SİYAHA ALIŞMAK

•7.Bölüm : "SİNEK VALESİ" - 'ORTAK'

Bu bölüm "Sevgi Notaları" adlı hikaye ile ortaktır. İyi okumalar. Umarım beğenirsiniz.

Denize doğru koşarken Asya'nın çok derinde olmadığını görünce anı bir hamle yaparak boğulan kişiye doğru yüzmeye başladım.

İçim rahatlamıştı bir yandan da.

Fazla derinde değildi ama sanırım heyecan yapmıştı ve o yüzden boğulmuştu.

Kızın kas katı kesilmiş beline elimi sararak onu yeniden oksijenle kavuşturdum. Arkadaşları da saniyesinde endişe içinde koşarak yanımıza geldiler.

"İyi misin?"dedim ama bana cevap olarak verdiği bir isimdi.

"Savaş."

Endişe ile adını söylediği kişiyi aramaya başlamıştı. Hemen yanımızda duran ve arkadaşı olduğunu varsaydığım kız "Kuzey onu kurtardı."dediğinde boğulan kız endişeyle denizden çıkarılan o kişiye doğru gitti.

Sanırım boğulan bir kişi daha vardı. Büyük ihtimal o, kızın adını söylediği kişiydi.

Kız da onu kurtarmak için denize atlamış olmalı.

Üstelik yüzme bilmezken. Bence bu büyük cesaret ister. Onun hayatı için kendi hayatını riske atmıştı. Bunu herkes yapamaz.

Kafamı kaldırdığımda başımda kişilerden biri de Asya'ydı. Anlamsız bir ifade ile bana bakıyordu.

Gözlerimi ondan çekerek, ayağa kalktım ve yürümeye başladım.

Arkamdan koşarak "Bekle." dedi. Durdum ve dediği gibi yanıma gelmesini bekledim.

"İyi misin?"dedi önüme geçerek.

"İyiyim."dedikten sonra yürümeye devam ettim. O da yanımda yürümeye başladı.

Ben sessizlikte kıvranıyorken o da beni kurtarmak adına bir şey demedi.

Konuşmak istiyordu fakat verdiğim tepkilerden dolayı ağzını açamıyordu.

Biz yürürken Giray yanımıza geldi ve "Kız iyi mi?" dedi.

"İyidir, herhalde."

"Niye yüzme bilmediği halde denize atlamış ki?"

"Sanırım arkadaşını kurtarmak için." dedim.

Başımı Asya' ya doğru çevirdiğimde bizi dinliyordu.

"Asya neyi bekliyorsun?"

"Şey benim seninle konuşmam lazım."dedi.

Artık daha fazla Asya' ya sert davranmak istemiyordum. O yüzden "Tamam." dedim.

Giray'la aramızdaki konuşma faslı bittiğinde beraber yürümeye başladık.

Uzunca bir süre sessizliğini koruyunca "Konuşacak mısın?"dedim.

"Evet." diyerek durdu.

Başını bana doğru çevirerek gözlerini gözlerime dikti.

"Başkasını kurtarmak istemeni anlıyorum ama bu yüzden kendi canını tehlikeye atma."dedi.

"Benim için endişelenme." dedim sertçe. "Beni düşünme."

"Seni düşünmek gecemi, gündüzümü karıştırıyor. Nasıl düşünmem?"

Israrcı davranışları asla düzelmek bilmeyecek bir ip yığını gibiydi.

"Uzak durmayacaksın değil mi?"

"Duramam." dedi çaresiz bir sesle.

"Zarar göreceksin."

"Yanımda olacaksan sorun değil."