkiler yaşamıyor.Bizim görmememiz istenen bazı canlılar var ve bu canlılar bizi istiyorlar ve onlar bizi izliyor.Bizde onları göremiyoruz ve ne iyiki görmüyoruz çünkü biz onları f...
