The Change

Hoofdstuk 9

Pov. Hailey

Ik loop weg van Kyle richting Nick, Kate, Nila en Payne. "Hey." Zeg ik.
"Je hebt een one-night stand gehad met Kyle?" Vraagt Nick. "Misschien..." Zeg ik. "Girl, jij blijft hetzelfde!" Zegt Kate. Ik grinnik en geef Nila en Kate een highfive. Payne en Nick kijken ons hoofdschuddend, maar toch lachend, aan.
"Jij klootzak!" Horen we ineens iemand roepen. Ik draai me om en zie Logan boos weglopen. Kyle kijkt hem na en Thomas legt een hand op Kyle's schouder. "Wat was dat?" Vraagt Payne. "Ik heb geen idee." Zeg ik.
De bel gaat en we splitsen op. Ik heb les met Nila dus loop ik samen met haar naar het lokaal. We willen net naast elkaar zitten als de leerkracht ons tegen houd. "Nila en Hailey. Jullie gaan niet naast elkaar." Zegt hij. "Waarom niet, meneer?" Vraag ik. "Omdat ik weet hoe jullie zijn als jullie naast elkaar zitten." Zegt hij zuchtend. Ik en Nila schieten in de lach. "Daarom dus." Zegt hij lachend. "Hailey ga maar naast Logan." Zegt hij. Ik lach nog een keer en ga naast Logan zitten. "Hey! Wat was dat net?" Vraag ik. "Niks. Bemoei je er niet mee." Zegt hij bot. "Ik vroeg het gewoon hoor." Zeg ik terug. Na een paar minuten zucht hij. "Het spijt me. Ik bedoelde het niet zo." Zegt hij. "Het is niet erg." Zeg ik glimlachend. Hij glimlacht ook.

"Hey Nila!" Roep ik door de klas. "Hey Hailey!" Roept ze lachend terug. "Alles goed!" Roep ik. "Jahoor!" Roept ze terug.
"Dames!" Roept de leerkracht lachend. Het is de lievelings leerkracht van mij en Nila. "Ja meneer?" Roepen ik en Nila tegelijk waardoor de klas lacht. "Er is niks om jullie uit elkaar te houden hè?" Vraagt hij. "Nope!" Zeggen we weer tegelijk. "Weetje wat. We gaan naar buiten! Jullie mogen voor dit lessuur op de speelplaats of in de Aula!" Zegt meneer Star. "Bedankt meneer! U bent mijn lievelings!" Zeggen ik en Nila wéér tegelijk. Meneer lacht hoofdschudend en we hupelen naar de aula. Ja hupelen.
Dat is cool, oké?

We gaan aan een tafeltje zitten en ik leg mijn voeten op tafel. Nila doet hetzelfde. We lachen en praten een beetje. "Hailey?" Vraagt iemand achter me. Door de schrik val ik op de grond waardoor ik en Nila de slappe lach krijgen. Er komt iemand boven me hangen en als ik goed kijk zie ik Meneer Star. "Ja meneer?" Vraag ik nogsteeds op de grond liggend.
"Kun je even meekomen?" Vraagt hij bezorgd. Ik knik en sta op. Ik kijk vragend naar Nila en ze haalt haar schouders op.
Ik loop met Meneer Star naar het kantoor van de directeur. We lopen naar binnen en ik zie mijn vader zitten.
"Papa? Wat doe je hier?" Vraag ik met een raar gevoel.
"Kom even zitten schat." Zegt hij. Meneer Star en de directeur laten ons alleen. Ik zie aan papa's ogen dat hij gehuild heeft. "Waarom heb je gehuild?" Vraag ik bezorgd.
"Schat. J-je moeder is overleden.." Zegt hij zacht. "W-wat? Dat kan niet! Gisteren bij het feestje was ze nog gezond!" Zeg ik verbaasd. "Je moeder was flauwgevallen in de auto. Ik ben met haar naar het ziekenhuis geweest. Ze is 's morgens overleden." Zegt hij huilend. Mijn tranen vallen naar beneden en ik begin te huilen. Papa neemt me in zijn armen en ik voel hem ook huilen.

Mama. Mijn moeder. Dood.
Waarom? Hoe een leuke dag veranderd in een verschrikkelijke.
"Waarom? Waarom?" Vraag ik huilend.
"Kom we gaan naar huis." Fluistert mijn vader. We lopen het kantoor uit en meneer Star kijkt me medelevend aan. "Ga je spullen maar halen. Ik wacht in de auto." Zegt hij en gaat weg. Ik loop huilend naar de aula waar iedereen me aankijkt. Ik pak mijn tas. "Hai? Wat is er?" Vraagt Nila en knuffelt mij. Ik kijk haar gebroken aan.
"M-mama. Ze is dood." Fluister ik huilend. Ze schrikt en knuffelt me steviger. "Meisje toch. Sshhhh." Sust ze me. Ze laat me los en we lopen naar de parkeerplaats. "Hailey?!" Roept Nick maar ik negeer hem. Nick wilt naar me toe komen maar Nila houd hem tegen.
Ik stap de auto in en mijn vader rijd ons naar huis.

Thuis aangekomen heb ik alleen maar gehuild.
Samen met mijn vader.

Ik veeg mijn tranen weg en loop naar de badkamer. Ik zie een meisje met opgezwollen, rode ogen. Ik was mijn gezicht en loop mijn kamer weer binnen. Ik loop naar een foto en streel het. Een foto van mij, mama en papa.

Ik heb niet eens afscheid kunnen nemen van mama! Ik zak door mijn knieën op de grond. Er vallen druppels op de foto die ik zacht wegveeg.

Waarom gebeurt dit? Waarom kon ik geen afscheid nemen! Ik sla huilend tegen de vloer. Ik voel twee armen me oppakken en me in zijn armen nemen. Ik voel dat het Nick is. Ik kijk hem aan.
"Shhh. Ik weet het. Shhh. Het komt goed." Sust hij me. Zijn T-shirt is helemaal nat door mijn tranen.

Nick is er altijd als ik hem nodig heb. Troostend legt hij me op bed en trekt de dekens over me heen. Moet ik niet bij papa zijn?
"Je vader slaapt. Maak je geen zorgen." Zegt hij als hij mijn gezicht ziet. Hij doet zijn schoenen uit en komt bij me liggen. Ik kruip tegen hem aan en hij slaat een arm om me heen.
"Je moet op school zijn." Zeg ik snikkend. "Ik laat je toch niet zomaar alleen?" Zegt hij en wrijft over mijn rug en haar.

Langzaam vallen mijn ogen dicht en val ik in slaap. Met opgedroogde tranen. Dromend over mama.
Tegen Nick aan. Mijn beste vriend. Mijn broer. Hij voelt als een broer. De beste die ik kan wensen.