SİYAHA ALIŞMAK

•5.BÖLÜM : "ÜNİVERSİTE"

MERHABA ARKADAŞLAR. BUGÜN SİYAHA ALIŞMAK' IN TAM OLARAK 1. AYI OLDU. OKUYAN HERKESE TEŞEKKÜR EDERİM. BU BÖLÜMÜ DE UMARIM BEĞENİRSİNİZ. İYİ OKUMALAR. :D

-------

Geçmişin seni her zaman takip eder.

Yürümeye devam ettiğimde Koray yanıma koşarak "Yarın ne yapıyoruz?" dedi.

"Oturacağım evde." dedim sinirle. "Artık sizle gitmem hiç bir yere."

"O zaman film izleriz." dedi sırıtarak.

Artık Koray'a cevap verme tenezzülünde bile bulunmayacaktım.

Yol boyunca sustum ve eve geldiğimizde de kendimi direkt koltuğa attım.

Başımı yastığıma koyduğum anda bütün geçmişim gözümün önünde beliriyordu. Acılarımı sarmaya çalışsam da bir türlü geçmiyordu. Geçmişin acılarını sarmak bu sefer kolay olmamıştı benim için. Olmayacaktı da.

"Aklımdakileri silemiyorum bayım. Hiç bir şey geçmiyor. Hani zamanla geçerdi, herkes zamanla geçer diyor." dedim acı dolu bir sesle.

"Geçmiyor deme, bu hayatta ki her şey geçiyor. Canından bir miktar alıp geçtiği de oluyor ama bir şekilde geçiyor." dedi.

Sözünün üzerine gözlerimi tavana çevirdim ve boş bakışlarımla lambayı inceledim.

Koray bir süre koltuğun ucunda oturmaya devam etse de sıkılarak yerinden kalktı ve hemen yanındaki yorganla üzerimi örterek odasına gitti.

***

Güneş ışıkları salonu doldurduğunda gözlerimi aralamak zorunda kaldım. Uyanmak benim için hayatımda yaptığım en zor şeylerden biri çünkü uyumak benim için her şey. Fakat burnuma çok güzel yemek kokuları geliyordu , bu beni kaldırmaya yetti.

Mutfağa gittiğimde önlüklü, kas yığını bir erkekle karşılaştım.

"Günaydın." dedi, arkasını dönüp gülümseyerek.

"Ne yapıyorsunuz?"

"Krep." dedi gülümseyerek. "Hadi masaya otur, her şey hazır." dedi beni masaya sürükleyerek.

İştağım yoktu, bu yüzden sadece tadına baktım.

Sessiz sedasız olan masada bir anda geçen konuştuğumuz konu olan bisiklet konusu açıldı.

"Eğer bisiklet sürmeyi bugün öğrenirsen -" dedi Koray.

"Ne yapacaksınız?"

"Herkesin içinde 'Sen kazandın ben kaybettim.' diye bağıracağım." dedi.

"Kabul." dedim hiç düşünmeden."Söz mü?" diye ekledim.

"Söz."

Hızla masayı topladığımızda bisikleti alarak bahçeye indik. Koray yine bisikletimin arkasından tutuyordu düşmemem için.

Kendiliğimden sürebildiğimi fark ettiğimde Koray'a "Bırak." diye bağırdım. O da dediğimi yaparak bisikleti bıraktı. Sürebiliyorum ama yine de çok geçmeden düştüm.

Koray koşarak yanıma geldi ve beni kaldırarak "Hadi vazgeç, bir yerini yaralayacaksın." dedi.

Asla vazgeçemezdim.

Bisikleti yerden kaldırarak yeniden üzerine bindim ve dakikalarca sürmek için uğraştım.

Başardım da. Sürebiliyorum.

"Koray sürüyorum." diye bağırırken frenlerin tutmadığını fark ettim.

"Araba geliyor dikkat et!" diye bağırdı Koray arkamdan koşarak bana yetişmeye çalışırken. Hatırladığım son şey ise bedenimin hızla yere çarptığıydı.