SİYAHA ALIŞMAK

•4. BÖLÜM : "İÇKİ"

İYİ OKUMALAR

Bir haftadır her şey çok karanlık. O süre zarfında ağzımı bıçak açmadı. Aklımdan o saatler çıkmıyor ve en önemli yanı ise yanımda olan kişi babam olması gerekirken o değil.

Koray. O adam bana güven vermeye başladı.

O adamın kokusu, hareketleri, konuşması, bana karşı yaptığı her şey bana Korkut'u anımsatıyor.

Ama o olma ihtimali yok. Çünkü büyük ihtimalle Korkut bana düşmandır. Hatta değil bana yardım etmek, yanıma gelmek isteyeceğinden bile emin değilim. Ona çok zarar verdim.

En kötü yanı da bu konuda haklı olması. Çünkü benim hayatım da birisinin yanlış bir hareketi yüzünden değişse bende öyle yapardım.

"Hadi bir şeyler yapalım kaç gündür evdesin. Dışarıda da hayat var." dedi Koray yanıma gelerek.

"Umurumda değil."

"Eğer şimdi çıkmazsan, zorla çıkartırım."

"Göründüğüm kadar hafif değilim."

"Taşıyamayacağımı mı düşünüyorsun?"

"Bayım lütfen gidin işinize. Benimle uğraşmayın."dediğimde mutfağa ilerledi.
Geri döndüğündeyse elinde iki şişe votka vardı.

"Ben içmem." dedim direkt.

"Niye?"

"Hemen sarhoş oluyorum."

"Olsun. İçmelisin ki rahatlayasın, içmelisin ki her şeyi unutasın ve en önemlisi içmelisin ki gerçek hayatın ne olduğunu anlayasın."

"Ne demek istediğinizi anlamıyorum."

"Kısacası unutmak istiyorsan içeceksin." dedi hemen yanıma oturarak.

"Ya unutmazsam?" dediğim de "O zaman intikam alacaksın. İntikam en iyi ilaçtır." diye karşılık verdi.

Konuşmalarını tamamen algılamamın ardından elimde duran bardakta ki son yudumu içtim.

Saf bir şekilde gülümsedi ama o gülümseme öyle sandığınız gibi bir gülümseme değildi. O gülümseme bir kelebeğin bir günlük ömrünün olduğunu bildiği halde sonsuza kadar yaşamak istercesine hayata tutunması kadar saf bir gülümsemeydi.
Ben aklımdan kendi kendime konuşurken o da içmeye başladı.

"Siz neyi unutmak için içiyorsunuz?"

"Seni."dedi tam gözlerimin içine bakarak.

"Anlamadım." dedim şaşırmış bir ifadeyle.

" Yani başından geçenleri." dedi. Ardından konuyu değiştirmek istermiş gibi "Bayım mı?" diye ekledi.

"Bayım?"

"Az evvel sanırım bana bayım dedin."

"Ha, içimden gelmiştir. Rahatsız olacaksanız söylemem."

Gülümseyerek "Hoşuma gitti." dedi.

İçtikten bir süre sonra ben hızla kafayı bulmuştum. Saçma bir şekilde gülüyordum hatta kahkaha atmaya başladım bile diyebilirim. Aklıma gelen o zamanlar beni deliye döndürmeye başlamıştı bile ama onları unutmam gerekiyordu, zaten başka da bir çarem yok.

"Kaç gündür somurtuyordun, iyi geldi." demesine daha da fazla gülmeye başladım.

"Sanırım en son 6 yıl önce gerçekten isteyerek gülmüştüm." dedim elimdeki bardağın içindeki içkiyi sallayarak.